Σχεδιαγράμματα στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία Γ' Γυμνασίου - Ενότητα 55 - Όξυνση της πολιτικής κρίσης και η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 (1963 – 1974)

Αποστόλης Ζυμβραγάκης
0


ΕΝΟΤΗΤΑ 55

 Όξυνση της πολιτικής κρίσης και η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 (1963 – 1974)

 
Οι δύο κυβερνήσεις Γεωργίου Παπανδρέου (1963 – 1965)
Το κυβερνητικό έργο του Γ. Παπανδρέου:
§  Έλαβε μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων τάξεων.
§  Κατάργησε ορισμένα από τα αυταρχικά μέτρα σε βάρος της Αριστεράς.
§  Προσπάθησε να περιορίσει τις αμερικανικές επεμβάσεις στη χώρα.
§  Σε συνεργασία με τον παιδαγωγό Ε. Παπανούτσο, επιχείρησε να προωθήσει καίριες αλλαγές στα εκπαιδευτικά πράγματα, όπως τη θέσπιση της δωρεάν παιδείας και την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας.
Η πολιτική κρίση του 1965:
Το 1965 ξέσπασε σοβαρή κρίση στις σχέσεις Παπανδρέου και βασιλιά Κωνσταντίνου -> Ο βασιλιάς φοβούμενος μήπως χάσει τον πλήρη έλεγχο του στρατού αξίωσε να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας -> Ο Γ. Παπανδρέου αντέδρασε -> Ο Κωνσταντίνος εξανάγκασε τον πρωθυπουργό σε παραίτηση, ενώ προχώρησε και σε διάσπαση του κόμματός του, πείθοντας στελέχη του να εγκαταλείψουν τον αρχηγό τους, γεγονός που προσδιορίστηκε με τον πολιτικό όρο «αποστασία».

Η πορεία προς τη δικτατορία (1965 – 1967)
§  Το Ιούλιο του 1965,  έγιναν τεράστιες διαδηλώσεις γνωστές ως «Ιουλιανά».
§  Σχηματίστηκε κυβέρνηση αποστατών και με τις ψήφους της ΕΡΕ.
§  Με κοινή απόφαση του Παπανδρέου και του Π. Κανελλόπουλου προκηρύχτηκαν εκλογές για το Μάιο του 1967.
§  Μπροστά στο ενδεχόμενο να προκύψουν πολιτικές λύσεις ανεπιθύμητες στο μετεμφυλιακό κατεστημένο, ομάδα στρατηγών σχεδίαζε να ζητήσει τη συνεργασία του βασιλιά προκειμένου να επιβληθεί δικτατορία.

Η απριλιανή δικτατορία (1967 – 1974)
Επιβολή της δικτατορίας:
§  Τελικά η δικτατορία επιβλήθηκε από μια συνωμοτική ομάδα μεσαίων και ανώτερων αξιωματικών, που, την 21η Απριλίου 1967, κατάλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο, επικαλούμενη:
Ø  την ανικανότητα των πολιτικών να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα,
Ø  τον κίνδυνο επιβολής κομμουνισμού στην Ελλάδα.
Η στάση του βασιλιά Κωνσταντίνου:
§  Μετά το πραξικόπημα, ο βασιλιάς συνεργάστηκε με τους πραξικοπηματίες.
§  Λίγο αργότερα, έδειξε ότι θέλει να ανατρέψει τη δικτατορία, αλλά μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια αναχώρησε ανενόχλητος στο εξωτερικό.
Η στάση των ΗΠΑ:
§  Ενώ η ΕΟΚ ανέστειλε τη διαδικασία σύνδεσης, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με τους δικτάτορες.
Τα κατασταλτικά μέτρα των δικτατόρων:
§  Ανέστειλαν βασικά άρθρα του συντάγματος.
§  Διέκοψαν τη λειτουργία του κοινοβουλίου.
§  Διέλυσαν τα κόμματα και οργάνωσαν διώξεις σε βάρος αντιφρονούντων.
§  Ανήγαγαν σε συνήθη πρακτική εκτοπίσεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια.
Ο αντιδικτατορικός αγώνας:
§  Οι δημοκρατικοί πολίτες άρχισαν να δημιουργούν πυρήνες αντίστασης.
§  Οι κηδείες των Παπανδρέου και Γ. Σεφέρη μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις.
§  Κορυφαίες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις υπήρξαν:
Ø  η απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Αλ. Παναγούλη (1968),
Ø  το κίνημα του Ναυτικού (1973),
Ø  οι καταλήψεις της Νομικής Σχολής  και του Πολυτεχνείου (1973).
Κατάρρευση της δικτατορίας:
Πραξικόπημα στην Κύπρο σε βάρος του Μακαρίου -> Εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο -> Παράδοση της εξουσίας στους πολιτικούς το 1974.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)