Λυσίας, Υπέρ Μαντιθέου - Αρχαίο κείμενο και μετάφραση - Β' Λυκείου Κατεύθυνσης

Αποστόλης Ζυμβραγάκης
0
ΛΥΣΙΑΣ, ΥΠΕΡ ΜΑΝΤΙΘΕΟΥ (ΕΝ ΒΟΥΛΗΜΑΝΤΙΘΕΩ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΩ ΑΠΟΛΟΓΙΑ)

Προοίμιον (§1–3): Ο Μαντίθεος ελπίζει σε έγκριση της εκλογής του

[1] Εἰ μὴ συνῄδηὦ βουλή, τοῖς κατηγόροιςβουλομένοις κ παντς τρόπου κακς ἐμὲποιεῖν, πολλν ν αὐτοῖς χάριν εχονταύτης τς κατηγορίας· ἡγοῦμαι γρ τοςἀδίκως διαβεβλημένοις τούτους εναιμεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους, οτινες ναὐτοὺς ἀναγκάζωσιν ες λεγχον τναὐτοῖς βεβιωμένων καταστναι.

Κύριοι βουλευτές, αν δε γνώριζα καλά ότι οι κατήγοροι θέλουν να με βλάψουν με κάθε τρόπο, θα τους χρωστούσα μεγάλη ευγνωμοσύνη γι' αυτή την κατηγορία. Γιατί νομίζω ότι, για όσους έχουν συκοφαντηθεί άδικα, αυτοί είναι αίτιοι πολύ μεγάλων αγαθών, που θα τους ανάγκαζαν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις της ζωής τους.

[2] ἐγὼ γὰρ οτω σφόδρα ἐμαυτῷ πιστεύω,στ’ ἐλπίζω κα εἴ τις πρός με τυγχάνειἀηδῶς [ἢ κακῶς] διακείμενοςἐπειδὰν ἐμοῦλέγοντος ἀκούσ περὶ τῶν πεπραγμένων, μεταμελήσειν αὐτῷ καὶ πολὺ βελτίω με εςτν λοιπν χρόνον ἡγήσεσθαι.

Γιατί, εγώ έχω τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, ώστε έχω την ελπίδα, και αν κάποιος τυχαίνει να συμπεριφέρεται άσχημα και εχθρικά σε μένα, όταν με ακούσει να μιλάω για όσα έχω κάνει, ότι θα αλλάξει γνώμη και θα με θεωρήσει πολύ καλύτερο στο μέλλον.

[3] ἀξιῶ δέ, ὦ βουλή, ἐὰν μν τοτο μόνονὑμῖν ἐπιδείξως ενους εἰμὶ τοῖςκαθεστηκόσι πράγμασι κα ς ἠνάγκασμαιτν αὐτῶν κινδύνων μετέχειν ὑμῖν, μηδένπώ μοι πλέον εναι· ἐὰν δ φαίνωμαι <κα> περὶ τὰ λλα μετρίως βεβιωκς κα πολὺ παρὰ τὴν δόξαν κα παρὰ τοὺς λόγους τοςτν ἐχθρῶν, δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲνδοκιμάζειν, τούτους δ ἡγεῖσθαι χείρουςεναι. πρτον δ ἀποδείξω ς οκ ππευονοτ’ ἐπεδήμουν ἐπ τῶν τριάκοντα, οὐδὲμετέσχον τς τότε πολιτείας.

 Έχω λοιπόν την αξίωση, κύριοι βουλευτές, να μην ωφεληθώ σε τίποτα περισσότερο, αν σας αποδείξω μόνο αυτό, ότι δηλαδή διάκειμαι ευνοϊκά προς το τωρινό (δημοκρατικό) πολίτευμα και ότι έχω αναγκαστεί να συμμετέχω στους ίδιους κινδύνους με σας. Αν, όμως, φαίνομαι να έχω ζήσει και σχετικά με τα υπόλοιπα με μέτρο και πολύ διαφορετικά από τη φήμη (που επικρατεί) και αντίθετα από τις διαδόσεις των αντιπάλων (μου), σας παρακαλώ εμένα να εγκρίνετε για βουλευτή, ενώ αυτούς να τους θεωρείτε ότι είναι φαύλοι. Αρχικά, λοιπόν, θα αποδείξω ότι δεν ανήκα στην τάξη των ιππέων ούτε ζούσα στην πατρίδα κατά την περίοδο των τριάντα τυράννων ούτε συμμετείχα ενεργά στο πολίτευμα (που ίσχυε) τότε.

Διήγησις–ἀπόδειξις (§4–19): Γιατί πρέπει να εκλεγεί βουλευτής ο ομιλητής

[4] Ἡμᾶς γρ ὁ πατὴρ πρ τῆς νἙλλησπόντῳ συμφορᾶς ς Σάτυρον τν ντ Πόντῳ διαιτησομένους ἐξέπεμψε, καοὔτε τν τειχν καθαιρουμένων<ἐπεδημοῦμεν> οτε μεθισταμένης τςπολιτείαςλλ’ λθομεν πρν τος ἀπὸΦυλῆς ες τν Πειραι κατελθεῖν πρότερονπένθ’ ἡμέραις.

 Ο πατέρας, δηλαδή, πριν από τη συμφορά στον Ελλήσποντο, μας έστειλε στο Σάτυρο, που ήταν βασιλιάς του Πόντου, για να ζήσουμε (εκεί) με ορισμένο τρόπο και ούτε ζούσαμε (εδώ) στην πατρίδα, όταν γκρεμίζονταν τα τείχη ούτε όταν άλλαζε το πολίτευμα, αλλά επιστρέψαμε πέντε μέρες νωρίτερα, προτού όσοι βρίσκονταν στη Φυλή να επανέλθουν από την εξορία στον Πειραιά.

[5]καίτοι οτε ἡμᾶς εἰκὸς ν ες τοιοτονκαιρν ἀφιγμένους ἐπιθυμεῖν μετέχειν τνἀλλοτρίων κινδύνων, οτ’ ἐκεῖνοιφαίνονται τοιαύτην γνώμην χοντες στεκαὶ τοῖς ἀποδημοῦσι κα τοῖς μηδνἐξαμαρτάνουσι μεταδιδόναι τς πολιτείας,ἀλλὰ μᾶλλον ἠτίμαζον κα τοὺς συγκαταλύσαντας τν δμον.

Και, πράγματι, ούτε ήταν φυσικό να θέλουμε να μετέχουμε σε ξένους κινδύνους, επειδή είχαμε φτάσει σε τέτοια κρίσιμη στιγμή, ούτε εκείνοι φαίνεται να είχαν τέτοια γνώμη, ώστε να παρέχουν αξιώματα στη διοίκηση της πολιτείας και σ' εκείνους που ήταν μακριά από την πατρίδα τους και σ' αυτούς που δε διέπραξαν κανένα αδίκημα, αλλά περισσότερο στερούσαν τα πολιτικά δικαιώματα από εκείνους που μαζί τους κατέλυσαν τη δημοκρατία.

[6] πειτα δ κ μν το σανιδίου τοςἱππεύσαντας σκοπεν εὔηθές στινντούτῳ γὰρ πολλοὶ μὲν τν ὁμολογούντωνἱππεύειν οκ νεισιννιοι δ τῶνἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίνἐκεῖνοςδ’ ἐστὶν λεγχος μέγιστος· ἐπειδὴ γὰρκατήλθετεἐψηφίσασθε τος φυλάρχουςἀπενεγκεῖν τος ἱππεύσανταςνα τςκαταστάσεις ἀναπράξητε παρ’ αὐτῶν.

  Και έπειτα, βέβαια, είναι ανόητο να εξετάζει (κανείς) αυτούς που υπηρέτησαν στην τάξη των ιππέων από την (ξύλινη) πινακίδα. Γιατί, σ' αυτήν (την πινακίδα) δεν είναι γραμμένοι βέβαια πολλοί απ' αυτούς που παραδέχονται ότι ήταν ιππείς ενώ είναι καταγραμμένοι μερικοί από εκείνους που είχαν φύγει από την πατρίδα. Αλλά εκείνος (ο κατάλογος της πινακίδας) είναι πολύ μεγάλη απόδειξη. Όταν, δηλαδή, ξαναγυρίσατε στην πατρίδα, αποφασίσατε με ψηφοφορία να σας παραδώσουν οι φύλαρχοι κατάλογο των ιππέων, για να εισπράξετε πίσω το επίδομα απ' αυτούς.

[7] ἐμὲ τοίνυν οὐδεὶς ν ἀποδείξειεν οτἀπενεχθέντα ὑπὸ τῶν φυλάρχων οτεπαραδοθέντα τος συνδίκοις οτεκατάστασιν καταβαλόντα. καίτοι πσιῥᾴδιον τοτο γνναιτι ἀναγκαῖον ν τοςφυλάρχοις, εἰ μὴ ἀποδείξειαν τος χονταςτς καταστάσεις, αὐτοῖς ζημιοσθαιστεπολ ν δικαιότερον ἐκείνοις τοςγράμμασιν ἢ τούτοις πιστεύοιτε· κ μν γρτούτων ῥᾴδιον ν ἐξαλειφθῆναι τβουλομένῳ, ν ἐκείνοις δ τοὺς ἱππεύσανταςἀναγκαῖον ν ὑπὸ τῶν φυλάρχωνἀπενεχθῆναι.

Κανείς, λοιπόν, δε θα μπορούσε να αποδείξει ούτε ότι εγώ αναφέρθηκα από τους φυλάρχους ούτε ότι παραδόθηκα στους συνηγόρους του δημοσίου ούτε ότι επέστρεψα τη χρηματική προκαταβολή. Και όμως είναι εύκολο σ' όλους να καταλάβουν αυτό, ότι δηλαδή ήταν υποχρεωτικό στους φυλάρχους να τιμωρούνται οι ίδιοι, αν δεν αποκάλυπταν αυτούς που είχαν λάβει τη χρηματική προκαταβολή. Επομένως, θα μπορούσατε να πιστεύετε σ' εκείνους τους καταλόγους (των φυλάρχων) πολύ πιο δίκαια παρά σ' αυτές (τις ξύλινες πινακίδες). Γιατί, απ' αυτές (τις ξύλινες πινακίδες) ήταν εύκολο, σ' όποιον ήθελε, να σβηστεί το όνομά του ενώ σ' εκείνους (στους καταλόγους των φυλάρχων) ήταν υποχρεωτικό να αναφερθούν από τους φυλάρχους εκείνοι που υπηρέτησαν ως ιππείς.

[8] τι δέ, ὦ βουλή, εἴπερ ππευσα, οκ ν νξαρνος ς δεινόν τι πεποιηκώςλλἠξίουνἀποδείξας ς οὐδεὶς π’ ἐμο τῶνπολιτν κακς πέπονθε, δοκιμάζεσθαιὁρῶδὲ κα ὑμᾶς ταύτῃ τῇ γνώμῃ χρωμένους, καπολλοὺς μν τν τότε ἱππευσάντωνβουλεύοντας, πολλος δ’ αὐτῶνστρατηγος κα ἱππάρχουςκεχειροτονημένουςστε μηδν δι’ λλο μεἡγεῖσθε ταύτην ποιεσθαι τν ἀπολογίαντι περιφανς ἐτόλμησάν μου καταψεύσασθαιἀνάβηθι δέ μοι καὶ μαρτύρησον.

Και ακόμη, κύριοι βουλευτές, αν βέβαια υπηρέτησα ως ιππέας, δε θα το αρνιόμουν με επιμονή σα να είχα κάνει κάτι φοβερό αλλά θα είχα την αξίωση να εγκριθώ ως βουλευτής ύστερα από δοκιμασία, αν θα αποδείκνυα ότι κανένας από τους συμπολίτες μου δεν έχει κακοποιηθεί από μένα. Και βλέπω ότι και εσείς έχετε αυτή τη γνώμη και ότι πολλοί, βέβαια, από εκείνους που τότε υπηρέτησαν ως ιππείς είναι (τώρα) βουλευτές και ότι πολλοί απ' αυτούς έχουν εκλεγεί (τώρα) στρατηγοί και ίππαρχοι. Επομένως, να θεωρείτε ότι δεν κάνω αυτή την απολογία για τίποτε άλλο παρά γιατί τόλμησαν (οι κατήγοροι) να πουν ψεύδη εναντίον μου ολοφάνερα. (Εμπρός), λοιπόν, ανέβα (στο βήμα) και κατάθεσε τη μαρτυρία σου για μένα.
  
ΜΑΡΤΥΡΙΑ

[9] Περὶ μὲν τοίνυν αὐτῆς τς αἰτίας οκ οδὅ τι δε πλείω λέγειν· δοκε δέ μοι, ὦ βουλή,ν μν τος λλοις ἀγῶσι περ αὐτῶν μόνωντν κατηγορημένων προσήκεινἀπολογεῖσθαιν δ ταῖς δοκιμασίαιςδίκαιον εναι παντς το βίου λόγονδιδόναι. δέομαι ον ὑμῶν μετ’ εὐνοίαςἀκροάσασθαί μου. ποιήσομαι δ τὴνἀπολογίαν ς ν δύνωμαι δι βραχυτάτων.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ
  
Γι' αυτή, λοιπόν, την κατηγορία δε γνωρίζω γιατί πρέπει να πω περισσότερα. Μου φαίνεται, όμως, κύριοι βουλευτές, ότι αρμόζει να απολογείται (κάποιος) στους άλλους δικαστικούς αγώνες για αυτές μόνες τις κατηγορίες, στις δοκιμασίες όμως (μου φαίνεται ότι) είναι δίκαιο να λογοδοτεί για όλη του τη ζωή. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να με ακούσετε με εύνοια. Και θα απολογηθώ όσο μπορώ πιο σύντομα.

[10] Ἐγὼ γὰρ πρτον μέν, οὐσίας μοι οπολλῆς καταλειφθείσης δι τὰς συμφορςκα τὰς το πατρὸς κα τὰς τς πόλεως, δύομν ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδοὺς τριάκονταμνς ἑκατέρᾳ, πρὸς τν ἀδελφὸν δ’ οτωςἐνειμάμην στ’ ἐκεῖνον πλέον ὁμολογεῖνχειν ἐμοῦ τῶν πατρων, κα πρὸς τοςλλους παντας οτως βεβίωκα στεμηδεπώποτέ μοι μηδὲ πρὸς να μηδνγκλημα γενέσθαι.

Εγώ δηλαδή κατ' αρχάς, αν και δε μου απέμεινε μεγάλη περιουσία εξαιτίας των συμφορών και του πατέρα μου και της πόλης, πάντρεψα δύο αδελφές, δίνοντας στην καθεμιά ως προίκα τριάντα μνες, και μοιράστηκα (την πατρική περιουσία) με τον αδελφό μου, έτσι ώστε να παραδέχεται εκείνος ότι έχει περισσότερα από μένα από την πατρική περιουσία, και σε σχέση με όλους τους άλλους έχω ζήσει έτσι, ώστε να μη δώσω καμιά αφορμή για παράπονο ποτέ μέχρι τώρα ούτε σε έναν (από τους συμπολίτες μου). 

[11] καὶ τὰ μὲν δια οτως δικηκα· περ δὲ τῶν κοινν μοι μέγιστον ἡγοῦμαι τεκμήριονεναι τς ἐμῆς ἐπιεικείαςτι τν νεωτέρωνσοι περ κύβους ἢ πότους ἢ [περὶ] τὰςτοιαύτας ἀκολασίας τυγχάνουσι τςδιατριβς ποιούμενοι, πάντας αὐτοὺςὄψεσθέ μοι διαφόρους ντας, κα πλεῖστατούτους περ ἐμοῦ λογοποιοῦντας καψευδομένους. καίτοι δλον τι, ε τῶναὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν, οκ ν τοιαύτηνγνώμην εχον περ ἐμοῦ.

Και τις ιδιωτικές μου, λοιπόν, υποθέσεις έτσι τις έχω διευθετήσει. Σχετικά, όμως, με το δημόσιο βίο νομίζω ότι είναι για μένα πολύ μεγάλη απόδειξη της δικής μου τιμιότητας ότι, όσοι από τους νεότερους τυχαίνει να χάνουν τον καιρό τους στα ζάρια ή στα ποτά ή σε τέτοιες ακολασίες, θα δείτε όλους αυτούς να είναι αντίπαλοί μου και να διαδίδουν πάρα πολλές ψευδείς φήμες για μένα και να λένε (πάρα πολλά) ψέματα. Και όμως είναι φανερό ότι, αν επιθυμούσαμε τα ίδια (πράγματα), δε θα είχαν για μένα τέτοια γνώμη.

[12] τι δ’, ὦ βουλή, οὐδεὶς ν ἀποδεῖξαι περἐμοῦ δύναιτο οτε δίκην αἰσχρὰν οτεγραφν οτε εἰσαγγελίαν γεγενημένην· καίτοι ἑτέρους ὁρᾶτε πολλάκις ες τοιούτουςἀγῶνας καθεστηκότας. πρς τοίνυν τςστρατείας κα τοὺς κινδύνους τος πρςτος πολεμίους σκέψασθε οον ἐμαυτὸνπαρέχω τ πόλει.

 Και ακόμα, κύριοι βουλευτές, κανείς δε θα μπορούσε να αποδείξει ότι έχει γίνει σε βάρος μου ούτε αισχρή ιδιωτική δίκη ούτε έγγραφη καταγγελία για δημόσιο αδίκημα ούτε μήνυση για δημόσιο αδίκημα. Και όμως, βλέπετε ότι άλλοι έχουν μπλεχτεί πολλές φορές σε τέτοιους δικαστικούς αγώνες. Σχετικά, λοιπόν, με τις εκστρατείες και τους κινδύνους απέναντι στους εχθρούς εξετάστε πώς συμπεριφέρομαι στην πόλη.

[13] πρῶτον μν γάρτε τν συμμαχίανἐποιήσασθε πρς [τος] Βοιωτος κα εἰςἉλίαρτον δει βοηθενὑπὸ Ὀρθοβούλουκατειλεγμένος ἱππεύεινἐπειδὴ πάνταςἑώρων τος μν ἱππεύουσιν ἀσφάλειαν εναιδεν νομίζοντας, τος δ’ ὁπλίταις κίνδυνονἡγουμένουςἑτέρων ἀναβάντων ἐπὶ τοὺςππους ἀδοκιμάστων παρ τὸν νόμον ἐγὼπροσελθὼν φην τ Ὀρθοβούλῳ ἐξαλεῖψαίμε κ το καταλόγουἡγούμενος αἰσχρὸνεναι το πλήθους μέλλοντος κινδυνεύεινδειαν ἐμαυτῷ παρασκευάσανταστρατεύεσθαι. καί μοι ἀνάβηθιὈρθόβουλε.

Πρώτα δηλαδή, όταν συνάψατε συμμαχία με τους Βοιωτούς και έπρεπε να τους βοηθήσετε στην Αλίαρτο, αν και είχα γραφτεί στον κατάλογο από τον Ορθόβουλο να υπηρετήσω στους ιππείς, επειδή έβλεπα ότι για τους ιππείς όλοι νόμιζαν ότι έπρεπε να υπάρχει ασφάλεια, ενώ (αντίθετα) για τους οπλίτες (επειδή έβλεπα ότι) θεωρούσαν (ότι θα μπορούσε να υπάρξει) κίνδυνος, μολονότι άλλοι κατατάχθηκαν στο ιππικό χωρίς να υποβληθούν σε δοκιμασία κατά παράβαση του νόμου, εγώ, αφού παρουσιάστηκα στον Ορθόβουλο, του είπα να με διαγράψει από τον κατάλογο (των ιππέων), επειδή νόμιζα ότι είναι αισχρό να εκστρατεύω, αφού προετοιμάσω για τον εαυτό μου ασφάλεια, ενώ ο λαός επρόκειτο να διατρέχει κινδύνους. (Σε παρακαλώ, λοιπόν,) για μένα ανέβα στο βήμα, Ορθόβουλε.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

[14] Συλλεγέντων τοίνυν τν δημοτν πρτῆς ἐξόδου, εἰδὼς αὐτῶν ἐνίους πολίτας μνχρηστος ντας κα προθύμουςἐφοδίων δἀποροῦντας, επον τι χρ τοὺς χονταςπαρέχειν τ ἐπιτήδεια τος ἀπόρωςδιακειμένοις. κα ο μόνον τοτοσυνεβούλευον τος λλοιςἀλλὰ καὶ αὐτὸςδωκα δυον ἀνδροῖν τριάκοντα δραχμςἑκατέρῳ, οὐχ ς πολλ κεκτημένοςλλνα παράδειγμα τοτο τος λλοις γένηται. καί μοι ἀνάβητε.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ
  
Όταν, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν οι συνδημότες (μου) πριν από την εκστρατεία, επειδή γνώριζα ότι μερικοί από αυτούς ήταν βέβαια τίμιοι πολίτες και πρόθυμοι αλλά ότι είχαν έλλειψη από προμήθειες, είπα ότι πρέπει οι πλούσιοι να χορηγούν τα απαραίτητα στους φτωχούς. Και δε συμβούλευσα στους άλλους μόνο αυτό αλλά και ο ίδιος έδωσα τριάντα δραχμές σε καθέναν από δύο άντρες, όχι επειδή είχα πολλά (χρήματα) αλλά για να αποτελέσει αυτό παράδειγμα στους άλλους. Ανεβείτε για χάρη μου στο βήμα (να το επιβεβαιώσετε).

ΜΑΡΤΥΡΕΣ

[15] Μετὰ ταῦτα τοίνυνὦ βουλή, εἰςΚόρινθον ἐξόδου γενομένης κα πάντωνπροειδότων τι δεήσει κινδυνεύεινἑτέρωνἀναδυομένων ἐγὼ διεπραξάμην στε τςπρώτης τεταγμένος μάχεσθαι τοςπολεμίοις· κα μάλιστα τς ἡμετέρας φυλςδυστυχησάσης, κα πλείστωνἐναποθανόντων στερος ἀνεχώρησα τοσεμνοῦ Στειριῶς το πᾶσιν ἀνθρώποιςδειλίαν ὠνειδικότος.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ
  
Μετά από όλα αυτά λοιπόν, κύριοι βουλευτές, όταν έγινε η εκστρατεία στην Κόρινθο και όλοι γνώριζαν από πριν ότι θα χρειαστεί να κινδυνεύσουν, ενώ κάποιοι απέφευγαν τη μάχη, εγώ τόλμησα να πολεμώ τους εχθρούς παραταγμένος στην πρώτη γραμμή και μάλιστα, παρόλο που η δική μας φυλή νικήθηκε και σκοτώθηκαν πάρα πολλοί, αποχώρησα από τη μάχη μετά τον αλαζόνα Στειριέα, ο οποίος έχει κατηγορήσει όλους τους ανθρώπους για δειλία.

[16] καὶ οὐ πολλαῖς ἡμέραις στερον μετταῦτα ν Κορίνθῳ χωρίων ἰσχυρῶνκατειλημμένωνστε τος πολεμίους μδύνασθαι παριέναιἈγησιλάου δ’ ες τνΒοιωτίαν ἐμβαλόντος ψηφισαμένων τνἀρχόντων ἀποχωρίσαι τάξεις ατινεςβοηθήσουσι, φοβουμένων ἁπάντωνἰκότωςὦ βουλή· δεινὸν γρ ν ἀγαπητῶςὀλίγῳ πρότερον σεσωσμένους φ’ τερονκίνδυνον ἰέναι) προσελθν ἐγὼ τὸνταξίαρχον ἐκέλευον ἀκληρωτὶ τὴνἡμετέραν τάξιν πέμπειν.

Λίγες μέρες μετά από αυτά, ενώ είχαν καταληφθεί οχυρές θέσεις στην Κόρινθο, με αποτέλεσμα οι εχθροί να μη μπορούν να περάσουν, κι ενώ ο Αγησίλαος εισέβαλε στη Βοιωτία κι ενώ οι άρχοντες αποφάσισαν να αποσπάσουν παρατάξεις (στρατού) για να τους βοηθήσουν, αν και όλοι γενικά φοβούνταν (εύλογα, κύριοι βουλευτές• γιατί ήταν φοβερό να βαδίζουμε για νέο κίνδυνο, ενώ λίγο πρωτύτερα είχαμε σωθεί μόλις και μετά βίας), εγώ, αφού παρουσιάστηκα, πρότρεπα τον ταξίαρχο να αποστείλει το δικό μου τάγμα χωρίς κλήρωση.

[17] στ’ ε τινες ὑμῶν ὀργίζονται τος τμὲν τς πόλεως ἀξιοῦσι πράττεινκ δὲ τῶνκινδύνων ἀποδιδράσκουσιν, οκ ν δικαίωςπερ ἐμο τὴν γνώμην ταύτην χοιεν· ο γὰρμόνον τ προσταττόμενα ἐποίουνπροθύμωςἀλλὰ καὶ κινδυνεύειν ἐτόλμων. κα ταῦτ’ ἐποίουν οχ ς ο δεινὸνἡγούμενος εναι Λακεδαιμονίοις μάχεσθαι,λλ’ να, ε ποτε ἀδίκως ες κίνδυνονκαθισταίμην, δι ταῦτα βελτίων φ’ ὑμῶννομιζόμενος ἁπάντων τν δικαίωντυγχάνοιμι. καί μοι ἀνάβητε τούτωνμάρτυρες.

Επομένως, αν κάποιοι από σας οργίζονται εναντίον εκείνων που έχουν την αξίωση να ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα αλλά δραπετεύουν από τη μάχη, δε θα είχαν δίκαια για μένα αυτή τη γνώμη. Γιατί, δεν εκτελούσα πρόθυμα μόνο τις διαταγές (των αρχόντων), αλλά τολμούσα και να διακινδυνεύω τη ζωή μου. Και αυτά τα έκανα, όχι διότι πίστευα ότι δεν είναι επικίνδυνο να πολεμά κανείς με τους Λακεδαιμονίους αλλά για να κερδίζω όλα τα δίκαιά μου, αφού εσείς εξαιτίας αυτών θα με θεωρούσατε καλύτερο, αν κάποτε εμπλεκόμουν άδικα σε δικαστικό αγώνα. Και, παρακαλώ, ανεβείτε για χάρη μου ως μάρτυρες (στο βήμα) γι' αυτά.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ 

[18] Τῶν τοίνυν λλων στρατειν καφρουρῶν οὐδεμιᾶς ἀπελείφθην πώποτε,ἀλλὰ πάντα τν χρόνον διατετέλεκα μεττῶν πρώτων μν τς ἐξόδους ποιούμενος, μετ τῶν τελευταίων δ ἀναχωρῶν. καίτοιχρ τοὺς φιλοτίμως καὶ κοσμίωςπολιτευομένους κ τν τοιούτων σκοπεν,λλ’ οκ ε τις κομᾷ, διὰ τοῦτο μισεν· τμὲν γρ τοιατα ἐπιτηδεύματα οτε τοςἰδιώτας οτε τ κοινὸν τς πόλεως βλάπτει,κ δ τῶν κινδυνεύειν ἐθελόντων πρς τοςπολεμίους παντες ὑμεῖς ὠφελεῖσθε.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Λοιπόν, ποτέ ως τώρα δεν απουσίασα από καμιά από τις υπόλοιπες εκστρατείες και φυλάξεις φρουρίων αλλά πάντα εκστράτευα με τους πρώτους και αποχωρούσα με τους τελευταίους. Πρέπει, λοιπόν, να εξετάζετε με τέτοια κριτήρια αυτούς που αναμιγνύονται στα πολιτικά με φιλοτιμία και με ευπρέπεια και όχι, αν κάποιος είναι μακρυμάλλης, να τον μισείτε γι' αυτό το λόγο. Γιατί, αυτού του είδους οι συνήθειες δε βλάπτουν ούτε τους απλούς πολίτες ούτε τις αρχές της πόλης, όμως από εκείνους τους πολίτες, που είναι αποφασισμένοι να κινδυνεύουν απέναντι στους εχθρούς, όλοι σας γενικά ωφελείστε.

[19] στε οκ ξιον π’ ψεωςὦ βουλή, οὔτε φιλεν οτε μισεν οὐδέναλλ’ κ τνργων σκοπεν· πολλο μὲν γρ μικρνδιαλεγόμενοι κα κοσμίως ἀμπεχόμενοιμεγάλων κακν ατιοι γεγόνασιντεροι δτῶν τοιούτων ἀμελοῦντες πολλ κἀγαθὰὑμᾶς εσιν εἰργασμένοι.

Επομένως δεν αξίζει, κύριοι βουλευτές, ούτε να αγαπάμε ούτε να μισούμε κανέναν από την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά να (τον) κρίνουμε από τις πράξεις (του). Γιατί πολλοί, ενώ μιλούν χαμηλόφωνα και ντύνονται καθωσπρέπει, έχουν γίνει αίτιοι μεγάλων συμφορών ενώ άλλοι, παρόλο που παραμελούν αυτά, έχουν κάνει σε σας πολλά καλά. 

Ἐπίλογος (§20–21): Τα κίνητρα της ανάμειξης του Μαντίθεου στα πολιτικά πράγματα της πόλης

[20] δη δέ τινων ᾐσθόμηνὦ βουλή, καὶ διὰ ταῦτα ἀχθομένων μοι, τι νεώτερος νἐπεχείρησα λέγειν ν τ δήμῳ. ἐγὼ δὲ τὸ μὲνπρτον ἠναγκάσθην ὑπὲρ τν ἐμαυτοῦπραγμάτων δημηγορσαιπειτα μέντοι καἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθναι τοδέοντοςμα μν τν προγόνωνἐνθυμούμενοςτι οὐδὲν πέπαυνται τ τῆςπόλεως πράττοντες,

Έχω αντιληφθεί όμως τώρα, κύριοι βουλευτές, ότι μερικοί οργίζονται εναντίον μου γι' αυτό, διότι δηλαδή, αν και νεότερος, προσπάθησα να μιλήσω δημόσια στην εκκλησία του δήμου. Εγώ, βέβαια, αρχικά αναγκάστηκα να εκφωνήσω λόγους για προσωπικές μου υποθέσεις, έπειτα όμως φαίνεται ότι έδειξα μεγαλύτερη από ό,τι έπρεπε φιλοδοξία, από τη μια αναλογιζόμενος ότι οι πρόγονοί (μας) δεν είχαν σταματήσει καθόλου να ασχολούνται με τα κοινά της πόλης

[21] μα δ ὑμᾶς ὁρῶν (τ γὰρ ἀληθῆ χρὴ λέγειν) τος τοιούτους μόνους <τινς>ἀξίους νομίζοντας εναιστε ὁρῶν ὑμᾶςταύτην τν γνώμην χοντας τίς οκ νἐπαρθείη πράττειν κα λέγειν ὑπὲρ τςπόλεωςτι δ τί ἂν τος τοιούτοις χθοισθε; ο γὰρ τεροι περ αὐτῶν κριταί εἰσινλλὑμεῖς.

και από την άλλη επειδή έβλεπα εσάς (γιατί πρέπει να λέω την αλήθεια) να θεωρείτε ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι αξιόλογοι για κάτι· ώστε ποιος (πολίτης), βλέποντας εσάς να έχετε αυτή τη γνώμη, δε θα σεμνυνόταν να ενεργεί και να μιλά για την πόλη; Ακόμη, γιατί δυσανασχετούσατε εσείς με τέτοιους (ανθρώπους); Γιατί, γι' αυτούς δεν είναι άλλοι οι κριτές αλλά εσείς.






Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)