Δίνουν χρώμα στους γκρίζους τοίχους των σχολείων και ψεκάζουν
στις καρδιές των μαθητών δημιουργικότητα, φαντασία και συλλογικότητα.
Από το 2007 η ομάδα Urbanact έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι σε όλη την Ελλάδα, με αποσκευές τα σπρέι, τα χρώματα και συνεπιβάτες εκατοντάδες μαθητές, γονείς και δασκάλους που νιώθουν την ανάγκη να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους αγκαλιάζοντας τη σύγχρονη τέχνη του γκράφιτι.
Από στόμα σε στόμα η δράση των Urbanact (urbanact.gr) έφτασε από την Ηπειρο μέχρι το Αιγαίο και από τη Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Πλέον η δράση τους έγινε ένα ολοκληρωμένο πρωτοποριακό πρόγραμμα με την ονομασία «Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια» το οποίο έχει τεθεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και των εκάστοτε δήμων και αντιδημάρχων, πρωτοπορώντας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Το γιατί υλοποιούμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει να κάνει με τις ευρύτερες δράσεις μας. Στόχος μας είναι να προωθήσουμε την τέχνη της δημόσιας τοιχογραφίας, το γκράφιτι, το street art, την ποδηλατική κουλτούρα μέσα από προγράμματα μικρού και μεγάλου βεληνεκούς, εκδηλώσεις, φεστιβάλ, εκθέσεις και εκδόσεις. Ολες αυτές οι δράσεις εκφράζουν τις ιδέες, την ενέργεια των καλλιτεχνών για δημιουργία, την ανάγκη για οικειοποίηση του δημόσιου χώρου, τη δημιουργία αφορμών για συμμετοχικές δράσεις κύρια της νεολαίας» αναφέρει ο ομάδα στον Ελεύθερο Τύπο.
Η δράση βέβαια δε μένει μόνο σε μια τοιχογραφία. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται σεμινάρια στους μαθητές με μια ζωντανή δημιουργία ενός έργου γκράφιτι και συζήτηση για την ιστορία και τις τεχνικές του. Με τα πινέλα τους ανά χείρας στο τέλος, οι ίδιοι οι μαθητές δημιουργούν δικά τους προσχέδια τα οποία ζωγραφίζουν σε χαμηλότερες επιφάνειες. Με θέματα που αφορούν το περιβάλλον, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, οι μαθητές βλέπουν βήμα βήμα μια νεκρή περιοχή να αναδιπλώνεται σε ένα καμβά προβληματισμού και μηνυμάτων.
«Κάθε παρέμβασή μας κρύβει και μια ιδιαίτερη στιγμή επαφής και αλληλεπίδρασης. Από τη γιαγιά που μας είχε φέρει ζεστό φαγητό μια κρύα μέρα πάνω στη σκαλωσιά, από το γονιό που από το πουθενά είχε ζωγραφίσει μια επιφάνεια στο σχέδιό του, ομορφότερο από το δικό μας».
Από το 2007 η ομάδα Urbanact έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι σε όλη την Ελλάδα, με αποσκευές τα σπρέι, τα χρώματα και συνεπιβάτες εκατοντάδες μαθητές, γονείς και δασκάλους που νιώθουν την ανάγκη να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους αγκαλιάζοντας τη σύγχρονη τέχνη του γκράφιτι.
Από στόμα σε στόμα η δράση των Urbanact (urbanact.gr) έφτασε από την Ηπειρο μέχρι το Αιγαίο και από τη Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Πλέον η δράση τους έγινε ένα ολοκληρωμένο πρωτοποριακό πρόγραμμα με την ονομασία «Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια» το οποίο έχει τεθεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και των εκάστοτε δήμων και αντιδημάρχων, πρωτοπορώντας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Το γιατί υλοποιούμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει να κάνει με τις ευρύτερες δράσεις μας. Στόχος μας είναι να προωθήσουμε την τέχνη της δημόσιας τοιχογραφίας, το γκράφιτι, το street art, την ποδηλατική κουλτούρα μέσα από προγράμματα μικρού και μεγάλου βεληνεκούς, εκδηλώσεις, φεστιβάλ, εκθέσεις και εκδόσεις. Ολες αυτές οι δράσεις εκφράζουν τις ιδέες, την ενέργεια των καλλιτεχνών για δημιουργία, την ανάγκη για οικειοποίηση του δημόσιου χώρου, τη δημιουργία αφορμών για συμμετοχικές δράσεις κύρια της νεολαίας» αναφέρει ο ομάδα στον Ελεύθερο Τύπο.
Η δράση βέβαια δε μένει μόνο σε μια τοιχογραφία. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται σεμινάρια στους μαθητές με μια ζωντανή δημιουργία ενός έργου γκράφιτι και συζήτηση για την ιστορία και τις τεχνικές του. Με τα πινέλα τους ανά χείρας στο τέλος, οι ίδιοι οι μαθητές δημιουργούν δικά τους προσχέδια τα οποία ζωγραφίζουν σε χαμηλότερες επιφάνειες. Με θέματα που αφορούν το περιβάλλον, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, οι μαθητές βλέπουν βήμα βήμα μια νεκρή περιοχή να αναδιπλώνεται σε ένα καμβά προβληματισμού και μηνυμάτων.
«Κάθε παρέμβασή μας κρύβει και μια ιδιαίτερη στιγμή επαφής και αλληλεπίδρασης. Από τη γιαγιά που μας είχε φέρει ζεστό φαγητό μια κρύα μέρα πάνω στη σκαλωσιά, από το γονιό που από το πουθενά είχε ζωγραφίσει μια επιφάνεια στο σχέδιό του, ομορφότερο από το δικό μας».
http://www.iefimerida.gr/node/141242