Κάποτε ένας αγρότης είχε ένα σκύλο που είχε το συνήθειο να κάθεται στην άκρη του δρόμου και περίμενε να περάσει κάποιο αυτοκίνητο.
Μόλις εμφανιζόταν κάποιο, έτρεχε γαβγίζοντας προσπαθώντας να το ξεπεράσει. Μια μέρα ο γείτονας ρώτησε τον αγρότη:
«Πιστεύεις ότι κάποια μέρα ο σκύλος θα φτάσει η θα ξεπεράσει κάποιο αυτοκίνητο;».
Ο αγρότης απάντησε:
«Δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Αυτό που με απασχολεί είναι το τι θα γινόταν αν κάποια μέρα το κατάφερνε».
Πολλοί άνθρωποι στην ζωή συμπεριφέρονται όπως ο σκύλος και κυνηγούν ασήμαντα πράγματα. Συνήθως δε, αυτοί οι στόχοι δεν είναι καν δικοί τους. Είναι των γονιών τους, της οικογένειάς τους ή της κοινωνίας. Και πασχίζουν όλη τη ζωή να καταφέρουν κάτι το οποίο δεν θα έχει κανένα νόημα για τους ίδιους. Ας εξετάσουμε λοιπόν ποιοι είναι οι στόχοι μας και αν είναι πραγματικά σημαντικοί και τότε, μόλις το ξεκαθαρίσουμε ως δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να τους πετύχουμε.