Γεώργιος Αθάνας - Ποιήματα

Γεώργιος Ἀθάνας - Ποιήματα

Γ. Ἀθάνας (1893-1987): ποιητὴς ἀπὸ τὴν Ναύπακτο. Φιλολογικὸ ψευδώνυμο
τοῦ Γεωργίου Ἀθανασιάδη-Νόβα. Ἀκαδημαϊκός, διετέλεσε πρωθυπουργός (1965).

---

Ὁ Σαλπιγχτής Σελήνη Νοσταλγίες Νυχτερινὴ σιγαλιά

Ὁ Σαλπιγχτής Στερνὸς ἀπ᾿ ὅλους δούπησε κι ὁ σαλπιγχτὴς στὸ χῶμα. Τῆς σάλπιγγάς του ὁ ἀντίλαλος δὲν εἶχε σβήσει ἀκόμα. Τῆς Μικρασίας ξετρέχοντας τὰ πλάτη πέρα ὡς πέρα πότε ἀντηχοῦσε σὰ λυγμὸς καὶ πότε σὰ φοβέρα. Ἄθαφτος λυώνει ὁ σαλπιγχτὴς μέσ᾿ στὶς βροχές. Παρέκει ἡ σκουριασμένη σάλπιγγα πιστὰ τοῦ παραστέκει. Μὲ τοῦ χιονιοῦ τὸ σάβανο τοὺς σκέπασε ὁ χειμώνας κι ἦταν βαρὺς σὰν κόλαση, μεγάλος σὰν αἰώνας. Μὰ τί κι ἂν ἦρθε ἡ ἄνοιξη; Μέσα στὸ νέο χορτάρι δὲ φαίνεται οὔτε σάλπιγγα, οὔτε σκεβρὸ κουφάρι. Μόνο ἀπὸ νύχτα σὲ νυχτιὰ βγαίνει τὸ φάντασμά του καὶ ψάχνει στὰ χαμόκλαδα νὰ βρεῖ τὴ σάλπιγγά του... Μὴν ἀποκάμεις, Σαλπιγχτή, καὶ μὴ λιγοπιστήσεις! Χιλιάδες νύχτες θὰ διαβοῦν, νύχτες σιγῆς καὶ φρίκης. Μὰ θἄρθει, θἄρθει ἕνα πρωὶ ποὺ ἐσὺ θὰ τοὺς χτυπήσεις μὲ τὴν παλιά σου σάλπιγγα τοὺς νέους σκοπούς τῆς Νίκης!

Σελήνη Θάμα κι᾿ αὐτὸ τ᾿ ἀποψινό! Στὸ περιβόλι τὸ πυκνὸ καθὼς κοιμότουν σκοτεινὸ μπῆκε ἡ κυρὰ σελήνη καὶ ξύπνησε γιὰ μία στιγμὴ τ᾿ ἀηδόνι καὶ τὸ γιασεμὶ καὶ τὴ μουντὴ νεροσυρμὴ ποὺ ὁλόχρυση ἔχει γίνει! Θάμα κι᾿ αὐτὸ τ᾿ ἀποψινό! Τ᾿ ἄστρα ψηλὰ στὸν οὐρανὸ χορεύουν καλαματιανὸ μὲ τὴν κυρὰ σελήνη κι ἡ θάλασσα μουρμουριστὰ τὸν ἦχο τάχα τῆς βαστᾷ καὶ τὴν κυρὰ εὐχαριστᾷ κι αὐτὴ φλωριὰ τῆς δίνει!

Νοσταλγίες Φέρε με πάλι στοὺς παληοὺς καιρούς, καρδιὰ νοσταλγική, κι ἄσε με ἐκεῖ μονάχο σὰ ναυαγὸ ποὺ πρόφτασε τὴν ὥρα πὄλαμψε ἡ ἀστραπὴ κι᾿ ἁρπάχτηκε στὸ βράχο. Δύστυχη ἀνθρώπινη καρδιά, ποτὲ δὲ θὰ εὐχαριστηθεῖς! Ἐνῷ εὐτυχεῖς περίσσια στὰ ὁλάνθιστά σου τωρινά - τῶν περασμένων σου ποθεῖς τ᾿ ἄνανθα ξερονήσια.

Νυχτερινὴ σιγαλιά Κοιμᾶται ἡ πλάση. Μὰ βαθειὰ στὰ μαῦρα χώματά της, ξύπνια κι ἀθάνατα στοιχειά, γονεύουν τὰ σπαρτά της. Πάψε, ἀηδονάκι τῆς φραγῆς καὶ τῆς λυγιᾶς τριζόνι, ν᾿ ἀκούσω ὁ σπόρος μέσ᾿ στὴ γῆς πῶς σκάει καὶ πῶς ριζώνει! Περισσότερα ποιήματα εδώ.