Το 1155, σε ένα μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης συνέβησαν έκτροπα τέτοιου βαθμού, ώστε ο ίδιος ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνός διέταξε να τιμωρηθούν όλοι με τις πιο βαριές ποινές της σκληρής εκείνης εποχής. Έτσι, πολλοί τυφλώθηκαν, πολλοί εξορίστηκαν ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που ρίχτηκαν στα φοβερά μπουντρούμια των φυλακών του Επταπυργίου με την υποχρέωση επιπλέον να προσεύχονται και να ψάλλουν φωναχτά είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο.
Οι προσευχές διαβαζόταν μέσα σε χοντρά εκκλησιαστικά βιβλία, ενώ, όταν τελείωναν, αντί οι τιμωρημένοι να ξεκινούν να τις διαβάζουν από την αρχή, έπρεπε να τις διαβάζουν από το τέλος προς την αρχή, δηλαδή ανάποδα. Από τη διαδικασία αυτή, προέκυψαν οι φράσεις «του τα έψαλα από την καλή κι από την ανάποδη» και «τα έμαθα απ έξω κι ανακατωτά», γιατί οι τιμωρημένοι έφτασαν στο σημείο από τις πολλές φορές που έλεγαν τις προσευχές, να τις μαθαίνουν από έξω κι ανακατωτά.
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες γνωστές φράσεις εδώ.