Τα Greeklish είναι στην ουσία η ελληνική γλώσσα, γραμμένη όμως με το λατινικό αλφάβητο.
Ο όρος προέρχεται από τις λέξεις greek και english (γνωστά και ως Grenglish, Λατινοελληνικά ή Φραγκολεβαντίνικα). Πρόκειται απλά για ένα είδος μεταγραφής. Τα greeklish δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο που γεννήθηκε στο διαδίκτυο. Αντίθετα εμφανίστηκε σε διάφορους τόπους και εποχές και εφαρμόστηκε από διάφορες ελληνικές κοινότητες με διαφορετικούς τρόπους.
Από απόσπασμα κειμένου του Κώστα Καρθραίου (1934) πληροφορούμαστε, ότι κείμενα γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες βρίσκουμε στην βυζαντινή εποχή, στο Μεσαίωνα (τα λαϊκά τραγούδια σε Κρήτη και Κύπρο) και το 1800, όπου πολλά ελληνικά βιβλία τυπώθηκαν στη Σμύρνη με λατινικούς χαρακτήρες. Εξάλλου, στη Σμύρνη έγινε απόπειρα να κυκλοφορήσει ελληνική εφημερίδα γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες. Οι Λεβαντίνοι της Σμύρνης, που μιλούσαν όλοι ελληνικά αλλά δυσκολεύονταν να μάθουν την ορθογραφία μας, χρησιμοποιούσαν πάντα τους λατινικούς χαρακτήρες, για να γράψουν τα ελληνικά. Αργότερα τους μιμήθηκαν οι Χιώτες και άλλοι έμποροι του εξωτερικού. Αυτή η φραγκοχιώτικη γλώσσα χρησιμοποιούνταν κι από Έλληνες, για να γράψουν σε άλλους Έλληνες, που κατοικούσαν στη Σμύρνη, στο Λονδίνο ή αλλού.
Κάπου 70 χρόνια αργότερα τα φραγκοχιώτικα εμφανίζονται «με το ζόρι» στην ελληνική γλωσσική πραγματικότητα. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι Έλληνες της Ελλάδας και του εξωτερικού, τα χρησιμοποιούν στην ηλεκτρονική επικοινωνία μέσω του Διαδικτύου. Ήταν δύσκολη η αναγνώριση των ελληνικών χαρακτήρων από τους υπολογιστές, γιατί δεν παρείχαν ανάλογη υποστήριξη όλα τα υπολογιστικά συστήματα. Για να μπορέσουν λοιπόν να επικοινωνήσουν, είχαν να επιλέξουν μεταξύ 2 λύσεων: ή να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα του Internet, τα αγγλικά ή να πλάσουν μια δική τους γλώσσα. Κάποιοι βέβαια αναφέρουν, ότι η 1η σύγχρονη χρήση των greeklish έγινε από την Ε.Μ.Υ. (Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία), πολλές δεκαετίες πριν και πολύ πριν από την ευρεία χρήση του διαδικτύου.
Περισσότερα θέματα για τα greeklish εδώ.