Μία λύση στο πρόβλημα της φύλαξης των παιδιών σε μικρές ηλικίες, είναι ο βρεφονηπιακός και ο παιδικός σταθμός. Τα παιδιά μπορούν να πάνε από μηνών στον βρεφονηπιακό και συνήθως στα 2.5-3 στον παιδικό σταθμό.
Μεταξύ άλλων, ο σταθμός βοηθάει το παιδί στην κοινωνικοποίηση του, μαθαίνει το παιδί να πειθαρχεί, να τηρεί ένα πρόγραμμα, να μοιράζεται τα παιχνίδια του, να μιλάει, να κάνει πράγματα που ίσως δεν κάνει στο σπίτι όπως να κρατήσει το πινέλο και να ζωγραφίσει με νερομπογιές και τόσα άλλα. Καθώς συμβαίνουν όμως όλα αυτά τα καλά, όπως η ένταξη του παιδιού σε νέες κοινωνικές ομάδες, η γέννηση της φιλίας, η απομάκρυνση από την οικογενειακή εστία και την προσοχη των γονιών του, η καλύτερη αυτοεξυπηρέτησή του, ένα σημαντικό θέμα παραμονεύει... Η προσαρμογή του. Είτε το μωρό είναι μερικών μηνών και αποχωρίζεται για πρώτη φορά τους γονείς του, είτε το παιδί είναι τριών χρονών και φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι, η προσαρμογή στον παιδικό σταθμό είναι ένα τεράστιο θέμα για όλη την οικογένεια.
Πριν φτάσει η ώρα του αποχωρισμού, ακόμη και βδομάδες πριν, αρχίστε να καλλιεργείτε την ιδέα στο μυαλό του παιδιού.
Μιλήστε για τον παιδικό σταθμό, επισκεφθείτε τον, περάστε από έξω και δείξτε τον στο παιδί. Δείξτε του την τσάντα του με την αλλαξιά του, με τους μαρκαδόρους του, με το φαγητό του ή το φρούτο του, το παγουράκι του κτλ. Μιλήστε ακόμη κι αν το ίδιο δε μιλάει ακόμη. Θα σας καταλάβει.
Πολλοί σταθμοί έχουν ειδικό πρόγραμμα προσαρμογής που διαρκεί από 2-5 ημέρες, διάστημα κατά το οποίο οι γονείς μπορούν να είναι κοντά. Σε άλλους σταθμούς μπορούν να είναι παρόντες στην τάξη, σε άλλους στον κήπο, σε άλλους απλώς κοντά στην περιοχή για να πάρουν τα παιδάκια τους αν το κλάμα είναι επίμονο, ή έτσι κι αλλιώς στη μία ή στις δύο ώρες παραμονής, τις πρώτες ημέρες. Θα σας φανεί κι εσάς πιο εύκολο να αφήνετε λίγο χρόνο το παιδί στην αρχή και όλο και περισσότερο καθώς περνούν οι μέρες. Αφήστε το έστω και ένα μισάωρο την πρώτη μέρα, και αυξήστε το χρόνο προοδευτικά. Αν εργάζεστε, πάρτε άδεια. Μην είστε αγχωμένη όταν αποχαιρετάτε το παιδί σας την πρώτη μέρα. Θα το μετανιώνετε μια ζωή.
Μιλήστε για τον παιδικό σταθμό, επισκεφθείτε τον, περάστε από έξω και δείξτε τον στο παιδί. Δείξτε του την τσάντα του με την αλλαξιά του, με τους μαρκαδόρους του, με το φαγητό του ή το φρούτο του, το παγουράκι του κτλ. Μιλήστε ακόμη κι αν το ίδιο δε μιλάει ακόμη. Θα σας καταλάβει.
Πολλοί σταθμοί έχουν ειδικό πρόγραμμα προσαρμογής που διαρκεί από 2-5 ημέρες, διάστημα κατά το οποίο οι γονείς μπορούν να είναι κοντά. Σε άλλους σταθμούς μπορούν να είναι παρόντες στην τάξη, σε άλλους στον κήπο, σε άλλους απλώς κοντά στην περιοχή για να πάρουν τα παιδάκια τους αν το κλάμα είναι επίμονο, ή έτσι κι αλλιώς στη μία ή στις δύο ώρες παραμονής, τις πρώτες ημέρες. Θα σας φανεί κι εσάς πιο εύκολο να αφήνετε λίγο χρόνο το παιδί στην αρχή και όλο και περισσότερο καθώς περνούν οι μέρες. Αφήστε το έστω και ένα μισάωρο την πρώτη μέρα, και αυξήστε το χρόνο προοδευτικά. Αν εργάζεστε, πάρτε άδεια. Μην είστε αγχωμένη όταν αποχαιρετάτε το παιδί σας την πρώτη μέρα. Θα το μετανιώνετε μια ζωή.
Η προσαρμογή του παιδιού στον σταθμό εξαρτάται κυρίως από τη στάση των γονιών. Οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να πάρουν απόφαση ότι κάνουν καλό στο παιδί και να είναι σταθεροί και ψύχραιμοι. Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο για ένα γονιό να μη δακρύσει όταν αποχαιρετά το παιδί του στην πόρτα του σχολείο παρά για το ίδιο, όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό να κρατήσετε την ψυχραιμία σας. Εκδηλώστε τη στοργή σας, αλλά και την αποφασιστικότητα τη στιγμή του αποχωρισμού, όσο δύσκολο κι αν σας φαίνεται αυτό.
Μην το σκάσετε στα κρυφά! Μην περιμένετε να μην κοιτάζει το παιδί για να εξαφανιστείτε. Θα αισθανθεί προδομένο από σας, ακόμη κι αν δε μπορεί να σας το πει. Αποχαιρετήστε το τρυφερά, αλλά αποφασιστικά. Είναι καλό να ξέρει ότι θα γυρίσετε και να μη νιώσει ξαφνικά εγκαταλελειμμένο. Οταν το χαιρετήσετε, μη γυρίσετε πίσω. Πείτε του «Θα έρθω να σε πάρω μετά το διάλειμμα ή μετά το φαγητό ή το απόγευμα», δώστε του ένα φιλί και προχωρήστε. Μάθετέ του ότι το τελευταίο φιλί, είναι πράγματι τελευταίο, χωρίς πισωγυρίσματα. Οσο δύσκολα και σκληρά αν σας ακούγονται όλα αυτά, θα κάνουν μόνο καλο σε όλους σας.
Μην το σκάσετε στα κρυφά! Μην περιμένετε να μην κοιτάζει το παιδί για να εξαφανιστείτε. Θα αισθανθεί προδομένο από σας, ακόμη κι αν δε μπορεί να σας το πει. Αποχαιρετήστε το τρυφερά, αλλά αποφασιστικά. Είναι καλό να ξέρει ότι θα γυρίσετε και να μη νιώσει ξαφνικά εγκαταλελειμμένο. Οταν το χαιρετήσετε, μη γυρίσετε πίσω. Πείτε του «Θα έρθω να σε πάρω μετά το διάλειμμα ή μετά το φαγητό ή το απόγευμα», δώστε του ένα φιλί και προχωρήστε. Μάθετέ του ότι το τελευταίο φιλί, είναι πράγματι τελευταίο, χωρίς πισωγυρίσματα. Οσο δύσκολα και σκληρά αν σας ακούγονται όλα αυτά, θα κάνουν μόνο καλο σε όλους σας.
Ολες οι μαμάδες κλάψαμε την πρώτη μέρα, είτε μας είδαν, είτε όχι τα παιδιά. Είμαστε οι ενήλικες της υπόθεσης και πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση (ή την κρίση), με ηρεμία και ωριμότητα. Κι αν τελικά παρασυρθείτε και κλάψετε, να ξέρετε δεν είστε οι μόνες. (Συμβαίνει 9 στις 10 φορές). Δε θα συμβεί και τίποτα κακό. Απλώς καλύτερα να το κάνετε όταν δε θα σας βλέπει ο μικρός σας θησαυρός, γιατί από σας περιμένει ασφάλεια, σταθερότητα και στοργή.
Καλή σχολική χρονιά στα μικρά και καλή δύναμη στις μανούλες...
Περισσότερα θέματα για το σχολείο εδώ.