Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, γαρίφαλο στ’ αυτί μας.
Άμα πεθάνω εγώ, φούρνος να μην καπνίσει.
(δηλαδή, αν μου τύχει εμένα κάτι κακό, να κακοπάθουν και όλοι οι άλλοι)
Εκατό ξυλιές στον ξένο κώλο λίγες είναι.
Ψωμί μη λείψει σπίτι μας και φούρνος να μη καπνίσει.
(σημασία: κοιτάζω το συμφέρον μου και δε με νοιάζει για τους άλλους)
Για του παπά τ’ αμπέλι μη σε μέλει.
Αλλού τον/την τρώει, αλλού ξύνεται.
Δε μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Δεν ιδρώνει το αυτί του.
Θα βάλω τον κόπανό μου να κλαίει.
Μαζεύτηκαν πολλοί μουστερήδες. (ενδιαφερόμενοι)
Μ’ έγραψες, με γράφεις…(με αγνοείς)
Πέρα βρέχει.
Μας έχει γειώσει.
Ξέφραγο αμπέλι.
Δεν τρέχει κάστανο.
Κι ο μήνας έχει εννιά.
Άσ’ τον να κουρεύεται.
Δεν του καίγεται καρφί.
Μπαινάκης-Βγαινάκης.
Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.
Θα μας κάνει τα τρία δύο.
Έβαλε το καπελάκι του στραβά.
Θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει.
Δεν θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου.
Σκασίλα μου και σκορδοκαΐλα μου.
Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι.
Δε μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια.
Aπό το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει.
Στα σέα μας, στα μέα μας και στα βυζαντινά μας.
Περισσότερες παροιμίες εδώ.