Μια χώρα που δοκιμάζεται. Μια κοινωνία που έχει αλλάξει. 4,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας είδαν τη ζωή τους να αλλάζει, είδαν όσα έχτισαν να καταρρέουν, σταμάτησαν να ελπίζουν, αποφεύγουν να κοιτούν τα παιδιά τους στα μάτια. Ο ελληνικός λαός, που γινόταν μια παρέα, μια αγκαλιά, κάθε μπαλκόνι και γιορτή, έχει απομονωθεί στις σκέψεις του, στα αδιέξοδά του, φλερτάρει με την κατάθλιψη και την απόγνωση.
Το Reuters έστειλε δημοσιογράφους για να δει πόσο έχει αλλάξει η χώρα του Νότου, που ήταν ο παράδεισος του γλεντιού και της ανεμελιάς. Το σοκ δεν περιγράφει αυτά που αντίκρυσαν. Η Ευρώπη αδυνατεί να δει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Η κρίση δεν είναι νούμερα, είναι ζωές, είναι το σκοτάδι από νοικοκυριά που τους κόπηκε το ρεύμα, είναι οι αυτοκτονίες ανθρώπων που χτυπήθηκαν από λογιστικές εκθέσεις ειδικών, είναι τα εκατοντάδες υποσιτισμένα παιδιά στα ελληνικά σχολεία.
Στις προηγούμενες γενιές, δεν τους χαρίστηκε τίποτα χωρίς κόπο. Πάλεψαν σκληρά για να χτίσουν το μέλλον των παιδιών τους. Και αν κάτι δεν μπορεί να εξηγηθεί από κανένα οικονομικό αναλυτή, είναι γιατί οι λέξεις μέλλον και αύριο δεν έχουν πια θέση στο ελληνικό λέξιλόγιο.
Η οικογένεια του Αργυρού είναι παραδειγματική της φτώχειας στην Ελλάδα μετά από όλα αυτά τα χρόνια λιτότητας που απαιτούν οι διεθνείς πιστωτές της χώρας.
Πέντε χρόνια πριν, εγκατέλειψαν την Λέρο για να μετακομίσουν στην Αθήνα και πλέον είναι παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο ανεργίας και χρεών.
Ο 35χρονος Κώστας Αργυρός δουλεύει περιστασιακά και η 30χρονη σύζυγος του, Όλγα, είναι νοσοκόμα και άνεργη για σχεδόν μία δεκαετία.
49 τ.μ. στεγάζουν δύο ενήλικες και τέσσερα μικρά παιδιά. Οι μερίδες φαγητού είναι μαθηματική εξίσωση για την μητέρα. Πρέπει να φτάσει για όλους. Τουλάχιστον για τα παιδιά. Οι αυξήσεις σε όλα τα απαραίτητα αγαθά, τους ανάγκασαν να περιορίσουν ακόμα και το ζεστό νερό. Το φώς είναι πολυτέλεια για μια οικογένεια που έχει όλους τους λογαριασμούς σε ρύθμιση χρεών.
Το βράδυ το μόνο φως, που φωτίζει το σπίτι είναι η γαλάζια λάμψη της οθόνης της τηλεόρασης, από φόβο μήπως μεγαλώσουν κι άλλο τα χρέη. Οι λάμπες μόλις πέντε βολτ, παρέχουν μια αχνή λάμψη. Η ζωή που ονειρεύονταν φαίνεται να είναι πολύ μακρινή.
«Ήρθαμε εδώ για ένα καλύτερο μέλλον» είπε η Όλγα. «Αλλά τα πράγματα πήγαν από το κακό στο χειρότερο».
Ιστορίες που θα λείπουν από το επόμενο Eurogroup, αλλά θα διηγούνται στα επόμενα ελληνόπουλα. Γιατί Έλληνας σημαίνει πείσμα, επιμονή, ελπίδα και αφοσιώση.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.