Νέα Αθηναϊκή Σχολή

Αποστόλης Ζυμβραγάκης
0
Η Νέα Αθηναϊκή Σχολή (1880 – 1922)

Ποίηση1870 – 1880 (όροι αναγέννησης της πνευματικής ζωής – ευνοϊκοί):
Εκπροσωποι – φορείς των σημαδιών της αλλαγήςΓ. ΒιζυηνόςΑριστομένης ΠροβελέγγιοςΙω. Παπαδιαμαντόπουλος (Jean Moreas) (με τη συλλογή του Τρυγόνες και Έχιδναι αποχαιρετά κάτι που έσβηνε). Έκδοση φιλολογικού περιοδικού Ραμπαγάς από τους δημοσιογράφους Κλεάνθης Τριντάφυλλος καιΒλάσης Γαβριηλίδης. Σ’ αυτό εμφανίζονται οι Γ. ΔροσίνηςΚ. ΠαλαμάςΓ. ΣουρήςΙω. Πολέμης· όλοι τους εναντιώνονται στο ρομαντισμό και την καθαρεύουσα.
ΠΑΡΝΑΣΣΙΣΜΟӁ έμπνευση από την κλασική παράδοση,  έμβλημά του η απάθειαƒ ιδανικό: η άψογη μορφική εμφάνιση των ποιημάτων (ηχηρός και ρωμαλέος στίχος, πλαστική επεξεργασία, πλούσια ομοιοκαταληξία, ανεύρεση και χρήση της μοναδικής λέξης),  εκρηκτικές εικόνες και φράσεις. ΑΛΛΑ: Λείπει η ζωή και η ανθρώπινη τρυφερότητα.
Επίσημη παρουσία πρώτων παρνασσιστώνΝίκος Καμπάς (συλλογή: Στίχοι), Γεωρ. Δροσίνης (συλλογή:Ιστοί Αράχνης), Κ. ΠαλαμάςΑ. ΣικελιανόςΚ. ΒάρναληςΙω. Γρυπάρης.
Κ. Π. Καβάφης: Ανεπηρέαστος τόσο από τον Παλαμά όσο και από τα καθιερωμένα σχήματα στη θεματολογία και στα εκφραστικά μέσα.
Α. Σικελιανός: πληθωρικό ταλέντο, βαθιά λατρεία για την ελληνική παράδοση και φύση, γνήσιος λυρισμός.
Ν. Καζαντζάκης: στροφή ενδιαφέροντός του στην πεζογραφία.
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣΚ. Χατζόπουλος (ο πιο γνήσιος εκπρόσωπος – εκδότης του βραχύβιου περιοδικούΤΕΧΝΗ), Γ. ΚαμπύσηςΛ. ΠορφύραςΑπ. ΜελαχροινόςΠιο ανεξάρτητοιΜιλ. ΜαλακάσηςΖ. Παπαντωνίου.

ΠεζογραφίαΗθογραφία: στροφή στην ύπαιθρο, απεικόνιση ηθών και εθίμων του ελληνικού λαού àδημιουργία εθνικής πεζογραφίας, απαλλαγή από ξένα πρότυπα (< ανάπτυξη λαογραφίας) à στροφή στο ρεαλισμό και νατουραλισμό (< Νανά του Εμίλ Ζολά) σε μια προσπάθεια για πιστή απεικόνιση της υπαίθρου (βλ. ο Ζητιάνος του Α. Καρκαβίτσα και η Φόνισσα του Αλ. Παπαδιαμάντη). ΑΛΛΑ: η άντληση υποθέσεων από ιδιαίτερες πατρίδες πεζογράφων à τοπικό χαρακτήρα στο έργο τους, εθιμογραφία και λαογραφισμός.
ΑΝΑΝΕΩΣΗΚων. ΘεοτόκηςΚων. ΧατζόπουλοςΔημ. Βικέλας (άνοιξε το δρόμο για το ηθογραφικό μυθιστόρημα με το Λουκή Λάρα – θεωρείται πρόδρομος της γενιάς του ’80), αλλά πραγματική ώθησ灠η έκδοση από το Βιζυηνό του Αμαρτήματος της μητρός μου και  έκδοση του περιοδικού ΕΣΤΙΑ – πρώτος διαγωνισμός για τη συγγραφή ελληνικού διηγήματος (πήραν μέρος οι Καρκαβίτσας, Δροσίνης, Κονδυλάκης, Μητσάκης, Ξενόπουλος κ.ά.).
Αρχές αιώνα (πολιτικός ηγέτης ο Ελ. Βενιζέλος): Κων. ΘεοτόκηςΚων. Ξενόπουλος (και οι δυο – διάχυτος κοινωνικός προβληματισμός), Δημ. Βουτυράς (ίδιοι προβληματισμοί), Κ. ΠαρορίτηςΠέτρος Πικρός,Περικλής ΓιαννόπουλοςΊων ΔραγούμηςΠ. ΔέλταΠλάτων ΡοδοκανάκηςΝ. Καζαντζάκης (αν και το αφηγηματικό του έργο μετά το 1945).

Θέατρο: (επιρροή από Ίψεν και Ντ’ Ανούτσιο): Δημ. Κορομηλάς – Η τύχη της ΜαρούλαςΟ αγαπητικός της ΒοσκοπούλαςΓρ. Ξενόπουλος – Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας κ.ά, Σπ. Περεσιάδης – Γκόλφω,Παντελής Χορν  Το φυντανάκιΣπύρος Μελάς – Το κόκκινο πουκάμισοΚ. Παλαμάς – Τρισεύγενη,Δημήτρης Μπόγρης – Τ’ αρραβωνιάσματαΚ. Χρηστομάνος – Τρία φιλιά (ο Χρηστομάνος ίδρυσε τη Νέα Σκηνή που μαζί με το Βασιλικό Θέατρο προώθησαν τη θεατρική τέχνη).
Κριτική [στήλες περιοδικών Εικονογραφημένη ΕστίαΤέχνηΠαναθήναιαΝουμάςΝέα Ζωή(Αλεξάνδρεια) κ.ά.].
ΕκπρόσωποιΗλ. ΒουτιερίδηςΆριστος ΚαμπάνηςΓιάννης ΑποστολάκηςΦώτος ΠολίτηςΜάρκος ΑυγέρηςΚώστας Βάρναλης.
ΔΗΜΟΤΙΚΙΣΜΟΣ: Υιοθέτηση δημοτικής γλώσσας και από την ποίηση και από την πεζογραφία της γενιάς του’80. ΏθησηΨυχάρης – Το ταξίδι μουΠεριοδικάΤέχνηΔιόνυσοςΝουμάς (μαχητικό όργανο των δημοτικιστών). Η δημοτική χρησιμοποιείται και σε δοκίμια για την αναγέννηση της νεοελληνικής παιδείας (Φ. Φωτιάδης, Στ. ΡάμαςΑλ. Δελμούζος) καθώς και σε έργα με κοινωνικό περιεχόμενο ( Γ. ΣκληρόςΕλισαίος ΓιανίδηςΊων ΔραγούμηςΜ. ΤριανταφυλλίδηςΔ. Γληνός).
Περισσότερα φιλολογικά θέματα εδώ.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)