Στο Κατεχόμενο Παλαιστινιακό Έδαφος, οι Παλαιστίνιοι δεν προστατεύονται από το νόμο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή βιώνουν συνεχείς καταπατήσεις των δικαιωμάτων τους. Οι ισραηλινές αρχές αγνοούν προκλητικά όλες τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο, τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ. Οι παραβιάσεις είναι τόσες που η λίστα είναι τεράστια. Ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι που είναι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Παλαιστίνης μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον το οποίο συστηματικά προσπαθεί να τους κλέψει το μέλλον.
Δημιουργία Εποικισμών:
Ένας από τους πιο άγριους τρόπους επέκτασης του κράτους του Ισραήλ στο Κατεχόμενο Παλαιστινιακό Έδαφος είναι ο εποικισμός του. Ολόκληρες πολιτείες χτίζονται σε μήνες και εξαπλώνονται ραγδαία. Μέχρι το τέλος του 2012 είχαν δημιουργηθεί στη Δυτική Όχθη 125 εποικισμοί. Οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και χάνουν τη γη τους αφού τους απαγορεύεται η πρόσβαση στην ευρύτερη περιοχή. Το οδικό δίκτυο περιορίζεται ακόμα περισσότερο αφού δημιουργούνται δρόμοι μόνο για τη χρήση των Ισραηλινών. Οι εποικισμοί έχουν νερό, κήπους, σχολεία και πισίνες όταν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι γείτονές τους δεν έχουν καν πρόσβαση στο δίκτυο νερού της χώρας. Οι εποικισμοί θεωρούνται παράνομοι από τη διεθνή κοινότητα καθώς παραβιάζουν το Άρθρο 49 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης, η οποία ορίζει ότι είναι παράνομο για μία κατοχική δύναμη να μεταφέρει μέρη του πληθυσμού της, στις περιοχές που κατέχει. Στη Δυτική Όχθη, στη γη των Παλαιστινίων, ζουν περίπου 515.000 Ισραηλινοί έποικοι (το 8% του ισραηλινού πληθυσμού). Η επέκταση των εποικισμών δεν σταματάει. Τον Αύγουστο, με το τέλος του βομβαρδισμού της Γάζας, οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν την οικειοποίηση 1.000 ακόμα στρεμμάτων στη Δυτική Όχθη.
Κατεδαφίσεις σπιτιών:
Στις περιοχές C, οι οποίες αποτελούν το 60% της Δυτικής Όχθης, οι Παλαιστίνιοι πρέπει να πάρουν άδειες κατασκευής ή επέκτασης των σπιτιών τους από τις ισραηλινές αρχές. Την περίοδο 2000 με 2007, 94% των αδειών που κατατέθηκαν δεν εγκρίθηκαν. Μη έχοντας άδειες οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν συνεχώς τον κίνδυνο της κατεδάφισης του σπιτιού τους από τις ισραηλινές αρχές. Επίσης, οι ισραηλινές αρχές ορίζουν συγκεκριμένες περιοχές ως κρατική γη, φυσικά πάρκα, πεδία στρατιωτικών ασκήσεων κτλ και έτσι δικαιολογούν τις κατεδαφίσεις παλαιστινιακών σπιτιών. Σύμφωνα με το Γραφείο του ΟΗΕ για τον Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων (OCHA), το 2013 κατεδαφίστηκαν 663 σπίτια Παλαιστινίων - 1.103 άνθρωποι έμειναν έτσι άστεγοι, συμπεριλαμβανομένων 545 παιδιών. Η κατεδάφιση προσωπικής περιουσίας αποτελεί επίσης παραβίαση του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου.
Συλλήψεις,φυλακίσεις:
Αυθαίρετες συλλήψεις και διοικητικές κρατήσεις χωρίς επαρκή νομική εκπροσώπηση ή χωρίς καν να γνωρίζουν οι άνθρωποι γιατί συλλαμβάνονται είναι άλλη μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες παλαιστινιακές οικογένειες. Στις περιοχές B και C όπου ζει το 47% των Παλαιστινίων, οι Παλαιστίνιοι υπόκεινται σε στρατιωτικό νόμο και δικάζονται σε στρατιωτικά δικαστήρια. Το 99,7% των υποθέσεων Παλαιστινίων το 2010 κατέληξαν σε καταδίκη σε αυτά τα δικαστήρια.
Ελλιπής εκπαίδευση:
Στη Δυτική Όχθη, η συνεχιζόμενη κατοχή έχει προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην εκπαίδευση. Οι περιορισμοί στην κίνηση, οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι συλλήψεις ακόμα και ανηλίκων κρατούν πολλές φορές τα παιδιά εκτός σχολείου. Για 37 σχολεία σε περιοχές C εκκρεμούν εντολές κατεδάφισης, ενώ πολλοί μαθητές αναγκάζονται να κάνουν τα μαθήματά τους σε σκηνές ή σε εξωτερικούς ακατάλληλους χώρους.
Περιορισμός κίνησης:
Κανένας Παλαιστίνιος δεν μπορεί να μετακινηθεί ελεύθερα στη χώρα του. Η κίνησή τους περιορίζεται σημαντικά από ένα περίπλοκο σύστημα σημείων ελέγχου (check points), εμποδίων που στήνονται από τις ισραηλινές αρχές και απαγόρευσης χρήσης συγκεκριμένων δρόμων. Στη Δυτική Όχθη, μία περιοχή ίση με το ¼ της Πελοποννήσου, υπάρχουν περίπου 500 μόνιμα σημεία ελέγχου και εμπόδια και 65 χιλιόμετρα δρόμων χρησιμοποιούνται μόνο από Ισραηλινούς, κυρίως έποικους. Ένας άλλος σημαντικός λόγος περιορισμού της κίνησης είναι το διαχωριστικό τείχος που ξεκίνησε να χτίζεται από τις ισραηλινές αρχές το 2002 και προβλέπεται να φτάσει τα 708 χλμ. σε μήκος. Χαρακτηρίστηκε παράνομο από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης καθώς θεωρήθηκε ότι θα αποτελούσε μια de facto προσάρτηση των εδαφών. Στη Γάζα ο περιορισμός είναι ακόμα μεγαλύτερος αφού οι ισραηλινές αρχές έχουν αποκλείσει τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα. Οι 1,8 εκατομμύρια κάτοικοι απαγορεύεται να φύγουν από τη Γάζα ακόμα και αν είναι ασθενείς, απαγορεύεται να επισκεφθούν τη Δυτική Όχθη ακόμα κι αν έχουν συγγενείς, σπίτια, γη και περιουσίες εκεί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
Έλλειψη νερού:
Το Ισραήλ ελέγχει την υδροδότηση της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Τα περισσότερα χωριά στις περιοχές C δεν είναι συνδεδεμένα με το εθνικό δίκτυο νερού με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να συλλέξουν βρόχινο νερό ή να το αγοράσουν σε τιμή σχεδόν 400% πιο ακριβή. Μόλις το 8% της καλλιεργήσιμης γης της Δυτικής Όχθης έχει συστήματα άρδευσης δεδομένης της έλλειψης νερού. Στη Γάζα, ο υδροφόρος ορίζοντας έχει κατέβει πολύ και λόγω των βομβαρδισμών το δίκτυο καταστράφηκε. Υπολογίζεται ότι το νερό θα έχει εξαντληθεί τελείως μέχρι το 2020.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.