Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του προσπαθεί να μιμηθεί κάτι νέο, που στα μάτια του φαίνεται ωραίο, προχωρημένο και προσπαθεί μπροστά στο σύγχρονο και το ευφάνταστο να αποτινάξει κάθε τι συνηθισμένο και αναχρονιστικό.
Ο κάθε λαός, όπως και ο δικός μας διαθέτει την δική του ιδιοπροσωπία και τη δική του ταυτότητα. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να προσπαθούμε όλοι μας να ταυτιστούμε και να ενστερνιστούμε μια καινούρια ζωή που απέχει λίγο από την ζωή που είχαμε συνηθίσει μέχρι στιγμής.
Πολιτιστική αλλοτρίωση λόγω της ξενομανίας
Η τάση να επιδιώκουμε τον άκριτο και άκρατο μιμητισμό ενός άλλου τρόπου ζωής, ενδυμασίας, ομιλίας και γενικότερα συμπεριφοράς και ζωής ονομάζεται ξενομανία. Συνήθως τα πρότυπά μας δεν είναι άλλα από τους αστέρες του Hollywood, αλλά και τους κατοίκους χωρών που εκπέμπουν μία λάμψη γενικότερα. Και αυτό γιατί ο τρόπος σκέψης τους, η ελευθεριότητα που έχουν στη ζωή τους ακόμα και ο τρόπος που ντύνονται είναι τόσο μακρινά συγκριτικά με τη δική μας καθημερινότητα, ώστε τους μετατρέπουν σε είδωλα στα μάτια μας.
Βέβαια, δεν είναι κακό να έχουμε πρότυπα και να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε. Ωστόσο, η απόλυτη ταύτιση με αυτά τα πρότυπα, όπως επίσης και η προσπάθειά μας να εδραιώσουμε στη χώρα μας νέες πολιτιστικές συνήθειες είναι πράγματα επισφαλή για εμάς τους ίδιους αλλά και για τον πολιτισμό μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και φράσεις αντικαθιστώντας εξολοκλήρου στο καθημερινό μας λεξιλόγιο ελληνικές με αγγλικές λέξεις. Κάτι τέτοιο μας κάνει να νιώθουμε ανώτεροι, πιο προχωρημένοι και νιώθουμε ότι ταυτιζόμαστε με τα πρότυπά μας. Βέβαια, η τάση αυτή που έχει ξεκινήσει στη χρήση της ελληνικής γλώσσας, αναμεμειγμένης με τη χρήση αγγλικών λέξεων, το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να υποβαθμίσει σταδιακά την ελληνική γλώσσα και με την πάροδο του χρόνου να την παραγκωνίσει και να ευτελίσει εντελώς.
Επίσης, είθισται τα τελευταία χρόνια στο βωμό του νέου τρόπου ζωής και στη προσπάθειά μας να αποτινάξουμε οτιδήποτε παρωχημένο από πάνω μας, να θυσιάζουμε τα ήθη, τα έθιμα και την παράδοσή μας. Θεωρούμε πως μας μειώνει σαν λαό να μένουμε προσκολλημένοι σε έναν τρόπο συμπεριφοράς αρκετά μακρινό από τη σύγχρονη εποχή. Ωστόσο, δεν έχει ζητηθεί από κανέναν να ντύνεται όπως ντύνονταν οι άνθρωποι στο παρελθόν, ούτε να κρατά παλαιομοδίτικες συμπεριφορές. Το λάθος στην προκειμένη περίπτωση το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, που πιστεύουμε ότι θα ενταχθούμε στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μόνο και μόνο επειδή θα έχουμε αποκοπεί από τις ρίζες μας.
Είναι ωραίο να δεχόμαστε ξένους λαούς και πολιτισμούς αλλά και να μαθαίνουμε γι’ αυτούς εμβαθύνοντας στην ιστορία τους. Πάρα ταύτα πρέπει να εντασσόμαστε σε ένα παγκόσμιο σύνολο διατηρώντας τον εθνικό μας χαρακτήρα. Χαρακτήρα που τον συνθέτει η ιστορία μας, οι παραδόσεις μας, η εθνική λογοτεχνία, η μουσική, τα μουσεία και γενικότερα ό,τι συνθέτει την κουλτούρα ενός λαού.
Είναι σύνηθες φαινόμενο της νέας γενιάς κυρίως να πιστεύει ότι η ξένη μουσική, λογοτεχνία κ.α είναι πράγματα στα οποία πρέπει να υπακούσουν. Θεωρούν ότι με το να τα εντάξουν στην καθημερινότητά τους θα φανερώσουν τόσο στον εαυτό τους, όσο και τους γύρω τους τον «κοσμοπολίτικο άνεμο» που έχει μπει στη ζωή τους. Ακόμη, ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων δείχνει αδιαφορία στην επίσκεψη των εθνικών μας μνημείων και μουσείων. Αντίθετα όποτε δίνεται η ευκαιρία να επισκεφθούμε μία χώρα του εξωτερικού δεν χάνουμε την ευκαιρία να δούμε και να μάθουμε πράγματα για τον εθνικό και πολιτιστικό της πλούτο.
Εν κατακλείδι, η απομόνωση και ξενοφοβία το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να μας περιχαρακώσουν στα εθνικά μας σύνορα. Είναι απαραίτητο όμως να γίνει εύληπτο από όλους ότι ένας λαός δεν μπορεί να προοδεύσει ούτε με την προγονολατρεία, αλλά ούτε και με την προοδοπληξία.