Γράφει ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Αγαπώ, ένα ρήμα που θα μπορούσε να σημαίνει την αρχή και το τέλος. Αρχίζοντας από το Α και καταλήγοντας στο Ω, το ρήμα αγαπώ σηματοδοτεί την αρχή και το τέλος της ανθρώπινης υπόστασης.
Σύμφωνα με τη διακεκριμένη βιολόγο-ανθρωπολόγο, Χέλεν Φίσερ, η αγάπη είναι μία εξέλιξη του ενστίκτου επιβίωσης, που αρχικά είχε σαν σκοπό να κρατήσει τους ανθρώπους κοντά, απέναντι σε απειλές καθώς και να διευκολύνει τη συνέχιση του είδους μέσω της αναπαραγωγής. Αγαπήσαμε τη ζωή και στη συνέχεια αγαπήσαμε για να παραμείνουμε σε αυτή.
Η αγάπη είναι η αρχή της επιβίωσής μας, αλλά ταυτόχρονα και η βάση της εξέλιξής μας. Αγαπήσαμε την αλήθεια, την αναζητήσαμε και εργαστήκαμε γι' αυτήν, διευρύνοντας τις γνώσεις μας και εξελίσσοντας ραγδαία τον πολιτισμό μας. Αγαπήσαμε τη ζωή και προσπαθήσαμε να βρούμε όλες τις λύσεις που θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματά της και θα την καταστήσουν ποιοτικότερη. Αν αναλογιστούμε ποια είναι η κινητήρια δύναμη που θέτει σε κίνηση την πορεία της ζωής μας και καθορίζει τις επιλογές μας, η σκέψη μας θα σταθεροποιηθεί στην αγάπη. "Ό,τι δεν συνέβη ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά" έγραφε με μεγάλη σοφία ο Νίκος Καζαντζάκης, για να επισημάνει ακριβώς αυτή τη δύναμη της αγάπης: "Ό,τι αγαπάμε αρκετά, είναι αυτό που πραγματοποιούμε".
Η αγάπη, επομένως, αποτελεί την αρχή και τη μέση της ανθρωπότητας. Θα μπορούσε να σημάνει και το τέλος της και να τη φτάσει στο Ω; Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Αν αγαπήσεις κάτι δημιουργικό, θα δημιουργήσεις. Αν αγαπήσεις την αλήθεια, θα γίνεις αληθινός. Αν αγαπήσεις την ειρήνη, θα γίνεις ειρηνοποιός. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος αγαπάει -και μάλιστα με αυτοκαταστροφικό πάθος- πράγματα που τον αλλοτριώνουν. Ο σύγχρονος άνθρωπος αγαπάει τα χρήματα, αγαπάει τα υλικά αγαθά, αγαπάει το φαίνεσθαι, αγαπάει τη δύναμη. Αδιαφορεί για διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες, όπως αλήθεια, ειρήνη, αξιοκρατία, δημοκρατία και όλη η ενέργεια που του προσφέρει η δύναμη της αγάπης του διοχετεύεται σε ουσίες που τον καταστρέφουν. Ο σημερινός άνθρωπος κυνηγάει το χρήμα σαν τον αυτοσκοπό του. Μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την ποιότητα της ζωής του, τον ελεύθερό του χρόνο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις, αρκεί να καταφέρει να βγάλει περισσότερα χρήματα. Ο σημερινός άνθρωπος καταναλώνει άκριτα και άπληστα, κατασπαταλώντας τους φυσικούς πόρους και καταστρέφοντας το περιβάλλον του, δηλαδή την ίδια του τη ζωή. Ο σημερινός άνθρωπος προσανατολίζεται μόνο στην εμφάνιση, Αγνοεί την πνευματική και ηθική καλλιέργεια και ασχολείται μόνο με την εξωτερική όψη των πραγμάτων. Έτσι, η ζωή μας φτάνει σε ένα ηθικο-πνευματικό τέλμα και η αέναη εξέλιξη βρίσκει για πρώτη φορά φρένο. Ο σημερινός άνθρωπος επιδιώκει την αύξηση της δύναμής του με κάθε μέσο. Δε διστάζει να δει τους ανθρώπους σαν αριθμούς και να θυσιάσει εκατομμύρια ζωές με έναν πόλεμο, αρκεί αυτός να του προσφέρει περισσότερη δύναμη. Ο Γκάντι έλεγε στις αρχές του 20ου αιώνα: "τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη". Σήμερα, σχεδόν ένα αιώνα αργότερα, η αγάπη του χρήματος, του υλικού ευδαιμονισμού, του καταναλωτισμού, του φαίνεσθαι και της δύναμης έχουν υπερνικήσει την αγάπη ακόμα και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Τελικά, μπορεί η αγάπη να μας οδηγήσει στο Ω; Ναι! Αν συνεχίσουμε να αγαπάμε με πάθος όλα αυτά που μας καταστρέφουν, ναι, η αγάπη θα μας φέρει στο τέλος. Το ευτύχημα είναι πως αυτό το τέλος εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Το δυστύχημα είναι πως στο ρήμα "αγαπώ", ξεκινώντας από το α είμαστε ήδη στο π...
Για το e-didaskalia.blogspot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος
Περισσότερα άρθρα μου εδώ.