Της Ιωάννας Δημητριάδου*
Συνήθως, οι μαθητές που είναι να εισαχθούν στο Γυμνάσιο, έχουν ήδη διαγνωστεί, το μεγαλύτερο ποσοστό, με δυσλεξία ή οποιαδήποτε άλλη μαθησιακή δυσκολία από τα χρόνια του Δημοτικού. Την περίοδο που γίνεται η εγγραφή, οι γονείς και οι μαθητές προσκομίζουν στη διεύθυνση του σχολείου, την ειδική διαγνωστική έκθεση από τα αρμόδια ΚΕΔΥΥ ή τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, στην οποία περιγράφονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις και αν κριθεί απαραίτητο, απαλλαγή από τις γραπτές εξετάσεις. Τις περισσότερες φορές, οι γονείς δίνουν και μια δική τους αίτηση, μέσα στην οποία συμφωνούν με το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει το παιδί του στο Γυμνάσιο. Έπειτα, με την αρχή της σχολικής χρονιάς, ο Διευθυντής του σχολείου, αλλά και οι ίδιοι οι γονείς ενημερώνουν τους καθηγητές. Οι καθηγητές με τη σειρά τους, ακολουθούν κάποιες γενικές κατευθύνσεις, όπως:
- Δίνουν παραπάνω χρόνο για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή ενός διαγωνίσματος.
- Δεν τα αξιολογούν με αυστηρούς όρους.
- Δε διορθώνουν όλα τα λάθη σε ένα γραπτό κείμενο.
- Τους μειώνουν την ύλη για μελέτη στο σπίτι.
- Δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον προφορικό λόγο, από τον γραπτό λόγο.
- Σε διαγωνίσματα, τα εξετάζουν προφορικά, μέσα από ερωτήσεις.
- Όσο μπορούν, ενισχύουν και στηρίζουν τον μαθητή.
Οι μαθητές στο Γυμνάσιο δεν μπορούν να έχουν παράλληλη στήριξη ή να πάνε σε κάποιο τμήμα ένταξης. Αυτό, γιατί, κυριαρχεί η άποψη πως ότι γίνεται σε σχέση με την παρέμβαση στα θέματα δυσλεξία και μαθησιακών δυσκολιών, έχει ουσιαστική σημασία κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό. Μετά, τα προβλήματα εξαλείφονται ή μειώνονται. Στην πραγματικότητα, ισχύει, αυτό; Όχι, βέβαια!
Όπως και στο Δημοτικό, έτσι και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, οι μαθητές θα πρέπει να έχουν τη στήριξη και την καθοδήγηση Ειδικών Παιδαγωγών, εξειδικευμένων σε θέματα δυσλεξίας και μαθησιακών δυσκολιών. Οι Ειδικοί Παιδαγωγοί βοηθούν τους μαθητές στην οργάνωση, προτείνουν τρόπους παρακολούθησης των μαθημάτων μέσα στην τάξη (ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά έχουν διαφορετικά και πιο δύσκολα μαθήματα και κάθε φορά και έναν διαφορετικό καθηγητή και αυτά για έναν μαθητή με δυσλεξία μπορούν να τον αποσυντονίσουν) και τρόπους μελέτης των σχολικών μαθημάτων (study skills).
Οι Ειδικοί Παιδαγωγοί να εκπαιδεύουν τους καθηγητές μέσα από εκπαιδευτικά σεμινάρια. Τα σεμινάρια αυτά να στηρίζονται στους τρόπους εξέτασης των μαθητών, στους τρόπους παράδοσης των μαθημάτων, στους τρόπους σύνταξης φυλλαδίων εργασίας (με σχεδιαγράμματα, με απλοποίηση κειμένων, με ερωτήσεις) και στους τρόπους καθοδήγησης αυτών των μαθητών.
Να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, ο οποίος βοηθάει τους μαθητές να κατανοούν και να διευρύνουν τα επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Ιδιαίτερα για τους μαθητές με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίοι από τη φύση τους δυσκολεύονται να εστιάσουν σε έναν στόχο και να καλλιεργήσουν τις δεξιότητές τους, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, τους καθοδηγεί να ανακαλύψουν τις κλίσεις, τις δεξιότητες και τα ενδιαφέροντά τους. Και έτσι, τονώνεται η αυτοπεποίθησή τους, όπου στην περίοδο της εφηβείας που διανύουν, το έχουν ανάγκη.
Να δίνεται έμφαση στη χρήση υπολογιστών, σε θέματα έρευνας και στον αθλητισμό.
Τα χρόνια του Γυμνασίου για τα παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ενήλικη ζωή τους. Τα προβλήματα, μπορεί, να μειώνονται, εφόσον έχουν προηγηθεί προγράμματα παρέμβασης στα χρόνια του Δημοτικού, όμως δεν εξαφανίζονται.
*Η κα. Ιωάννα Δημητριάδου είναι Ειδική Παιδαγωγός σε θέματα δυσλεξίας και μαθησιακών δυσκολιών
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Cohen, I., Manion I. & Morrison, K. (1998): A guide to teaching practice, Fourth Edition, New York
Cynthia M. Stowe, (2000), “ How to Reach & Teach Children & Teens with Dyslexia: A parent and Teacher Guide to Helping Students of all ages academically, socially and emotionally”, JOSSEY – BASS, USA
Δοίκου – Αυλίδου Μ. (2002), ¨Δυσλεξία: Συναισθηματικοί παράγοντες και ψυχοκοινωνικά προβλήματα¨, Αθήνα, Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Shaywitz, S. (2003). Overcoming dyslexia, New York: Alfred A. Knopf
Robert Frank and Kathryn E. Livingston (2005): Η μυστική ζωή του δυσλεκτικού παιδιού’, , Εκδόσεις ‘Θυμάρι’.
Sandra F. Rief (2005), “ How to Reach & Teach Children & Teens with ADD/ ADHD: Practical Techniques, Strategies and Interventions” ,
JOSSEY – BASS, USA
Virginia W. Berninger & Beverly J. Wolf (2009), “ Teaching Students with Dyslexia and Dysgraphia: Lessons from Teaching and Science”, PAULH BROOKES, London
Τσίτσελα Έλενα (2017), Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, στην εργασία ¨Πώς επηρεάζει η οικογένεια τις επαγγελματικές αποφάσεις των παιδιών.
Cynthia M. Stowe, (2000), “ How to Reach & Teach Children & Teens with Dyslexia: A parent and Teacher Guide to Helping Students of all ages academically, socially and emotionally”, JOSSEY – BASS, USA
Δοίκου – Αυλίδου Μ. (2002), ¨Δυσλεξία: Συναισθηματικοί παράγοντες και ψυχοκοινωνικά προβλήματα¨, Αθήνα, Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Shaywitz, S. (2003). Overcoming dyslexia, New York: Alfred A. Knopf
Robert Frank and Kathryn E. Livingston (2005): Η μυστική ζωή του δυσλεκτικού παιδιού’, , Εκδόσεις ‘Θυμάρι’.
Sandra F. Rief (2005), “ How to Reach & Teach Children & Teens with ADD/ ADHD: Practical Techniques, Strategies and Interventions” ,
JOSSEY – BASS, USA
Virginia W. Berninger & Beverly J. Wolf (2009), “ Teaching Students with Dyslexia and Dysgraphia: Lessons from Teaching and Science”, PAULH BROOKES, London
Τσίτσελα Έλενα (2017), Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, στην εργασία ¨Πώς επηρεάζει η οικογένεια τις επαγγελματικές αποφάσεις των παιδιών.