Ποίημα για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Αποστόλης Ζυμβραγάκης
0
Ο άξενος αυτός Πόντος
που έγινε εύξεινος όταν τον αποίκησαν οι Έλληνες
λένε πως είναι τόσο αλμυρός που δεν μπορεί να αναπτυχθεί ζωή
και ψάχνουν ακόμη οι επιστήμονες να βρουν την αιτία.

Μην ψάχνετε άλλο
η θάλασσα ποτίστηκε με τα δάκρυα όλων των Ελλήνων
τόσο που δεν θυμίζει τίποτα πια έναν φιλόξενο τόπο.

Γι' αυτό και πλέον λέγεται Μαύρη η θάλασσα εκείνη.
Ίσως περιγράφει τις ψυχές αυτών που έσφαξαν μέχρι και γυναικόπαιδα.
Ίσως περιγράφει το σκοτάδι που απλώθηκε παντού από τα νεκρά σώματα 353.000 Ελλήνων.
Ίσως πάλι να περιγράφει τη συγκάλυψη της γενοκτονίας που ακόμη και σήμερα καλύπτεται με μαύρο πανί.

Κι ας έχει νεκρωθεί η θάλασσα από το δάκρυ γυναικών που ξεψυχούσαν.
Κι ας έχει ξεραθεί το χώμα από το αίμα ανδρών που κατασφάζονταν.
Κι ας έχει στοιχειωθεί ο τόπος από τις κραυγές παιδιών που έπεφταν νεκρά.

Μπορεί οι άλλοι να αγνοούν ή απλώς να μη θυμούνται.
Εγώ όμως ξέρω και δεν ξεχνώ!

Δεν ξεχνώ - Αποστόλης Ζυμβραγάκης

Περισσότερα ποιήματα εδώ.




Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)