Γράφει ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Είμαι κι εγώ μέρος του προβλήματος της περιβαλλοντικής καταστροφής, γιατί χρησιμοποιώ το αυτοκίνητό μου και σε διαδρομές που θα μπορούσα να πάω περπατώντας, αφήνω ανοιχτό το air condition περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, τα ρούχα μου τα πλένω πάντα στους 60 βαθμούς, τα πιάτα μου πριν τα βάλω στο πλυντήριο τα ξεπλένω, αφήνω την τηλεόρασή μου ανοιχτή ακόμα κι αν δεν την παρακολουθώ, φορτίζω κάθε τρεις και λίγο το κινητό μου, συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου με πλαστικό καλαμάκι, ψωνίζω αλόγιστα πράγματα που δε χρειάζομαι και τα ψώνια μου τα μεταφέρω με πλαστικές σακούλες, δε διαχωρίζω τα σκουπίδια μου σε ανακυκλώσιμα και μη, δεν πήγα μία φορά στο πάρκο ή στη θάλασσα της περιοχής μου να μαζέψω απορρίμματα, δε φύτεψα στην αυλή μου δέντρα, δεν αντέδρασα στην αποψίλωση των δασών, στις "επενδύσεις" που πήραν τη θέση καμένων πεύκων, στα τοξικά απόβλητα που διαχέονται στη θάλασσα, στα ραδιενεργά υλικά που θάβονται στη γη...
Κυρία Παναγιώτα, συγγνώμη για αυτό που σου προκάλεσα και κυρίως για αυτό που προκάλεσα στα εγγόνια σου...