Τόνοι και πνεύματα στα αρχαία ελληνικά

Τόνοι και πνεύματα

Εισαγωγική σημείωση: Οι αρχαίοι Έλληνες πρόφεραν και διάβαζαν, εν γένει, σωστά ελληνικά αλλά χωρίς να χρησιμοποιούν όλα αυτά τα σύμβολα. O Αριστοφάνης ο Βυζάντιος (περί τα 200 π.Χ) εισήγαγε τα πνεύματα και τους τόνους για να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους του τότε ελληνιστικού κόσμου (λόγω επέκτασης του ελληνισμού μέσω του Μεγάλου Αλεξάνδρου), να κατανοήσουν τις ιδιαιτερότητες της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και να προφέρουν σωστά.

Τόνοι
Σύμβολο
Όνομα	Οξεία	Βαρεία	Περισπωμένη

Η οξεία είναι ένας τόνος που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε στις τρεις τελευταίες συλλαβές μίας λέξης(Προπαραλήγουσα, Παραλήγουσα, Λήγουσα).

H βαρεία είναι ένας τόνος που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε μόνο στη τελευταία συλλαβή μίας λέξης(Λήγουσα).

H περισπωμένη είναι ένας τόνος που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε στις δύο τελευταίες συλλαβές μίας λέξης(Παραλήγουσα, Λήγουσα).

Πνεύματα
Σύμβολο
Όνομα	Ψιλή	Δασεία

H δασεία είναι ένα πνεύμα που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε στην αρχή μίας λέξης που αρχίζει από φωνήεν. Η δασεία στο φωνήεν από το οποίο αρχίζει μία λέξη επιφέρει αλλαγή στον ήχο που παράγεται όταν διαβάζουμε αυτό το φωνήεν. Πιο συγκεκριμένα είναι σαν κατά την ανάγνωση να έχει προστεθεί το γράμμα 'χ' πριν από το φωνήεν.

H ψιλή είναι ένα πνεύμα που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε στην αρχή μίας λέξης που αρχίζει από φωνήεν, όπως και το προηγούμενο πνεύμα. Ωστόσο, η ψιλή δεν επιφέρει κάποια αλλαγή στον ήχο ακούσματος του αρχικού φωνήεντος.