Ο εγκέφαλος του Albert Einstein: Η τραγική ιστορία πίσω από την κλοπή του

O Albert Einstein θεωρείται ο μεγαλύτερος φυσικός, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα "μυαλά" του 20ου αιώνα. Τι ήταν, όμως, εκείνο που έκανε τον εγκέφαλό του τόσο ξεχωριστό; 

O Albert Einstein είχε έναν ιδιαίτερο εγκέφαλο. Όταν πέθανε στο νοσοκομείο Princeton του New Jersey, στις 17 Απριλίου1955 , ο παθολογοανατόμος, Thomas Harvey, τον έκλεψε.

"Ο Einstein δεν ήθελε ο εγκέφαλός  και το σώμα του να μελετηθούν. Είχε δώσει μάλιστα και συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τα λείψανά του."Είχε ζητήσει να καεί και να σκορπιστούν οι στάχτες του κρυφά προκειμένου να αποθαρρύνει τους ειδωλολάτρες" γράφει ο  Brian Burrell στο βιβλίο Postcards from the Brain Museum.
Όταν έκανε τη νεκροψία ο Harvey είχε μελετήσει τον εγκέφαλό του, είχε τραβήξει επιμελώς δεκάδες φωτογραφίες από διαφορετικές γωνίες και στη συνέχεια τον είχε τεμαχίσει σε 240 κομμάτια. Με τα περιορισμένα μέσα της εποχής όμως δεν είχε διαπιστώσει κάτι το εξαιρετικό - αντιθέτως, αν και μεγαλοφυής, ο εγκέφαλος είχε ελαφρώς μικρότερο από το κανονικό βάρος και μέγεθος ενώ εμφάνιζε όλα τα σημάδια της ηλικίας (ο Αϊνστάιν πέθανε το 1955 στα 76 του χρόνια).

  Με την πάροδο των ετών δώρισε κάποια από αυτά σε διάφορους ερευνητές και ιδρύματα της Αμερικής, ανάμεσα τους το Πανεπιστήμιο του Berkeley και το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Princeton.
Κάποια κομμάτια  του εγκέφαλου του  είχαν χρησιμοποιηθεί στην μελέτη "Lancet" το 1999 η οποία απέδειξε πως ο βρεγματικός λοβός του επιστήμονα, η περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία των μαθηματικών και της ομιλίας, ήταν 15% μεγαλύτερη από το κανονικό.
Αυτό το συγκεκριμένο σημείο της φυσιολογίας του εγκεφάλου ευθύνεται για την κατανόηση των μαθηματικών εννοιών, τη γλώσσα και την αντίληψη των χωρικών σχέσεων. Ωστόσο, καθώς ο εγκεφαλικός ιστός αφαιρέθηκε και διατηρήθηκε σε μία εποχή όπου δεν υπήρχαν ακόμη οι προηγμένες τεχνολογίες απεικόνισης που διαθέτουμε σήμερα, ίσως είναι δύσκολο για τους ερευνητές να προσδιορίσουν από ποιο μέρος του εγκεφάλου προήλθε η κάθε διαφάνεια ξεχωριστά.

Παρά ταύτα, έχει τρομερή σημασία το ότι ο εγκεφαλικός ιστός του Albert Einstein έχει διατηρηθεί ψηφιακά προτού αλλοιωθούν ή καταστραφούν οι διαφάνειες
Ανάλυση σε φωτογραφίες
Η τελευταία μελέτη του είδους έρχεται από την Κίνα και διαπιστώνει πως τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου του Einstein ήταν καλύτερα συνδεδεμένα από ό,τι αυτά του μέσου ανθρώπου. Η μελέτη βασίστηκε σε μια σειρά  φωτογραφίες του εγκεφάλου του Albert Einstein - 14 τον αριθμό - οι οποίες είχαν ληφθεί κατά τη νεκροψία που είχε διεξαχθεί μετά τον θάνατό του και ήρθαν πρόσφατα στο φως.
Οι ερευνητές από το Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Κίνας ζήτησαν να μελετήσουν δύο συγκεκριμένες: απεικονίζουν την επιφάνεια του μέσου εγκεφάλου στο δεξιό και στο αριστερό ημισφαίριο και σε αυτές διακρίνεται καθαρά το ραβδωτό σώμα, μια δέσμη νεύρων που συνδέει τα δύο ημισφαίρια.

  Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική οι κινέζοι επιστήμονες πέτυχαν να μετρήσουν το πάχος του ραβδωτού σώματος και στη συνέχεια το συνέκριναν με εκείνο 15 ηλικιωμένων ανδρών και 52 ανδρών ηλικίας 26 ετών - ηλικία στην οποία βρισκόταν ο Αϊνστάιν το 1905, όταν συνέλαβε την κβαντική θεωρία του φωτός, απέδειξε την ύπαρξη των ατόμων και διατύπωσε τη Θεωρία της Σχετικότητας. Όπως διαπίστωσαν, το ραβδωτό σώμα του μεγαλοφυούς εγκεφάλου ήταν παχύτερο από ό,τι στις δύο άλλες ομάδες.

  Το ραβδωτό σώμα είναι μια παχιά δέσμη νεύρων η οποία συνδέει τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου και εξασφαλίζει την επικοινωνία τους. Το γεγονός ότι το ραβδωτό σώμα του εγκεφάλου του Albert Einstein είχε μεγαλύτερο πάχος από εκείνο όλων των ανδρικών εγκεφάλων που εξετάστηκαν σημαίνει, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι είχε περισσότερα νεύρα και άρα εξασφάλιζε καλύτερη "σύνδεση" και επικοινωνία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων.

Πηγή