Κάθε καρέ, κάθε ήχος, κάθε εφέ, κάθε δευτερόλεπτο θα μπορούσε να αναλυθεί λεπτομερώς.
Είναι από την τουρκική ταινία "Kareteci Kiz" του 1973!
Μπορούμε να γράψουμε χιλιάδες πράγματα, ωστόσο το πώς μετά από κάθε πυροβολισμό βρίσκει το κουράγιο και φωνάζει πάλι με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια ένταση είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο!
Και φυσικά... αληθοφανές και ρεαλιστικό!
Και η μεγαλύτερη αδικία; Η ταινία δεν ήταν καν.. υποψηφία για Όσκαρ!
Ούτε φυσικά ο ηθοποιός υποψήφιος για βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου!
Πόσο άδικη είναι η ζωή!
Δείτε το - παλιό αλλά καλό - βίντεο: