Μπορεί τις επιθέσεις τους να τις χαρακτήριζαν πόλεμο της αγάπης αλλά μόνο τέτοιοι δεν ήταν.
Τα μέλη των Konyaks, μιας φυλής που ζει στην Βορειοδυτική Ινδία, μέχρι το 1960 θεωρούνταν μια από τις πιο αιμοσταγείς, άγριες φυλές του κόσμου. Κυνηγοί κεφαλών, έλυναν τις όποιες εδαφικές διαφορές είχαν, επιτιθέμενοι στα γειτονικά χωριά και αποκεφαλίζοντας τους κατοίκους τους. Τα κεφάλια τους γίνονταν κάτι σαν... τρόπαια και από τον αριθμό των κεφαλιών που «έπαιρναν» καθοριζόταν και το ποιος θα ήταν ο αρχηγός του χωριού που κατακτούσαν.
Αν και οι επιθέσεις αυτές σταμάτησαν πριν από 50 χρόνια περίπου, τα μέλη της φυλής φορούν ακόμη επάνω τους τα κολιέ με τις χάλκινες πλάκες στις οποίες αναγράφεται ο αριθμός των κεφαλιών που έχουν κόψει. Ακόμη και τα τατουάζ που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τους κορμούς τους, αν και ξεθωριασμένα πια, αναφέρονται στις αιματοβαμμένες επιθέσεις τους. Τα τατουάζ αυτά μαζί με τις προβιές και τα κέρατα που φορούν σαν σκουλαρίκια, αποτελούν μάλιστα, και τα χαρακτηριστικά εκείνα που ξεχώριζαν τα μέλη των Konyaks από τα μέλη των άλλων φυλλών.
Ο Αντριάν Μακγκλόνι και ο φωτογράφος Ζαν Κριστιάν Κοτού ταξίδεψαν στην περιοχή Μον όπου ζουν οι τελευταίοι των Konyaks για να γνωρίσουν από κοντά τους ανθρώπους που κρύβονται κάτω από τα τατουάζ και τις προβιές και οι οποίοι σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχουν.
«Σε 10 ίσως και 15 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς τους πρώην κυνηγούς κεφαλών και οι σύζυγοί τους δεν θα βρίσκονται πια στη ζωή. Τα ξεθωριασμένα τατουάζ στα πρόσωπά τους θα θαφτούν κάτω από τις χριστιανικές επιτύμβιες στύλους στην κορυφή του λόφου στην απομακρυσμένη περιοχή της Νάγκλαντ της βορειοδυτικής Ινδίας. Με την εξαφάνισή τους, οι ζωντανές μνήμες της μοναδικής πολιτιστικής ύπαρξής τους θα εξαφανιστούν για πάντα», σημειώνει ο Μακγκλόνι.
Η διαφορά των συγκεκριμένων φωτογραφιών είναι ότι δεν ελήφθησαν στον φυσικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών. Τα μέλη των μπήκαν στο κινητό στούντιο του και πόζαραν στα φακό. Είπαμε σκοπός του φωτογράφου και του δημοσιογράφου που ταξίδεψαν ως τη βορειοδυτική Ινδία δεν ήταν να φωτογραφίσουν τη φυλή, αλλά τους ανθρώπους. Και για να το κάνουν είτε τους πλήρωσαν, είτε τους χάρισαν ένα αντίγραφο της φωτογραφίας που έβγαλαν.
Αν και οι επιθέσεις αυτές σταμάτησαν πριν από 50 χρόνια περίπου, τα μέλη της φυλής φορούν ακόμη επάνω τους τα κολιέ με τις χάλκινες πλάκες στις οποίες αναγράφεται ο αριθμός των κεφαλιών που έχουν κόψει. Ακόμη και τα τατουάζ που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τους κορμούς τους, αν και ξεθωριασμένα πια, αναφέρονται στις αιματοβαμμένες επιθέσεις τους. Τα τατουάζ αυτά μαζί με τις προβιές και τα κέρατα που φορούν σαν σκουλαρίκια, αποτελούν μάλιστα, και τα χαρακτηριστικά εκείνα που ξεχώριζαν τα μέλη των Konyaks από τα μέλη των άλλων φυλλών.
Ο Αντριάν Μακγκλόνι και ο φωτογράφος Ζαν Κριστιάν Κοτού ταξίδεψαν στην περιοχή Μον όπου ζουν οι τελευταίοι των Konyaks για να γνωρίσουν από κοντά τους ανθρώπους που κρύβονται κάτω από τα τατουάζ και τις προβιές και οι οποίοι σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχουν.
«Σε 10 ίσως και 15 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς τους πρώην κυνηγούς κεφαλών και οι σύζυγοί τους δεν θα βρίσκονται πια στη ζωή. Τα ξεθωριασμένα τατουάζ στα πρόσωπά τους θα θαφτούν κάτω από τις χριστιανικές επιτύμβιες στύλους στην κορυφή του λόφου στην απομακρυσμένη περιοχή της Νάγκλαντ της βορειοδυτικής Ινδίας. Με την εξαφάνισή τους, οι ζωντανές μνήμες της μοναδικής πολιτιστικής ύπαρξής τους θα εξαφανιστούν για πάντα», σημειώνει ο Μακγκλόνι.
Η διαφορά των συγκεκριμένων φωτογραφιών είναι ότι δεν ελήφθησαν στον φυσικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών. Τα μέλη των μπήκαν στο κινητό στούντιο του και πόζαραν στα φακό. Είπαμε σκοπός του φωτογράφου και του δημοσιογράφου που ταξίδεψαν ως τη βορειοδυτική Ινδία δεν ήταν να φωτογραφίσουν τη φυλή, αλλά τους ανθρώπους. Και για να το κάνουν είτε τους πλήρωσαν, είτε τους χάρισαν ένα αντίγραφο της φωτογραφίας που έβγαλαν.
