Tα νησιά Πίτκαιρν, αποτελούνται από 4 ηφαιστειακά νησιά, το Πίτκαιρν το οποίο είναι το μόνο που κατοικείται, το Ουίνο, το Χέντερσον (Henderson) και το Ντούσι (Ducie), που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Το κλίμα είναι τροπικό, με γενικά ευχάριστες θερμοκρασίες ενώ στα νησιά φιλοξενείται μια από τις πιο σπάνιες χελώνες, η γιγάντια χελώνα των Γκαλαπάγκος (Chelonoidis nigra) καθώς και ένα από τα πιο σπάνια
φυτά με το όνομα Glochidion pitcairnense το οποίο βρίσκεται υπό εξαφάνιση.
φυτά με το όνομα Glochidion pitcairnense το οποίο βρίσκεται υπό εξαφάνιση.
Τα νησιά Πίτκαιρν βρίσκονται στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού σχεδόν απομονωμένα από τον πολιτισμό.
Το σύνολο των κατοίκων είναι απόγονοι των στασιαστών του πλοίου Bounty και Ταϊτινών γυναικών τις οποίες είχαν απαγάγει.
Η ιστορία του Bounty έχει γίνει πασίγνωστη από ταινίες και μυθιστορήματα. Στις 28 Απριλίου του 1789, μετά από μία ατελείωτη περιπλάνηση με πολλές καταιγίδες χωρίς σχεδόν καθόλου τροφή και νερό, το εξαντλημένο πλήρωμα στασίασε και πήρε στα χέρια του τη διοίκηση του πλοίου, εξορίζοντας τους καπετάνιους του αγγλικού πολεμικού ναυτικού σε μια στενή βάρκα και άρχισε το πειρατικό του ταξίδι.
Ένα χρόνο μετά, ο Φλέτσερ Κρίστιαν, ανθυπολοχαγός και αρχηγός του στάσης μαζί με τους συντρόφους του, αποβιβάστηκε στο ακατοίκητο νησί Πίτκαιρν και έκαψε το πλοίο του οποίου τα απομεινάρια (στο βυθό) είναι ακόμα ορατά με καλό καιρό. Αφού εγκαταστάθηκαν, πολλοί από τους ναυτικούς πέθαναν από τροπικές αρρώστιες και μεταξύ τους φιλονικίες. Οι επιζήσαντες, σχημάτισαν μια υποτυπώδη κοινωνία και με βάση την μία και μοναδική Βίβλο, άρχισαν να εντρυφούν στον Χριστιανισμό ζώντας απλά, μακριά από οτιδήποτε.
Από το 1795 μέχρι το 1808 οι κάτοικοι δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, μέχρι μέλη του εμπορικού πλοίου Τοπάζ αποβιβάζονται για λίγες ώρες στο νησί. Το 1838 τα νησιά γίνονται αγγλική αποικία και παραμένουν ακόμη επικράτεια του κράτους της Μεγάλης Βρετανίας.
Η μοναδική πόλη των νησιών, ονομάζεται Ανταμστάουν και κατέχει το ρεκόρ της πιο μικρής πρωτεύουσας στον κόσμο. Εκεί ζουν οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού και μπορεί να προμηθευτεί κανείς γραμματόσημα και σουβενίρ, τα οποία θεωρούνται ανάρπαστα από τους λάτρες των ταξιδιών. Ο μοναδικός δρόμος της πόλης, ονομάζεται «Λόφος της Δυσκολίας», επειδή η πρόσβαση είναι πολύ δύσκολη.
