Το San Antonio έπαιξε τόσο ποιοτικό μπάσκετ στη σειρά των τελικών, που θα έκανε ακόμα και τους εχθρούς του να το παραδεχτούν. Πάνω απ' όλα, επαναπροσδιόρισε το μπάσκετ στο μυαλό του σύγχρονου fan του ΝΒΑ. Οχι το μπάσκετ των σταρ, αυτό που πρεσβεύουν ο LeBron James, o Dwyane Wade, o Chris Bosh και το υπόλοιπο Miami, αλλά το ομαδικό. Της ομάδας που “χτίζεται” χρόνο με χρόνο, δίχως φανφάρες, δίχως μεγάλα συμβόλαια, δίχως σούπερ σταρ, αλλά με υπομονή, πλάνο και πρωτίστως ομαδικό πνεύμα.
Κακό ξεκίνημα, αλλά...
Στον 5ο τελικό αποκρυσταλλώθηκε όλη η φιλοσοφία των “σπιρουνιών” του Gregg Popovich. Το San Antonio χρειάστηκε 3'35'' να σκοράρει και 4'46'' να βάλει καλάθι εντός πεδιάς. Εχασε τα 11 από τα πρώτα 12 σουτ που επιχείρησε, βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-13 στο 5' και με 6-22 στο 7'. Δεν πανικοβλήθηκε ποτέ όμως. Ροκάνισε τη διαφορά παρ' ότι συνέχισε να σουτάρει άσχημα και στο 19' προηγήθηκε 37-35 με τρίποντο του Kawhi Leonard. Αυτό το τρίποντο έμοιαζε σαν να έβγαλε ΟΛΟ το βάρος, όλη την πίεση της στιγμής από τους ώμους του San Antonio.
Με την εμφάνιση που έκανε ο Kawhi Leonard στον 5ο τελικό δεν άφησε περιθώριο για άλλα διλήμματα σχετικά με τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη. Εβαλε 22 πόντους με 7/10 σουτ, μάζεψε 10 ριμπάουντ και έπαιξε καταπληκτική άμυνα στον LeBron James στο διάστημα που οι Spurs “τελείωσαν” τον αγώνα, κρατώντας το Miami στους 13 πόντους σε 19 λεπτά. Σε εκείνο το διάστημα το San Antonio “έτρεξε” ένα σερί 14-0, προηγήθηκε 45-37 στο 22' και σιγά σιγά άρχισε να ξεφεύγει στο σκορ. Ηταν διαδικαστική υπόθεση πια να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τα πανηγύρια.
Οι Parker, Green είχαν 0/15 σουτ μέχρι το 35'!
Στο 31' η διαφορά ανέβηκε πάνω από τους 20 πόντους (65-44) και έφτασε μέχρι τους 22 (75-53 στο 35'). Και όλα αυτά με τον Tony Parker να έχει 0/10 σουτ μέχρι το τελευταίο λεπτό του τρίτου δωδεκαλέπτου! Κι όμως, οι Spurs ήταν τόσο καλοί που δεν φάνηκε καν ότι οι Parker, Green είχαν 0/15 σουτ μέχρι εκείνο το σημείο. Υπήρχαν ο Tim Duncan (14 πόντοι, 8 ριμπάουντ), ο Manu Ginobili (είχε 19 πόντους αλλά και το κάρφωμα των τελικών), ο Patty Mills (17 πόντοι, 5/8 τρίποντα).
Στην αντίπερα όχθη, ο LeBron James έμοιαζε να παίζει μόνος του, έχοντας 31 πόντους, 10 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Εγινε ο δεύτερος παίκτης που έφτασε τους 30 πόντους και τα 10 ριμπάουντ μ.ό. σε elimination games, δηλαδή σε παιχνίδια στα οποία η ομάδα του βρισκόταν κατάφατσα με την ήττα σε μία σειρά (ο Wilt Chamberlain είναι ο άλλος). Στο κρίσιμο σημείο όμως “άδειασε”. Δεν μπορούσε να παλεύει άλλο με τον Wade εκτός αγώνα και τον Bosh να μην ανταποκρίνεται στις δηλώσεις που έκανε πριν από τον αγώνα.
Σούπερ το Miami (μέχρι το 15')
Ολα αυτά βέβαια δεν ίσχυαν μέχρι το 15', αφού το Miami έκανε μέχρι εκείνο το σημείο κάτι παραπάνω από καλά ό,τι δεν έκανε σε όλη την υπόλοιπη σειρά. Σούταρε κοντά στο 50%, μάζευε ριμπάουντ (η αναλογία ήταν 18-11 μέχρι εκείνο το σημείο) και παράλληλα είχε απέναντί του ένα νευρικό και άστοχο San Antonio, που σούταρε σταθερά κάτω από 30% εντός πεδιάς.
Ε, προσθέστε και τον αποφασισμένο και σοβαρό LeBron James να βάζει 17 πόντους στο πρώτο δωδεκάλεπτο και μπορείτε να καταλάβετε πως η Heat είχε σταθερά το προβάδισμα επί 19 λεπτά, ενώ σε όλη τη σειρά δεν προηγήθηκε συνολικά περισσότερο από 28'. Το όνειρο, πάντως, δεν κράτησε πολύ. Οι Spurs ήταν υπερβολικά καλοί για να "αυτοκτονήσουν" πάλι, όπως πέρυσι. Συν τοις άλλοις, φέτος ήταν και υποψιασμένοι...