Σαν σήμερα, 13 Ιουλίου 1863, υπογράφεται η συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία επιλέγεται ως βασιλιάς της Ελλάδας ο Γεώργιος Α' και ορίζεται ότι οι διάδοχοι του θα πρεσβεύουν το ορθόδοξο δόγμα, ενώ η ενηλικίωσή του, για να μην επαναληφθεί ο θεσμός της Αντιβασιλείας, ορίζεται αμέσως. Με την ίδια συνθήκη ορίζεται ότι τα γεωγραφικά σύνορα του Ελληνικού Βασιλείου θα εκτείνονται με την παραχώρηση – προσάρτηση της Επτανήσου, εφόσον θα συμφωνήσουν γι” αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις και θα εκφραστεί σχετική ευχή από την Ιόνιο Βουλή.
Μετά την «υποχρεωτική» (ιδίως των Βρετανών) εκδίωξη του Όθωνα από τον θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικές διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της Βασίλισσας Βικτωρίας, Πρίγκιπα Αλφρέδου, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. Έτσι, υπό την πίεση των άλλων Δυνάμεων αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, εκ του Οίκου των Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ–Γκλύξμπουργκ (Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg), συνολικού κλάδου του Οίκου του Ολδεμβούργου (Oldenburg). Ο νέος βασιλικός οίκος του Γεωργίου Α΄ ήταν ο Βασιλικός Οίκος των Βασιλέων της Ελλάδας για τα επόμενα 111 χρόνια, από το 1863 έως την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το δημοψήφισμα του 1974.
Περισσότερα ιστορικά θέματα εδώ.
Περισσότερα θέματα για τη Βασιλεία στην Ελλάδα εδώ.