Ο «Πήλινος Στρατός», ήρθε στο φως το 1974, τυχαία, από κάποιον αγρότη της περιοχής, 33 χιλιόμετρα έξω από τη Σιάν και μόλις 1,5 χιλιόμετρο από τον τάφο του πρώτου αυτοκράτορα Κιν Σι Χουάνγκ. Αποτελείται από 8.099 αγάλματα, όλα πανέμορφα σκαλισμένα σε πηλό, που απεικονίζουν μορφές ανθρώπων και αλόγων στις φυσικές τους διαστάσεις. Κάθε μορφή έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά με εκπληκτικές λεπτομέρειες τόσο στο πρόσωπο όσο και στα μαλλιά!
Το 1974 κάποιοι Κινέζοι αγρότες προσπαθώντας να ανοίξουν ένα πηγάδι στην περιοχή, ανακάλυψαν μερικές πήλινες φιγούρες. Σειρά πήραν οι αρχαιολόγοι που συνεχίζοντας το σκάψιμο ανακάλυψαν στις 11 Ιουλίου 1975 6.000 πήλινα αγάλματα στρατιωτών του πεζικού σε ένα λάκκο μήκους 230 μέτρων με 11 διαδρόμους. Δίπλα ακριβώς βρέθηκε ένας δεύτερος λάκκος με τοξότες, άλλοι σε όρθια στάση και άλλοι γονατιστοί, ιππείς με τα άλογα τους και αρκετοί αρματηλάτες μαζί με πεζούς. Σε κοντινή απόσταση ο τρίτος λάκκος που βρέθηκε έκρυβε 68 φιγούρες που ίσως αποτελούσαν το αρχηγείο του στρατού. Ένας τέταρτος λάκκος που υπήρχε ήταν άδειος, ίσως επειδή κάποια εξέγερση δεν επέτρεψε την αποπεράτωσή του.
Οι τελευταίοι στρατιώτες ξεθάφτηκαν μόλις λίγα χρόνια πριν. Άλλοι 114 πολεμιστές σε μια μεγαλύτερη ανασκαφή, περίπου 200 τετραγωνικών μέτρων. Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη ήταν εντυπωσιακή καθώς οι περισσότεροι διατηρούσαν κάποια από τα πλούσια χρώματα με τα οποία ήταν αρχικά βαμμένοι.
Οι πήλινες φιγούρες δεν έχουν όλες το ίδιο ύψος. Άλλες είναι γύρω στο 1 μέτρο και 80 εκατοστά και άλλες, κυρίως αυτές που απεικονίζουν υψηλόβαθμους αξιωματικούς, φτάνουν το 1 μέτρο και 95 εκατοστά. Για την κατασκευή των προσώπων των στρατιωτών εικάζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα πραγματικοί στρατιώτες, καθώς ο Τσιν Σι Χουανγκ είχε απαιτήσει κανένα από τα πρόσωπα των στρατιωτών να μην μοιάζει με άλλο.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Sima Qian, για την κατασκευή του μαυσωλείου εργάστηκαν 700.000 άνθρωποι και τα έργα ξεκίνησαν το 246 π.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουανγκ ήταν μόλις 13 ετών. Ο στρατός φτιάχτηκε να κοιτάει προς την εχθρική γη, με σκοπό να υπηρετεί και να προστατεύει τον αυτοκράτορα μετά θάνατον.
