Η ιστορία αυτή αφορά κάποια χωριά της Ηπείρου χρονολογείτε πολύ πριν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.Σώζεται με την προφορική μετάδοση. Ήταν κάποτε μια κοπέλα η οποία σε κάποιο πανηγύρι γνώρισε έναν νέο. Ερωτευτήκαν και παντρευτήκαν. Υπήρχε όμως το εξής παράδοξο. Ο νέος βλεπότανε με τη νύφη μόνο μετά τη δύση του ηλίου. Όταν τον ΄ρώτησαν είπε ότι δούλευε οπότε όλη τη μέρα ταξίδευε (με τα πόδια άντε κάνα γαϊδουράκι στη καλύτερη) και γι' αυτό γύριζε βράδυ και έφευγε πριν χαράξει. Ακόμα αιτιολόγησε το γεγονός ότι δεν τον ξέρουν επειδή ήταν από ένα χωριό αρκετά μακριά από το δικό τους.
Κάποια στιγμή η κοπέλα έμεινε έγκυος. Όμως όταν έφτασε η ώρα να γεννήσει αυτό που αντίκρισαν ήταν μια άμορφη μάζα από σάρκα και καθόλου κόκαλα. Σοκαρίστηκαν όλοι. Και είπαν να εντείνουν τις έρευνες έτσι και έγινε. Ώσπου να ανακάλυψαν σε ένα διπλανό χωρίο το τάφο του νέου κ στο σημείο του κεφαλιού μια μεγάλη τρύπα στο χώμα. (Πιστεύεται ότι είναι σημάδι βρικολακιάσματος) Τα ρούχα του νεκρού ήταν τα ρούχα με τα οποία τον έβλεπαν.Έτσι πήρανε παπά τον ψάλανε κανονικά κ ρίξανε ζεματιστό νερό στη τρύπα. Από τότε δεν εμφανίστηκε ξανά...