Στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη “Γένεση”, όπου περιγράφεται η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό, δεν αναφέρεται ποτέ ότι οι πρωτόπλαστοι έφαγαν το απαγορευμένο μήλο και ξέπεσαν από τον Παράδεισο.
Η λέξη που χρησιμοποιείται είναι απλώς “καρπός”. Λέει συγκεκριμένα: “Από το δένδρον όμως της γνώσεως του καλού και κακού δεν πρέπει ποτέ να φάγετε από αυτό. Κατά δεν την ημέρα κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπόν του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας, θα αποθάνετε σωματικώς και θα χωρισθήτε από εμέ, που σας έδωσα την ζωήν”. (Γεν. 2,17)
Όμως η εικόνα της Εύας που προσφέρει ένα μήλο στον Αδάμ, έχει επικρατήσει παγκοσμίως.
Δεν υπάρχει μία γενικώς αποδεκτή θεωρία για την προέλευση της εικόνας, αλλά το μήλο αντιπροσώπευε τον “απαγορευμένο καρπό” ήδη από τον 12ο αιώνα.
Σύμφωνα με μία από τις επικρατέστερες θεωρίες, το μήλο χρησιμοποιήθηκε επειδή η λατινική λέξη για το κακό, δηλαδή “malum”, σημαίνει και μήλο.
Τμήμα απ” το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλα Σιξτίνα
Επομένως ήταν ένας γρήγορος και εύκολος συνειρμός για τους πρώτους Χριστιανούς.
Υπήρχε άλλωστε και η ιστορία του Πάρη απ’ την Τροία, που έδωσε ένα χρυσό μήλο στην πιο όμορφη Θεά, οπότε το φρούτο ήδη αντιπροσώπευε τον πειρασμό.
Παρ’ όλα αυτά, το μήλο δεν ήταν πάντα η μοναδική απεικόνιση του απαγορευμένου καρπού. Τον 16ο αιώνα, οι καλλιτέχνες της νότιας Ευρώπης, δηλαδή της Ιταλίας και του Βυζαντίου, χρησιμοποιούσαν το σύκο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλα Σιξτίνα, όπου απεικονίζεται το σύκο.
Την ίδια περίοδο στη δυτική Ευρώπη, καλλιτέχνες όπως o Γερμανός Άλμπρεχτ Ντύρερ, ζωγράφιζε τους πρωτόπλαστους με ένα μήλο. Το 1644 όμως, ο Τζον Μίλτον έγραψε στα “Αεροπαγιτικά”, ότι ο απαγορευμένος καρπός ήταν μήλο και έκτοτε η εντύπωση επικράτησε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στην εβραϊκή παράδοση, ο απαγορευμένος καρπός συμβολιζόταν με διάφορα φρούτα και σιτηρά από σύκα και μήλα, μέχρι σταφύλια και σιτάρι….