Για ένα παιδί, ο κόσμος είναι ένα μείγμα σχημάτων, χρωμάτων και λέξεων. Για να κατανοήσει μια εμπειρία, το παιδί δίνει ονόματα στα αντικείμενα αξιολογώντας τις συνθήκες που επικρατούν γύρω του και συσχετίζοντας λέξεις με την ακριβή θέση του αντικειμένου.
Νέα έρευνα που παρουσιάζεται αναλυτικά στην επιθεώρηση PLOS ONE καταδεικνύει ότι η συσχέτιση αυτή δεν επηρεάζεται μόνο από την απόσταση μεταξύ παιδιού και αντικειμένου αλλά και από τη στάση του σώματος του παιδιού.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα αξιολόγησαν τις ικανότητες μάθησης ενός ανθρωποειδούς ρομπότ που ονομάζεται iCub. Τοποθετούσαν αντικείμενα είτε στα αριστερά είτε στα δεξιά του ώστε το ρομπότ να μάθε να συσχετίζει το κάθε αντικείμενο με μια συγκεκριμένη στάση του σώματος.
Το ρομπότ πράγματι κατάφερνε να συνδέσει το αντικείμενο με την ονομασία του, όμως οι επακόλουθες δοκιμές υπέδειξαν ότι η θέση των αντικειμένων και η στάση του σώματος επηρεάζουν τη διαδικασία σύνδεσης, με αποτέλεσμα το ρομπότ να μην μπορεί να συσχετίσει σωστά τα αντικείμενα.
Οι ερευνητές αναπαρήγαγαν τη διαδικασία σε μικρά παιδιά ηλικίας 12-18 μηνών και εντόπισαν απειροελάχιστες διαφορές στα αποτελέσματα. Όπως το ρομπότ, έτσι και τα παιδιά αδυνατούσαν να αναγνωρίσουν τα αντικείμενα εάν άλλαζε η θέση τους ή η στάση του σώματος.
Η μελέτη υποδεικνύει ότι η στάση του σώματος παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία εκμάθησης κατά τους πρώτους μήνες της ζωής, καθώς τα παιδιά λαμβάνουν υπ' όψιν τη θέση του σώματος στο χώρο για να συνδέουν τις διάφορες ιδέες μεταξύ τους.
Περισσότερες συμβουλές εδώ.