Τα ξημερώματα της 11ης Μαΐου 1857, ο Μογγόλος αυτοκράτορας της Ινδίας Μπαχαντούρ Σαχ, είδε ένα σύννεφο σκόνης να υψώνεται από την πεδιάδα, που οδηγεί στο Δελχί. Επρόκειτο για 300 έφιππους Ινδούς στασιαστές, που έσπευδαν στην πρωτεύουσα για να εξασφαλίσουν την ευχή του αυτοκράτορα. Οι Ινδοί «σεπόις» (όπως λέγονταν οι στρατιώτες) εισήλθαν στο Δελχί, όπου έσφαξαν κάθε Χριστιανό που συνάντησαν στο δρόμο τους, ανακηρύσσοντας τον 82χρονο Μπαχαντούρ ηγέτη τους.
Έτσι ξεκίνησε η θαρραλέα, αλλά θνησιγενής εξέγερση των Ινδών στρατιωτών του βρετανικού στρατού, η μεγαλύτερη και αιματηρότερη αντιαποικιακή εξέγερση του 19ου αιώνα. Από τους 139.000 άνδρες του βρετανικού στρατού της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, μόνο 7.796 παρέμειναν πιστοί στους Βρετανούς, ενώ σε πολλά σημεία σε όλη τη χώρα, οι σεπόις εξασφάλισαν την ολόψυχη στήριξη των τοπικών πληθυσμών. Η εξέγερση του 1857 βρήκε τους Αγγλους εντελώς απροετοίμαστους. Αν και η Βρετανία διατηρούσε εμπορικά συμφέροντα στην Ινδία ήδη από τον 17ο αιώνα, η εκλογή συντηρητικής κυβέρνησης στο Λονδίνο στα τέλη του 18ου αιώνα οδήγησε σε ριζική μεταβολή της αποικιακής πολιτικής. Η απόφαση του Γενικού Κυβερνήτη της Ινδίας, Λόρδου Ουέλσλι να μην επιτρέψει την αμφισβήτηση της βρετανικής επιρροής από τοπικά μουσουλμανικά καθεστώτα, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.
Οι Βρετανοί προτίμησαν τελικά να ανατρέψουν ακόμη και μετριοπαθείς μουσουλμάνους τοπικούς άρχοντες, παραδοσιακούς συμμάχους των Αγγλων. Για να στηρίξουν αυτές τις αμφιλεγόμενες εδαφικές προσαρτήσεις, οι Αγγλοι συνέστησαν «φάκελο» στοιχείων, το οποίο παρουσίασαν στο Κοινοβούλιο. Βρετανός αξιωματούχος, που είχε λάβει μέρος στην επιχείρηση, έγραψε: «Τα δήθεν στοιχεία ήταν μία ευφάνταστη διήγηση, γεμάτη ανατολίτικο ρομαντισμό». Η Μεγάλη Εξέγερση του 1857, την οποία οι Ινδοί ονομάζουν σήμερα «Πρώτο Πόλεμο Ανεξαρτησίας», υπήρξε άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής. Τον Σεπτέμβριο του 1857, ο βρετανικός στρατός πολιόρκησε και κατέλαβε το Δελχί. Ως αντίποινα για τις αγριότητες των εξεγερθέντων, οι Αγγλοι έσφαξαν όχι μόνο τους ένοπλους Ινδούς, αλλά όλο τον άμαχο γηγενή πληθυσμό.
Τα διδάγματα της Μεγάλης Εξέγερσης είναι ξεκάθαρα. Η εκστρατεία κατά της εξέγερσης του 1857 «στολίσθηκε» με ρητορική απελευθέρωσης του λαού από τον «ισλαμικό ζυγό», με τον εχθρό να εμφανίζεται ως «η προσωποποίηση του Κακού», όπως ακριβώς και σήμερα.
Οι Βρετανοί ανακάλυψαν το 1857 αυτό που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ διαπιστώνουν σήμερα: ότι ένα λαό τον συσπειρώνει η επιθετική διείσδυση της Δύσης.
Πορεία μνήμης της εξέγερσης
ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ. Στεφάνι κατέθεσε χθες ο Ινδός πρωθυπουργός Μανμοχάν Σινγκ, στο μνημείο των «μαρτύρων» της εξέγερσης του 1857. «Οι εξεγερθέντες του 1857 πολέμησαν για να αποτινάξουν τον ξένο ζυγό. Ινδουιστές και Μουσουλμάνοι πολέμησαν μαζί, παράδειγμα για τις επόμενες γενιές», είπε ο κ. Σινγκ. Χιλιάδες Ινδοί πραγματοποίησαν χθες πορεία μνήμης 80 χλμ. από την πόλη Μιρούτ, όπου ξεκίνησε η εξέγερση, μέχρι το Δελχί. Αφορμή για την εξέγερση στάθηκε φήμη ότι Άγγλοι λιπαίνουν τις σφαίρες στα όπλα των σεπόις με λίπος αγελάδας ή χοίρου, κάτι που παραβίαζε διατροφικές τους απαγορεύσεις. Η εξέγερση είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών και την αντικατάστασή της με το «Ραζ», την απευθείας αποικιοκρατική διοίκηση από το υπουργείο Αποικιών στο Λονδίνο.
Περισσότερα ιστορικά αφιερώματα εδώ.