Στο σίριαλ της δεκαετίας του '90 «Παντρεμένοι με παιδιά», ο εμβληματικός, Αλ Μπάντι, μας θύμιζε συχνά πυκνά ότι η χειρότερη δουλειά του κόσμου είναι να πουλάς γυναικεία παπούτσια.
Ωστόσο, αρκεί μία ματιά σε κάποια επαγγέλματα που δεν υπάρχουν πια για να καταλάβει κανείς ότι το να πουλάς γυναικεία παπούτσια είναι στην πραγματικότητα μία καταπληκτική δουλειά.
Υπεύθυνος αφόδευσης
Στην Αγγλία, το Μεσαίωνα, οι υπηρέτες βοηθούσαν τους μονάρχες να κάνουν τα πάντα, ακόμη και όταν ερχόταν η στιγμή να πάνε στο μέρος που αργότερα έμεινε να λέγεται ως το μέρος που ακόμη κι ο βασιλιάς πάει μόνος του. Οι υπηρέτες λέγονταν «υπεύθυνοι αφόδευσης» και βοηθούσαν το βασιλιά όταν ήθελε να κάνει την ανάγκη του.
Και παρότι στις μέρες μας ακούγεται ως μία απίστευτη αγγαρεία, εκεί την εποχή θεωρούνταν δουλειά κύρους, την οποία συχνά έκαναν... ευγενείς. Ο «υπεύθυνος αφόδευσης» περνούσε πολύ χρόνο με το βασιλιά, είχε τη δυνατότητα να μαθαίνει για το πιο απόκρυφα θέματα και τα μεγαλύτερα μυστικά, ενώ η θέση ήταν τόσο σημαντική που έπαιρνε τίτλους ευγενείας και περιουσία, κυρίως Γη.
Το κύρος του «υπεύθυνου αφόδευσης» έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό του κατά την περίοδο των Τιδόρ. Ο «υπεύθυνος αφόδευσης» του Ερρίκου του 7ου κατάφερε να γίνει έμπιστος οικονομικός σύμβουλος του βασιλιά. Έκτοτε ο κάθε «υπεύθυνος αφόδευσης» κατείχε ανεπίσημα κάποια θέση στα Οικονομικά του κράτους. Αν μπορείτε να διαχειριστείτε τα σκ...α, τότε μπορείτε να διαχειριστείτε και τα χρήματα!
Τη θέση κατάργησε το 1558 η Βασίλισσα Ελισάβετ. Στη θέση τους πήγαν κυρίες της κρεβατοκάμαρας.
Το πιθηκάκι της σκόνης
Σε παιδιά έχουν ιστορικά ανατεθεί κάποιες από τις χειρότερες και πιο επικίνδυνες δουλειές, δεδομένου ότι ένα παιδάκι είναι αδύνατο να διαπραγματευτεί κάτι. Στις χρυσές εποχές της ναυσιπλοΐας λοιπόν, το «πιθηκάκι της σκόνης» ήταν ένα παιδί που μετέφερε μπαρούτι από το κατάστημα με τα όπλα στο πολεμικό πλοίο. Φυσικά, αυτή ήταν μία πολύ επικίνδυνη δουλειά, καθώς οι αντίπαλοι συχνά προσπαθούσαν να σκοτώσουν τα παιδιά για να αφοπλίσουν το πλοίο.
Ένα ιδανικό «πιθηκάκι της σκόνης» λοιπόν ήταν ένα μικρόσωμο παιδί που δε φαινόταν πάνω από 14 ετών. Ενώ να σημειωθεί ότι τα παιδάκια δεν πήγαιναν εθελοντές σε αυτή τη δουλειά, συνήθως τα ανάγκαζαν, αφού τα είχαν απαγάγει.
Ο «Άνω χτυπητής»
Ακόμη και πριν φτιαχτούν τα ξυπνητήρια, οι άνθρωποι έπρεπε να πάνε στη δουλειά τους στην ώρα τους. Ο Άνω χτυπητής λοιπόν ήταν ένας άνθρωπος-ξυπνητήρι που από πολύ νωρίς το πρωί πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και τους ξυπνούσε όλους. Συνήθως, χτυπούσε τα παράθυρα με ένα ξύλο.
Η Mary Smith ήταν μία κυρία που έκανε αυτή τη δουλειά και έγινε διάσημη όταν μία εφημερίδα δημοσίευσε τη φωτογραφία της να ξυπνάει κόσμο με φυσοκάλαμο.
Ο Νάνος της Αυλής
Ο Νάνος της Αυλής συχνά ήταν ο γελωτοποιός. Η βασική του δουλειά ήταν να διασκεδάζει την αυλή, χρησιμοποιώντας το μικρό του μέγεθος για να βγάλει γέλιο. Οι νάνοι ήταν πολύ διάσημοι στην Ευρώπη το Μεσαίωνα και, όπως ο «υπεύθυνος αφόδευσης», είχαν πολύ υψηλή κοινωνική θέση.
Συχνά βρίσκονταν κοντά στο Βασιλιά ή τη βασίλισσα για να τους κάνουν να φαίνονται ψηλότεροι, λόγω της σύγκρισης. Δεν ήταν λίγοι οι νάνοι που έγιναν διάσημοι, όπως ο Τζέφρι Χάτσον, γιος χασάπη με ύψος κοντά στο ένα μέτρο. Παρά το μικροσκοπικό του μέγεθος πολέμησε και σε μάχη και μάλιστα κατάφερε να σκοτώσει και έναν εχθρό.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος
Πολλοί πρίγκιπες ήταν πολύ κακομαθημένοι, κυριολεκτικά παλιόπαιδα που συμπεριφέρονταν άσχημα και έπρεπε να τιμωρηθούν. Βέβαια, η τιμωρία δεν ήταν κάτι απλό, καθώς κανείς δεν επιτρεπόταν να χτυπήσει το γιο του βασιλιά, εκτός από τον ίδιο το βασιλιά.
Καθώς λοιπόν οι περισσότεροι βασιλιάδες ήταν απασχολημένοι σε πολέμους κάποιος έπρεπε να μπει στη μέση. Ο αποδιοπομπαίος τράγος. Όταν ο πρίγκηπας δε φερόταν καλά έτρωγε το ξύλο ο αποδιοπομπαίος τράγος, ένα άλλο παιδί με το οποίος συνήθως μεγάλωνε μαζί και ήταν και φίλοι. Με αυτόν τον τρόπο, ο πρίγκηπας θα στεναχωριόταν, θεωρητικά τουλάχιστον, και θα σκεφτόταν περισσότερο τους άλλους. Κάποιες φορές το κόλπο έπιανε, κάποιες άλλες όχι...
Περισσότερα θέματα για δουλειές εδώ.