Υπάρχει ένα παλιό αξίωμα στον χώρο της δημιουργικής γραφής που ισχυρίζεται ότι όσο πιο σύντομο είναι κάτι, τόσο πιο πυκνό και καλογραμμένο είναι.
Φαίνεται λοιπόν πως η Ιστορία τις κράτησε τις σημειώσεις της και έγραψε στα κιτάπια της μια πληθώρα σημαντικών γεγονότων με σύντομο και αποσπασματικό τρόπο.
Κι έτσι την ώρα που τείνουμε να θεωρούμε το παρελθόν αργοκίνητο, με μεγάλες και δύσκαμπτες περιόδους και σχεδόν μηδαμινές αλλαγές, η πραγματικότητα είναι σαφώς διαφορετική.
Υπήρχαν λοιπόν γεγονότα που τέλειωσαν (για τα δεδομένα τους) πριν καλά καλά αρχίσουν…
Η Αυτοκρατορία των Αζτέκων δεν έφτασε καν τον αιώνα
Παρά το γεγονός ότι τα μεγαλοπρεπή μνημεία και οι ανθρωποθυσίες τούς κάνουν να φαντάζουν αρχαίους, οι Αζτέκοι ήταν σχετικά σύγχρονος πολιτισμός. Η πρωτεύουσα Τενοχτιτλάν δεν ιδρύθηκε παρά το 1325 και ακόμα και τότε δεν ήταν παρά άλλη μια πόλη-κράτος ανάμεσα σε άλλες. Θα έπαιρνε έτσι περισσότερα από 100 χρόνια για να συμμαχήσουν οι Αζτέκοι με τα γειτονικά βασίλεια και να επιδοθούν στην κατακτητική εκστρατεία που θα τους μετέτρεπε σε αυτοκρατορία.
Ακόμα κι έτσι όμως, τα εκτεταμένα εδάφη που σηματοδότησαν την αυτοκρατορία τους έμελλε να είναι βραχύβια: παρά το γεγονός ότι έφτασαν να ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού Μεξικού, η Αυτοκρατορία των Αζτέκων κατέρρευσε έπειτα από μόλις 94 χρόνια! Και αν θέλουμε να το δούμε στην προοπτική του, η κλασική περίοδος του πολιτισμού των Μάγια διάρκεσε για 6,5 αιώνες, ενώ οι Ολμέκοι, ο παλιότερος πολιτισμός της Αμερικής, άντεξαν 800 χρόνια.
Οι Αζτέκοι ήταν φυσικά άτυχοι καθώς στην ακμή της δύναμής τους είδαν μια νέα αυτοκρατορία να αποβιβάζεται στα εδάφη τους: αφού καλωσόρισαν τον Ερνάν Κορτές στη σπουδαία κοινότητά τους, εκείνος αντιγύρισε τη χάρη υποδουλώνοντάς τους…
Η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου άντεξε λιγότερο από δεκαετία
Ο Αλέξανδρος ο Μέγας ανήλθε στον μακεδονικό θρόνο το 336 π.Χ. και σχεδόν αμέσως επιδόθηκε στη μεγαλειώδη κατακτητική εκστρατεία του, που θα έφερνε στα χέρια του την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Περσία και λίγο-πολύ όλα τα εδάφη μέχρι τη σημερινή Ινδία. Παρά το τεράστιας έκτασης κράτος που δημιούργησε όμως, η συνολική ζωή του έμελλε να κρατήσει λιγότερο από 10 χρόνια, που με τα αυτοκρατορικά δεδομένα της εποχής ήταν απειροελάχιστος χρόνος, καθώς αντίστοιχες αυτοκρατορίες του καιρού μετρούσαν αιώνες στις πλάτες τους.
Ο λόγος ήταν φυσικά ο αιφνίδιος θάνατος του μεγάλου στρατηλάτη και η έλλειψη σχεδίου διαδοχής. Κι έτσι όταν έφυγε από τον κόσμο το 323 π.Χ., οι στρατηγοί του δεν είχαν καμία όρεξη να περιφρουρήσουν την αχανή αυτοκρατορία αλλά μοίρασαν αντιθέτως τα εδάφη μεταξύ τους και επιδόθηκαν αργότερα σε πόλεμο, σκορπίζοντας τη ζηλευτή κληρονομιά του Αλεξάνδρου…
Η Δυναστεία των Τσιν γκρεμίστηκε πριν γίνει 20 χρονών
Η παντοδύναμη δυναστεία του αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ ήταν αυτή που ένωσε τα αχανή εδάφη κάτω από την πρώτη σταθερή και φεουδαρχική ηγεμονία που γνώριζε ποτέ η Κίνα. Οι Τσιν ενοποίησαν την Κίνα, άρχισαν να κατασκευάζουν το Μεγάλο Σινικό Τείχος και έθεσαν τα θεμέλια ενός λαμπρού πολιτισμού, την ίδια στιγμή που στο μαυσωλείο του Τσιν φιλοτεχνήθηκε ο περίφημος στρατός με τους πολεμιστές από τερακότα.
Παρά τη σπουδαιότητά τους ωστόσο και τη λαμπρή κληρονομιά, οι Τσιν συντρίφτηκαν πριν καλά καλά ενηλικιωθούν! Ήταν το 221 π.Χ. όταν ο Τσιν Σι Χουάνγκ κατάφερε να υποτάξει τα τόσα βασίλεια της διασπασμένης Κίνας και να μετατραπεί έτσι στον πρώτο αυτοκράτορα από το 476 π.Χ., όταν και κατέρρευσε η Δυναστεία των Τσου που κυβέρνησε 800 χρόνια. Κι όμως, παρά τη δύναμη των Τσιν, ο μεγαλοπρεπής αυτοκράτορας πέθανε το 210 π.Χ. κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και 4 χρόνια αργότερα, όταν δολοφονήθηκαν και μια σειρά ακόμα από διαδόχους, οι Τσιν ήταν παρελθόν. Τώρα στο τιμόνι ανέβηκαν οι Χαν, που θα κυβερνούσαν για 400 χρόνια…
Το ναζιστικό σφυροκόπημα της Βρετανίας τέλειωσε σε οχτώ μήνες
Η μακρά σειρά των αεροπορικών επιδρομών της Λουφτβάφε στο βρετανικό έδαφος σκόρπισε όλεθρο στη χώρα, σε μια εποχή μάλιστα που οι Βρετανοί όρθωναν μόνοι ανάστημα κατά της ναζιστικής απειλής. Περισσότεροι από 43.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, το 1/3 του Λονδίνου ισοπεδώθηκε και η καταστροφή εγκαθιδρύθηκε για τα καλά στο Νησί, αν και έπειτα από 8 μήνες όλα θα έμοιαζαν κακό όνειρο.
Οι ναζιστικές επιδρομές ξεκίνησαν στις 7 Σεπτεμβρίου 1940, όταν 300 γερμανικά βομβαρδιστικά εμφανίστηκαν ξαφνικά στον βρετανικό ουρανό για να διαλύσουν το λιμάνι του Λονδίνου. Αυτή θα ήταν η πρώτη από τις 57 συναπτές νύχτες ανηλεούς βομβαρδισμού της βρετανικής πρωτεύουσας, αν και δεν θα ήταν η μόνη πόλη της Αγγλίας που θα ισοπεδωνόταν.
Όλοι πίστεψαν ότι το σφυροκόπημα των Ναζί δεν θα σταματούσε παρά μόνο όταν κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί της Αγγλίας θα ήταν νεκρό, αν και μέχρι τον Μάιο του 1941 ο Χίτλερ βαρέθηκε να τιμωρεί τους Βρετανούς και ξαπέστειλε τη Λουφτβάφε του στη Ρωσία, μετά βέβαια τον τελευταίο βομβαρδισμό του Λονδίνου που σκότωσε άλλους 3.000 άμαχους πολίτες…
Η Μάγκνα Κάρτα λειτούργησε μόλις έναν χρόνο
Πριν από 800 χρόνια, ο βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας υποχρεώθηκε να υπογράψει έναν καταστατικό χάρτη (1215) που περιόριζε την αχαλίνωτη εξουσία του, θέτοντας έτσι εν σπέρματι τα θεμέλια της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Ο Μείζων Χάρτης ή Μάγκνα Κάρτα ήταν αναμφίβολα η πιο σημαντική, αν και πρώιμη, επιρροή στην ευρεία ιστορική διαδικασία που οδήγησε στον κανόνα του συνταγματικού Δικαίου, καθώς σηματοδότησε την πρώτη φορά που ευρωπαίος μονάρχης επέτρεψε να αμφισβητηθεί η απροσμέτρητη εξουσία του. Το βρετανικό Δίκαιο σφυρηλατήθηκε από τις αρχές της Μάγκνα Κάρτα και ακόμα και το προωθημένο αμερικανικό Σύνταγμα έλκει από δω την καταγωγή του.
Παρά την ιστορική βέβαια αξία της, η αρχική εκδοχή της Μάγκνα Κάρτα εγκαταλείφθηκε έπειτα από μόλις έναν χρόνο, καθώς μετά τον θάνατο του βασιλιά Ιωάννη το 1216, ο διάδοχός του Ερρίκος Γ’ την αναθεώρησε, αφήνοντας τώρα μόνο 42 από τις 63 διατάξεις της αρχικής. Και βέβαια δεν ξέχασε να απαλείψει τη σημαντικότερη ρήτρα όλων, την περίφημη 61, στην οποία η Μάγκνα Κάρτα ισχυριζόταν ότι ακόμα και ο βασιλιάς δεν ήταν υπεράνω του νόμου. Αφαιρώντας τη συγκεκριμένη διάταξη, η Μάγκνα Χάρτα έχασε την ίδια την υπόστασή της καθώς πλέον ήταν ένα χαρτί χωρίς ουσιαστική εξουσία. Ακόμα και οι επόμενες εκδοχές της του 1217 και του 1225 δεν έκαναν λόγο για υποταγή του μονάρχη στους κρατικούς νόμους…
Η ηγεμονία-αστραπή του Ιουλίου Καίσαρα
Ο άνθρωπος που μετέτρεψε τη ρωμαϊκή δημοκρατία σε βασιλεία και έριξε βαριά τη σκιά του στην ευρωπαϊκή ιστορία έμελλε να κυβερνήσει την αυτοκρατορία μόλις για 2 χρόνια! Γεγονός αναπάντεχο για την ιστορική του σημασία αλλά την παρακαταθήκη που άφησε σε ένα μεγάλο μέρος του γνωστού κόσμου.
Ο Καίσαρας πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των 56 ετών που έζησε μαχόμενος με εξωτερικούς και εσωτερικούς αντιπάλους, δίνοντας μάχες σε στρατιωτικά πεδία αλλά και πολιτικές αρένες. Μόνο το 59 π.Χ., σε ηλικία 41 ετών, ανέλαβε επιτέλους θέση πραγματικής εξουσίας, καθώς ως ύπατος είχε τώρα φωνή στη Σύγκλητο αλλά και αρκετή πολιτική δύναμη στα χέρια του. Ακόμα και τότε όμως τον ξαπέστειλαν στη Γαλατία, σε ένα έργο δηλαδή που θα τον κρατούσε μακριά από τη Ρώμη για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας.
Θα του έπαιρνε μέχρι το 49 π.Χ., όντας πια 51 ετών, να διεκδικήσει τη θέση του στο τιμόνι της Ρώμης, οδηγώντας τα στρατεύματά του στην Ιταλία και εγκαινιάζοντας έτσι έναν εμφύλιο πόλεμο που θα μαινόταν για 3 χρόνια. Ακόμα και ως αυτοκράτορας της Ρώμης όμως θα περνούσε άλλους 12 μήνες εκτός Αιώνιας Πόλης, περιφρουρώντας τα σύνορα της χώρας και υποτάσσοντας αντιπάλους. Εντέλει, μόνο το 45 π.Χ. μπόρεσε να απολαύσει ο Ιούλιος Καίσαρας την αδιαφιλονίκητη εξουσία του, αν και πάλι δεν ήταν αυτοκράτορας με την πλήρη έννοια (η τιμή ανήκει στον Αύγουστο). Την επόμενη χρονιά, ο Καίσαρας δολοφονήθηκε σε έναν απογοητευτικό επίλογο μιας ζωής μαχών για υπέρτατη εξουσία…
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.