Ο «Μεσσίας» που αιματοκύλησε την Ιαπωνία, Σόκο Ασαχάρα

Ο ημίτυφλος θρησκευτικός ηγέτης που εξαπέλυσε το χτύπημα με φονικό αέριο στο μετρό του Τόκιο.

Η χειρότερη τρομοκρατική επίθεση που γνώρισε ποτέ η Ιαπωνία έφερε το στίγμα της άγνωστης μέχρι τότε σέχτας Αούμ Σινρικίο, η οποία χτύπησε το 1995 το μετρό του Τόκιο με το τοξικό αέριο σαρίν σκοτώνοντας 12 ανθρώπους και τραυματίζοντας 5.500 χιλιάδες.

Κινητήριος μοχλός της θρησκευτικής οργάνωσης Υπέρτατη Αλήθεια δεν ήταν άλλος από τον ημίτυφλο γκουρού Σόκο Ασαχάρα, με τη δική του μεσσιανική αλήθεια να συνδυάζει βουδισμό, ινδουισμό και ταοϊσμό με χριστιανικές εσχατολογίες και ακροδεξιές πολιτικές πεποιθήσεις.
Ιδρυμένη το 1987, η παντελώς άγνωστη μυστικιστική σέχτα αριθμούσε μέχρι το 1995 περισσότερα από 10.000 πιστά μέλη, που ορκίζονταν ότι είχαν βρει στο πρόσωπο του ιάπωνα Μεσσία τον άνθρωπο που θα τους έσωζε από τους επικείμενους πολέμους και το οριστικό τέλος της ανθρωπότητας που θα επέφερε ο πυρηνικός αμερικανικός επεκτατισμός.

Ποιος ήταν όμως ο σκοτεινός γκουρού της αίρεσης που έσπειρε τρόμο και όλεθρο στη σύγχρονη Ιαπωνία και καταδικάστηκε τελικά σε θάνατο, περιμένοντας πλέον την εκτέλεσή του;

Ο Νο 1 μισητός άνθρωπος στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και η τρομακτικότερη φιγούρα της χώρας ήταν για πολλά χρόνια ένας αποτυχημένος παρασκευαστής τονωτικών και γιατροσοφιών που λάτρευε τον Χίτλερ, ισχυριζόταν ότι μπορούσε να μετεωρίζεται και να μεταφέρει τις υπερδυνάμεις του στους πιστούς του. Αν και σε μια πιο προσεκτική ματιά, ο Ασαχάρα ήταν μια αξιολύπητη φιγούρα σε πόλεμο με την πραγματικότητα γιατί δεν μπορούσε απλώς να βρει τη θέση του στον κόσμο…

Πρώτα χρόνια

Ο άνθρωπος που θα γινόταν γνωστός ως Σόκο Ασαχάρα γεννήθηκε ως Τσιζούο Ματσουμότο στις 2 Μαρτίου 1955 σε νησάκι της Ιαπωνίας στα νότια του Χονσού ως ένα από τα εφτά παιδιά ενός φτωχού τεχνίτη ψαθών. Στη γέννα του διαπιστώθηκε ότι από το ένα μάτι ήταν εντελώς τυφλός, ενώ από το άλλο έβλεπε αν και όχι καθαρά, καθώς γεννήθηκε με γλαύκωμα.

Η μικροαστική οικογένεια τον έστειλε έτσι σε ηλικία 6 ετών σε σχολή τυφλών στην πόλη Κουμαμότο, όπου ο πιτσιρικάς έδειξε από την πρώτη στιγμή την κλίση του στην εκμετάλλευση των άλλων. Ημίτυφλος μέσα σε σχολείο τυφλών, είχε το πλεονέκτημα της μερικής όρασης, την οποία εκμεταλλευόταν για προσωπικό όφελος αποσπώντας χρηματικά ποσά από τα άλλα παιδιά για να κάνει μικροθελήματα.

Από τα σχολικά του μητρώα ανασύρθηκαν περιστατικά εκφοβισμού και ξυλοδαρμού συμμαθητών του, ακόμα και απόπειρα να κάψει τον κοιτώνα! Παρά τον φόβο που ενέπνεε πάντως στα άλλα παιδιά, ήταν αρκετά δημοφιλής στο σχολείο και όλοι ανακαλούσαν αργότερα την υπόσχεσή του ότι μια μέρα θα γινόταν πρωθυπουργός της Ιαπωνίας.

Μετά την αποφοίτησή του το 1977, δεν κατάφερε να περάσει στην ιατρική σχολή που τόσο ήθελε και άνοιξε αντ’ αυτού ένα μαγαζάκι παρέχοντας παραδοσιακές υπηρεσίες βελονισμού και βοτανολογίας. Την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε μια φοιτήτρια πανεπιστημίου, την Τομίκο Ίσιι, και λίγο αργότερα μετέφερε την παραδοσιακή επιχείρησή του στο Τόκιο, προσφέροντας πια τα δικά του τονωτικά σκευάσματα.

Σημείο καμπής στη ζωή του αποτέλεσε το έτος 1982, όταν συνελήφθη για πώληση ψευδο-φαρμάκων και παράνομων σκευασμάτων και υποχρεώθηκε σε τσουχτερό πρόστιμο, την ίδια ώρα που πέρασε 20 μέρες στο κρατητήριο. Η επιχείρησή του πτώχευσε και ο ίδιος άλλαξε εντελώς ως άνθρωπος μετά το συμβάν με τον νόμο και πλέον ζούσε σαν ερημίτης στο σπίτι του, με τη σύζυγό του να ισχυρίζεται αργότερα ότι ένιωθε ντροπιασμένος για την περιπέτειά του.

Η γέννηση του «Μεσσία»

Μέχρι το 1984 ωστόσο ο κατοπινός Σωτήρας ανέκαμψε και άρχισε να βρίσκει την κλίση του. Ίδρυσε μια σχολή γιόγκα και διαλογισμού που αποδείχτηκε αρκετά επιτυχημένη. Ήταν εξάλλου η εποχή των μεγάλων γκουρού και ο Ασαχάρα το εκμεταλλεύτηκε αυτό με το παραπάνω, μετατρέποντας σταδιακά τους πελάτες του σε μέλη της σχολής και αργότερα σε πιστούς.

Ο καλπασμός του ιαπωνικού οικονομικού θαύματος των δεκαετιών του 1970 και του 1980 πυροδότησε την τρέλα με νέες θρησκείες και πνευματικά κινήματα να ξεπετάγονται σαν μανιτάρια, οι οποίες πρόσφεραν ψυχικά καταφύγια από την αλλοτρίωση που έφεραν στις βαλίτσες τους ο ακραίος καπιταλισμός και η υπερκατανάλωση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο γκουρού της γιόγκα μετατράπηκε τώρα σε μεσσιανική μορφή για να καλύψει τις νέες ανάγκες του πολύβουου Τόκιο. Φοίτησε για ένα διάστημα σε βουδιστικό ησυχαστήριο στα Ιμαλάια, από το οποίο επέτρεψε ως φωτισμένος δάσκαλος, ισχυριζόμενος ότι είχε βρει τη νιρβάνα επί γης. Την ίδια εποχή άρχισε να διαδίδει και τη φήμη ότι μπορούσε να μετεωρίζεται, ως απόδειξη των νέων επιπέδων πνευματικής ρώμης που είχε αγγίξει.

Το 1987 ήταν πια έτοιμος για το επόμενο βήμα: τη μετατροπή του πνευματικού του κινήματος σε θρησκευτική λατρεία. Η Αούμ Σινρικίο (Υπέρτατη Αλήθεια) γεννήθηκε με πάσα επισημότητα και στις εθνικές εκλογές του 1990 κατέβασε μάλιστα και δικούς της υποψήφιους, αν και έχασαν όλοι.

Ο ίδιος ήταν πια σωστός Μεσσίας καθώς ισχυριζόταν ότι είχε απεκδυθεί κάθε ανθρώπινο και επίγειο χαρακτηριστικό. Πλέον τον συνόδευαν τίτλοι όπως «Σημερινός Χριστός» και «Σωτήρας του Αιώνα μας», με το πιστό ποίμνιό του να εξαπλώνεται γρήγορα στα πέρατα της Ιαπωνίας. Σύντομα η Αούμ Σινρικίο θα έβρισκε νέα σπίτια στο εξωτερικό: στις ΗΠΑ, τη Γερμανία και κυρίως τη Ρωσία, όπου γνώρισε μεγάλη κοινωνική απήχηση. Ο Ασαχάρα κήρυξε μάλιστα σε στάδιο της Μόσχας μπροστά σε 15.000 κόσμου!

Την ώρα όμως που η φήμη και ο πλούτος του αυξάνονταν εκθετικά, ο ίδιος φαινόταν να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από την επαφή με τη λογική και την απτή καθημερινότητα. Πλέον είχε εμμονή με μια επαπειλούμενη απειλή και είχε μετακινηθεί κατά πολύ από τα αρχικά βουδιστικού τύπου κηρύγματά του. Η Αούμ Σινρικίο ήταν τώρα ένα κράμα ασκητικών ανατολικών διδαχών, κινεζικής αστρολογίας, χριστιανικών μοναστικών παραδόσεων και μπόλικων δόσεων δυτικού αποκρυφισμού, που επικεντρωνόταν στην αμερικανική ιμπεριαλιστική απειλή. Οι προφητείες του Νοστράδαμου μπλέκονταν με βιβλικά αποσπάσματα για να αποκαλύψουν τις συνωμοσίες των Δυτικών έναντι του παραδοσιακού τρόπου ζωής της Ιαπωνίας.

Οι ΗΠΑ ήταν για τον Ασαχάρα ένα δημιούργημα σιωνιστών και μασόνων που απειλούσε ευθέως την Ιαπωνία μέσω των δούρειων αμερικανικών ίππων του εύκολου σεξ και του έτοιμου φαγητού. Τα εσχατολογικά του κηρύγματα προφήτευαν τώρα το τέλος του κόσμου κάπου μεταξύ 1997- 2000 και πλέον ακόμα περισσότεροι πιστοί έτρεχαν να χωθούν στην αγκαλιά της Αούμ Σινρικίο για να βρουν σωτηρία. Την εποχή αυτή άρχισε να κάνει για πρώτη φορά λόγο για τρομοκρατικά χτυπήματα, παραθέτοντας πονηρά την απειλή των τοξικών αερίων.

Η επίθεση στο μετρό και η καταδίκη

Η αίσθηση της απειλής και του τέλους που ερχόταν ολοταχώς κρατούσε αν μη τι άλλο τους πιστούς υπόδουλους στα μεσσιανικά μηνύματα του Ασαχάρα, ο οποίος καθόταν πάντα ψηλότερα από το ποίμνιό του και ανάγκαζε τώρα τους ακολούθους του να του φιλούν τα πόδια.

Πλέον απαιτούσε απόλυτη θρησκευτική προσήλωση και ανάγκαζε τους πιστούς του να εγκαταλείψουν τις παραδεδομένες θρησκευτικές τους παραδόσεις αφιερώνοντας τους εαυτούς τους στην Αούμ Σινρικίο. Τώρα είχε στα χέρια του την κλειστή κοινωνία που από παιδί αξίωνε και ο ίδιος ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της.

Παρά την κοινοβουλευτική αποτυχία της αίρεσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Ασαχάρα άρχισε να σχηματίζει σκιώδεις πολιτικούς φορείς με σκοπό να επηρεάσει την κυβέρνηση προς όφελός του. Την ίδια εποχή (1991) άρχισαν τα πρώτα δημοσιεύματα του Τύπου για την Αούμ Σινρικίο και τις απόπειρές της να αγοράσει εργοστάσια παρασκευής όπλων και χημικών!

Κανείς δεν πήρε βέβαια στα σοβαρά τη θρησκευτική σέχτα, ούτε καν το 1993, όταν από το στρατηγείο της οργάνωσης ο Ασαχάρα δοκίμασε να εξαπλώσει στο Τόκιο ένα τοξικό νέφος άνθρακα! Ήταν στις 31 Ιουνίου 1993 όταν εμφανίστηκε η μυστηριώδης συσκευή στην ταράτσα του κεντρικού κτιρίου της σέχτας που γέμισε την ατμόσφαιρα με μαύρους καπνούς. Η αστυνομία ήρθε μεν και σταμάτησε την επιχείρηση, αν και τα δείγματα που συνέλεξε δεν ελέγχθηκαν παρά μετά το τρομοκρατικό χτύπημα του 1995, όταν και διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι η Σινρικίο είχε απελευθερώσει μια ατμοποιημένη εκδοχή του άνθρακα που θα μπορούσε να σπείρει όλεθρο στην πόλη. Η απόπειρα για το φονικότερο τρομοκρατικό χτύπημα όλων των εποχών στην Ιαπωνία πέρασε απαρατήρητη καθώς η Σινρικίο είχε κάνει ένα μικρό λαθάκι, χρησιμοποιώντας υποκατάστατο του άνθρακα κατάλληλο για εμβολιασμούς.

Δύο χρόνια όμως αργότερα, η σέχτα θα τα κατάφερνε αιματοκυλώντας το μετρό του Τόκιο με το φονικό αέριο σαρίν, σκοτώνοντας 12 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 5.500. Το τοξικό σαρίν έφερε τελικά όλεθρο και σύντομα οι Αρχές ήταν στο κατόπι του Σόκο Ασαχάρα, του εγκεφάλου της επίθεσης. Δεκάδες μέλη της σέχτας συνελήφθησαν και οι δομές της οργάνωσης κατασχέθηκαν, με την αστυνομία να συλλαμβάνει τελικά τον «Μεσσία» και τη σύζυγό του λίγο αργότερα (Μάιο του 1995) στο νέο στρατηγείο της αίρεσης στους πρόποδες του όρους Φίτζι, όπου είχαν δημιουργήσει χημικό εργαστήριο ικανό για την παρασκευή τοξικών αερίων σε ευρεία κλίμακα!

Στην πολύκροτη δίκη του 1996, αποδείχθηκε ότι ο Ασαχάρα διέταξε την επίθεση ώστε να ανατραπεί η δημοκρατική κυβέρνηση και να ενθρονιστεί ο ίδιος στη θέση του αυτοκράτορα της χώρας. Ταυτοχρόνως, αποδείχτηκε η εμπλοκή της σέχτας και σε άλλα τρομοκρατικά χτυπήματα με φονικά αέρια, όπως η επίθεση του 1994 στο Ματσουμότο, με τα δηλητηριώδη αέρια να στερούν τη ζωή σε 7 ανθρώπους.

Ο ίδιος παρέμεινε απαθής καθ’ όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, αρκούμενος σε φράσεις όπως «Δεν απαντώ» ή »Λυπάμαι αυτούς που δεν ξέρουν την αλήθεια». Εις βάρος του απαγγέλθηκαν 13 κατηγορίες, με κυριότερη την ενορχήστρωση της τρομοκρατικής ενέργειας της 20ής Μαρτίου 1995. Η δίκη κράτησε μάλιστα 8 χρόνια εξαιτίας σκανδάλου που ξέσπασε με έναν από τους δικηγόρους υπεράσπισης του Ασαχάρα, αν και αργότερα αθωώθηκε.

Ο μύστης αρνήθηκε να συνεργαστεί με τις δικαστικές αρχές επικαλούμενος παράνοια, αν και καταδικάστηκε τελικά στην εσχάτη των ποινών το 2004. Η τελευταία του έφεση απορρίφθηκε το 2006 και πλέον περιμένει την εκτέλεσή του. Οι τελευταίες αναφορές τον θέλουν καθηλωμένο σε αναπηρικό καρότσι και ανήμπορο να επικοινωνήσει με τους γύρω του με συνεκτικό και λογικό τρόπο. Όσο για τα μέλη της σέχτας του, αυτοί κράτησαν αποστάσεις από την τρομοκρατία αλλά και τον ίδιο τον φωτισμένο ηγέτη, μετονομάζοντας την αίρεση σε Άλεφ το 2002, αν και συνεχίζουν να πιστεύουν στα διδάγματα του Σόκο Ασαχάρα απαρέγκλιτα…

Περισσότερες βιογραφίες εδώ.