Πολλοί έφηβοι προκαλούν διαπληκτισμούς με τους γονείς τους συχνό με ασήμαντες αφορμές Αυτό μπορεί να δοκιμάζει ιδιαίτερα τις αντοχές των ενηλίκων, καθώς οι τσακωμοί που προκύπτουν ανάμεσα τους φαίνεται πως γίνονται άνευ λόγου και αφορμής Οι προσπάθειες των γονιών να μιλήσουν λογικά με τους ατίθασους έφηβους σχεδόν πάντα καταλήγουν σε αποτυχία. Αυτό οφείλεται στην αιτία που βρίσκεται πίσω από τους διαπληκτισμούς η οποία έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο έφηβος εκείνη την περίοδο αναπτύσσει δύο ικανότητες:
• Ακονίζει τις λεκτικές του δεξιότητες για να μπορεί να κάνει γνωστή την προσωπική του άποψη.
• Καταλαβαίνει ότι γίνεται ένας ενήλικας ο οποίος μπορεί να παίρνει μόνος του αποφάσεις για τη ζωή του.
Καμία από τις δύο δεν σχετίζεται απαραίτητα με την επίλυση προβλημάτων ή συγκρούσεων, παρότι η επίλυση των δύο αυτών καταστάσεων βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των γονιών.
Είναι δύσκολο να αποδεχτεί ο μέσος γονιός ότι όλα αυτά είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της εφηβείας, γιατί συνήθως δεν θέλουμε το παιδί μας να επαναλάβει τα δικά μας λάθη. Θέλουμε να του μεταλαμπαδεύσουμε τις γνώσεις που αποκτήσαμε μέσα από τις εμπειρίες μας και για τις οποίες χρειάστηκε να υπομείνουμε πολλές απογοητεύσεις στη ζωή μας. Παρ' όλα αυτά το να κάνουμε λάθη εξαιτίας της εσφαλμένης κρίσης μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του να μεγαλώνει κανείς. Δουλειά των γονιών είναι να εμποδίσουν τις αποφάσεις αυτές να επηρεάσουν την εξέλιξη της ζωής του παιδιού για πάντα. Το να προσπαθείτε να αναγκάσετε τον έφηβο να κάνει τη σωστή επιλογή σπανίως λειτουργεί και συνήθως έχει ως αποτέλεσμα άλλη μια έντονη αντιπαράθεση. Επιπλέον αιτίες για την απείθεια των εφήβων είναι:
-Η θλίψη
• η μειωμένη αυτοεκτίμηση.
• Το άγχος.
Ολα αυτά είναι πολύ τυπικά συναισθήματα με τα οποία παλεύουν οι έψηβοι στη διάρκεια αυτής της ταραχώδους αναπτυξιακής περιόδου. Ως γονιός είναι δύσκολο να προσδιορίσετε πότε η απείθεια του εφήβου είναι μέρος της διαδικασίας της εξατομίκευσης και πότε οφείλεται σε υποκείμενα συναισθηματικά ζητήματα. Αντί, λοιπόν, απλώς να αντιδράτε στον διαπληκτισμό που ξεκινά το παιδί σας, είναι πολύ πιο γόνιμο και ικανοποιητικό να συζητήσετε, αφού θα έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα, τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησε ο καβγάς.
Όταν συζητάτε τις ανησυχίες του εφήβου, ως γονείς πρέπει να του δώσετε να καταλάβει με σαφή τρόπο ότι τα συναισθήματα του είναι φυσιολογικά, με την έννοια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν παρόμοιες ανησυχίες και απογοητεύσεις. Πρέπει να προσπαθήσετε να βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει άτι είστε με το μέρος του και ότι δεν είστε εσείς ο εχθρός Αντί wo ξεσπάει σε εσάς και να σας στοχοποιεί κάθε φορά που θέλει να εκτονώσει την απογοήτευσή του, θέλετε να σας θεωρεί σύμμαχο που θα το βοηθήσει να βρει λύση στους φόβους του
Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να κάνουν τη μετάβαση από το να δίνουν εντολές ή οδηγίες στο να κάνουν προτάσεις και να δίνουν συμβουλές. Τα παιδιά που βρίσκονται στην προεφηβεία, γενικά, αδυνατούν να καταλάβουν κάποια πράγματα όπως, π χ. γιατί δεν πρέπει να βλέπουν πορνογραφικό υλικό στον υπολογιστή ή γιατί είναι ακατάλληλη για αυτά μια ταινία που έχει χαρακτηριστεί κατάλληλη για κοινό μεγαλύτερης ηλικίας α πότη δική τους. Ως γονιός εσείς αποφασίζετε ότι το υλικό αυτό είναι ακατάλληλο και προσπαθείτε να εξηγήσετε όσο καλύτερα μπορείτε τους λόγους που σας οδηγούν σε αυτήν την απόφαση Ωστόσο η τελική απόφαση είναι δική σας. Αν τα λογικά σας επιχειρήματα δεν καταφέρνουν να πείσουν το παιδί, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να διαλέξετε την τακτική που κατά τη γνώμη σας είναι η καλύτερη και να ελπίζετε πως στο τέλος θα καταλάβουν τους λόγους που είχατε.
Όταν ένα παιδί φτάνει στην εφηβεία, τέτοιες τελεσίδικες απαγορεύσεις συνήθως αγνοούνται επιδεικτικά. Το παιδί σας θέλει να ξέρει γιατί δεν μπορεί να κάνει κάτι, όπως, π.χ , να πάει στο πάρτι που γίνεται στο σπίτι ενός φίλου του. οι γονείς του οποίου λείπουν για Σαββατοκύριακο. Είναι άχαρο, στην καλύτερη των περιπτώσεων, για έναν γονιό να εξηγήσει τα υπονοούμενα που συνήθως εμπεριέχονται σε τέτοιες καταστάσεις, χωρίς να κατηγορήσει ευθέως το παιδί πως έχει ανάρμοστες προθέσεις. Οι αόριστες κουβέντες περί ηθικής, του τύπου «μπορεί να μπλέξεις πουθενά» ή «μπορεί να συμβεί κάτι κακό», δεν γίνονται αποδεκτές από τον έφηβο.
Είναι απαραίτητο ο γονιός να λάβει σοβαρά υπόψη του τα δικά του συναισθήματα που του προκαλούν ανησυχία πριν απαντήσει. Τι είναι αυτό που στ' αλήθεια φοβάστε ότι θα συμβεί στο ξένο σπίτι; Το παιδί σας είναι σεξουαλικά απελευθερωμένο και σας ανησυχεί το ενδεχόμενο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, θα υπάρχουν αλκοόλ και/ή ναρκωτικά; Μήπως αυτοί οι φόβοι σας είναι αντανάκλαση της δικής σας εφηβικής περιόδου;
Περισσότερα θέματα για την εφηβεία εδώ.