Τις πρώτες δεκαετίες μετά την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης, οι Βυζαντινοί διατηρούσαν τη ρωμαϊκή συνήθεια να κουρεύουν κοντά τα μαλλιά τους και να ξυρίζουν τα γένια τους.
Την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού τα μέλη του Δήμου των Πρασίνων διατηρούσαν γένια και μακριά μουστάκια, ενώ έκοβαν κοντά τα μαλλιά τους στο μέτωπο και τα άφηναν μακριά πίσω.
Ήταν μια μόδα που υιοθέτησαν από ουννικές φυλές, ίσως για να ξεχωρίζουν από τους αντιπάλους τους στον Ιππόδρομο τους Βένετους και τους Κόκκινους.
Ο Κωνσταντίνος Δ’ (668-685) ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που δημιούργησε…μόδα αφήνοντας μακριά γένια και μαλλιά.
Πολλοί υπήκοοι του ακολούθησαν το παράδειγμά του. Ορισμένοι όμως το παράκαναν και άφηναν μακριά μαλλιά μέχρι τη μέση τα οποία τύλιγαν σε πλεξίδες.
Εννοείται πως τη νέα αυτή συνήθεια κατακεραύνωναν πολλοί ιερείς.
Ο Κωνσταντίνος Ε΄(741-775) επέβαλε δια νόμου το ξύρισμα του προσώπου.
Βυζαντινός αυτοκράτορας με την ακολουθία του. Σχεδόν όλοι φέρουν γενειάδα.
Πάντως, από το β΄μισό του 10ου αιώνα, τάχθηκε και η Εκκλησία υπέρ της γενειάδας και της μακριάς κόμης, με τη δικαιολογία ότι τα στοιχεία αυτά βοηθούσαν στη διάκριση μεταξύ ανδρών και ευνούχων.
Άλλωστε πολλοί ιερωμένοι είχαν υιοθετήσει, ήδη από πολύ πριν, τη συνήθεια να διατηρούν μακριά γένια και μαλλιά.
Οι γυναίκες συνήθιζαν να φορούν… εξτένσιον, δηλ. πρόσθετα τεχνητά μαλλιά, όπως ακριβώς και σήμερα.
Παράλληλα κατέφευγαν και στους λεγόμενους «τριχοβάπται» προκειμένου να τα βάψουν.
Αγαπημένο χρώμα το ξανθό!
Στους βαφείς κατέφευγαν και πολλοί άνδρες που, όπως και σήμερα, επιθυμούσαν να κρύψουν τα χρόνια τους.
Περισσότερα ιστορικά αφιερώματα εδώ.