Το αρχαίο ἀφορῶ (από + ορώ) υπήρξε ρήμα με πλούσιο σημασιολογικό πεδίο: Σήμαινε κυρίως «βλέπω και ξεχωρίζω από μακριά», αλλά και «αποσπώ το βλέμμα μου από πολλά και το στρέφω σε ένα». Σε αυτές τις σημασίες συντασσόταν από την αρχαιότητα με απλή αιτιατική, καθώς και με τις προθετικές δομές ἐπί τινα, πρός τινα.
Η σύνταξη αυτή οδήγησε στη σύνδεση του ρήματος με τα συνώνυμα αποβλέπω και αποσκοπώ, τα οποία συντάσσονται με την πρόθεση σε και έτσι έλαβε κατ' αναλογίαν τη σύνταξη αφορώ σε.
Παρόλα αυτά από τότε, το ρήμα έχει αλλάξει και πάλι σημασία, πήρε δηλαδή τη σημερινή "αναφέρομαι σε" απορρίπτοντας την πρόθεση σε.
Επομένως και οι δύο συντάξεις δικαιολογούνται και δεν είναι λανθασμένες. Αν θέλουμε να είμαστε λεπτολόγοι, πρέπει να προσέχουμε τη σημασία που έχει το ρήμα αφορώ στην πρόταση.
Έτσι, αν το ρήμα μέσα στην πρόταση μάς παραπέμπει στη σημασία «αποβλέπω, αποσκοπώ», τότε καλύτερα να χρησιμοποιείται η σύνταξη με πρόθεση (όσον αφορά στο), π.χ. Η έρευνα αφορά στην εύρεση νέων πηγών ενέργειας.
Αν το ρήμα μάς παραπέμπει στη σημασία «αναφέρομαι σε», τότε καλύτερα να χρησιμοποιείται η σύνταξη χωρίς πρόθεση (όσον αφορά το), π.χ. Όσον αφορά τη στάση σου, θα τη συζητήσουμε αργότερα.
Περισσότερα γλωσσικά λάθη εδώ.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Φιλόλογος