Freak shows: Όταν άνθρωποι με ιδιαιτερότητες παρουσιάζονταν σαν τέρατα!

Ιστορίες σαν αυτές που ήρθαν στη ζωή στην 4η σεζόν του American Horror Story: Freak show που παρακολουθούσε μια ομάδα ανθρώπων σε ένα από τα τελευταία εναπομείναντα freak show της εποχής τους, είχαν πραγματική βάση.

Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες που είχαν κουραστεί να γελοιοποιούνται δημοσίως αποφάσισαν να στρέψουν το πρόβλημα υπέρ τους και να βγάλουν χρήματα από αυτό.

Μάλιστα κέρδιζαν έως και 400 δολάρια την ημέρα (ισοδυναμούν με 4.000 δολάρια για την εποχή μας) καθώς τα πλήθη συνέρρεαν για να τους δουν.

Μια κυρία που χαρακτηρίστηκε ως η παχύτερη γυναίκα στον κόσμο είχε ορδές αρσενικών θαυμαστών και της άρεσε τόσο πολύ το λίπος της που είχε τρεις καθρέφτες στο σπίτι της για να βλέπει το σώμα της.

Ομως υπέφερε από σοβαρά προβλήματα υγείας και τρύπησε το πάτωμα, όταν πήγε να επισκεφτεί την αδελφή της ενώ στο δικό της σπίτι είχε ενισχυμένα έπιπλα.

Ενας άλλος παχύσαρκος performer ζύγιζε 251 κιλά και έτρωγε 10.000 θερμίδες την ημέρα με αποτέλεσμα να πάθει καρδιακή προσβολή στα 49 – και στη συνέχεια έχασε 195 κιλά σε ένα μόλις χρόνο για να γίνει ένας από τους πρώτους γκουρού απώλειας βάρους στον κόσμο.

Οι ζωές των παχύσαρκων ανδρών και γυναικών, παρουσιάζονται στο νέο βιβλίο «Freaks of Sideshow and Film » των Μέρι Μπρετ και Στίβαν Γκουλντ, οι οποίοι πέρασαν περισσότερα από τρία χρόνια ερευνώντας τις ζωές 152 performers της εποχής.

Περιγράφουν πώς τα freak shows ήρθαν στην Αμερική από την Αγγλία στις αρχές της δεκαετίας του 1770 και έγιναν δημοφιλή από τον σόουμαν Φινέα Τέιλορ Μπάρνουμ.

Αλλος πρωτοπόρος ήταν ο Σάμουελ Γκούμπερτζ, ο οποίος ίδρυσε στο Coney Island στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, ένα freak show που περιλάμβανε νάνους και φύλαρχους από τις Φιλιππίνες.

Ωστόσο οι σταρ αυτών των σόου ήταν αδιαμφισβήτητα οι παχύσαρκοι άνδρες και γυναίκες, που κατά τη διάρκεια της ύφεσης χρησιμοποιούσαν το πάχος τους, προκειμένου να βγάλουν τα προς το ζην.

Η πιο διάσημη όλων των εποχών ήταν η Ρουθ Σμιθ, που γεννήθηκε ζυγίζει 7,5 κιλά το 1904 στο Κέμπτον της Ιντιάνα. Η μητέρα της ήταν επίσης παχύσαρκη performer σε τσίρκο και ζύγιζε 315 κιλά.

Μάλιστα σε ηλικία 1 έτους η Ρουθ ζύγιζε ήδη 22 κιλά και έβγαζε 400 δολάρια την ημέρα από τις παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε. Λέγεται επίσης ότι ήταν πολύ καλή και γενναιόδωρη, βοηθώντας οικονομικά όσους συναδέλφους της είχαν ανάγκη.

Στην εισαγωγή του βιβλίου τους οι Μπρετ και ΓΚουλντ λένε ότι έγραψαν το βιβλίο «για να χειροκροτήσουν τους ανθρώπους των οποίων η ζωή απεικονίζεται μέσα σε αυτές τις σελίδες».

Γράφουν ότι στις αρχές του 1900 εκείνοι που θεωρούνται «διαφορετικοί» ανοιχτά γελοιοποιούνταν και αποστέλλονταν ή ακόμη και σκοτώνονται οι οικογένειές τους δεν ήθελαν να έχουν ένα «τέρας» στο σπίτι.

Η συμμετοχή σε ένα freak show ήταν ένας τρόπος για να βγάλουν λεφτά κάτω από δύσκολες οικονομικές περιόδους και κάτω από ακόμα σκληρότερες συνθήκες. «Ταξιδεύοντας με το τσίρκο έδωσε σε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία να ξεφύγουν σε ένα διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο που είχαν την δυνατότητα απασχόλησης, τον ενθουσιασμό, τα ταξίδια, τη φήμη, και την πιθανότητα να είναι αποδεκτοί από τους ανθρώπους.

Μέσα σε αυτές τις σελίδες είναι οι αληθινές βιογραφίες των πιο καταπληκτικών ανθρώπων που έχουν ζήσει ποτέ. Οι ζωές τους θα πρέπει να αποτελέσουν έμπνευσης για όλους μας, αλλά σας παρακαλώ, όχι οίκτος. Ένας ανώνυμος δημοσιογράφος το συνόψισε σωστά σε ένα άρθρο εφημερίδας το 1914, όταν έγραψε: «Τα “φρικιά” δεν επιθυμούν τον οίκτο μας, μόνο το ενδιαφέρον μας και το περιεχόμενο του πορτοφολιού μας».

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.