Ο ψυχολόγος Kevin Dutton τεστάρει τα δολοφονικά μας ένστικτα και μας βοηθά να ανακαλύψουμε πόσο μοιάζουμε με έναν... ψυχοπαθή!
Ο Dutton μάς φέρνει αντιμέτωπους με ένα καίριο ηθικό δίλημμα και η απάντησή μας σε αυτό αποκαλύπτει σημαντικές πληροφορίες για την προσωπικότητά μας και τον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Δείτε το βίντεο ή διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί.
Βλέπετε ένα τρένο να κινείται με μεγάλη ταχύτητα επάνω στις ράγες. Πέντε άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στις γραμμές του τρένου και δεν μπορούν με τίποτα να ξεφύγουν. Εσείς όμως μπορείτε να τους σώσετε. Μπορείτε να γυρίσετε ένα διακόπτη που αλλάζει την πορεία του τρένου.
Μια τέτοια επιλογή, βέβαια, έχει και το τίμημά της. Υπάρχει ένας ακόμη άνθρωπος παγιδευμένος στις γραμμές ακόμη κι όταν το τρένο αλλάξει πορεία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δυσκολεύονται να απαντήσουν. Όπως είναι λογικό, επιλέγουν να σκοτώσουν (με την επιλογή τους) μόνο έναν άνθρωπο αντί για πέντε. Το μη χείρον, βέλτιστον...
Υπάρχει όμως και μια πολύ ενδιαφέρουσα παραλλαγή σε αυτό το σενάριο. Το τρένο επιταχύνει ανεξέλεγκτα επάνω στις γραμμές όπου έχουν παγιδευτεί οι πέντε άνθρωποι. Εσείς στέκεστε επάνω σε μια γέφυρα, πίσω από έναν (πολύ) εύσωμο άνθρωπο, τον οποίο δεν γνωρίζετε. Ο μόνος τρόπος να σώσετε τους πέντε ανθρώπους είναι να σπρώξετε τον άνθρωπο. Ο θάνατός του θα είναι βέβαιος, όμως ο... όγκος του θα ανακόψει την πορεία του τρένου και θα σωθούν οι πέντε άνθρωποι. Τι θα κάνατε στην περίπτωση αυτή;
Ο απολογισμός του θανάτου θα είναι ο ίδιος και στις δύο περιπτώσεις, όμως στο δεύτερο σενάριο η επιλογή σας ίσως δεν είναι το ίδιο εύκολη.
Όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, στην πρώτη περίπτωση έχουμε ένα απρόσωπο δίλημμα. Στον εγκέφαλό μας, ένα απρόσωπο δίλημμα επηρεάζει τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη συλλογιστική διαδικασία και τη λογική σκέψη.
Από την άλλη, στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ένα προσωπικό δίλημμα. Στον εγκέφαλό μας, ένα προσωπικό δίλημμα επηρεάζει την αμυγδαλή, δηλαδή το κέντρο των συναισθημάτων. Πρόκειται για την «αίσθηση να αισθανόμαστε τι αισθάνεται ένας άλλος άνθρωπος».
Οι ψυχοπαθείς, όπως και οι περισσότεροι «φυσιολογικοί» άνθρωποι, δίνουν εύκολα και άμεσα μια απάντηση στο πρώτο σενάριο. Γυρνούν το διακόπτη και σώζονται οι πέντε άνθρωποι.
Όμως στη δεύτερη περίπτωση παρατηρούνται σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο υπο-ομάδων και όχι μόνο σε επίπεδο ταχύτητας ανταπόκρισης ή στην τελική απόφαση που θα παρθεί.
Εάν ψυχοπαθείς και μη ήταν συνδεδεμένοι με ένα μηχάνημα εγκεφαλικής απεικόνισης, το αποτύπωμα της αντίδρασής τους θα ήταν διαφορετικό στις δύο περιπτώσεις.
Τη στιγμή που το δίλημμα γίνεται από απρόσωπο προσωπικό, το κέντρο του συναισθήματος ενός μη ψυχοπαθή θα παρουσίαζε εμφανέστατη υπερδιέγερση.
Σε έναν ψυχοπαθή, δεν θα υπήρχε καμία απολύτως διαφορά. Η μετάβαση από το απρόσωπο στο προσωπικό δίλημμα θα περνούσε εντελώς απαρατήρητη, επειδή απουσιάζει η λεγόμενη ενσυναίσθηση.
Για το λόγο αυτό, ένας ψυχοπαθής δε θα δίσταζε στιγμή και θα έσπρωχνε τον ευτραφή άγνωστο από τη γέφυρα χωρίς δεύτερη σκέψη...
Περισσότερα τεστ εδώ.
Περισσότερα τεστ εδώ.