Το μοιραίο μπορεί να προκληθεί μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Η Liz έχει χάσει το ένα της μάτι, καθώς και την αίσθηση της όσφρησης. Δεν ακούει πολύ καλά, διότι από το ατύχημά της έσπασε ένα οστό στο αυτί της. Δεν μπορεί ούτε και να κλάψει, αφού οι δακρυϊκοί αδένες της έχουν αχρηστευτεί. Για να κοιμηθεί, αναγκάζεται να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή.
Όλο αυτό, προκλήθηκε από ένα μήνυμα στο κινητό της. Η ίδια δεν ζούσε χωρίς αυτό. Το κινητό της είχε γίνει για εκείνη προέκταση του χεριού της. Ως έφηβη (στην Αμερική το όριο για δίπλωμα οδήγησης είναι τα 16), ήταν ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούσε με τις παρέες της, τον έξω κόσμο, παρέες οι οποίες δυστυχώς απομακρύνθηκαν από εκείνη μετά το ατύχημα. Δεν νοούνταν να χάσει κάποιο μήνυμα. Έτσι, πίσω από το τιμόνι, αποφάσισε να δει το κινητό της. Το πιο σκληρό απ” όλα είναι πως το μήνυμα αυτό ήρθε από τη μητέρα της.
Οι δύο τους συμβουλεύουν:
Μην στέλνετε μηνύματα στα παιδιά σας όταν γνωρίζετε πως βρίσκονται στο τιμόνι.
Κι αν λάβετε ένα μήνυμα όσο οδηγείτε, μην το κοιτάξετε. Δεν αξίζει να περάσετε και σεις όσα πέρασε η Liz. Κανένα μήνυμα δεν είναι αρκετά επείγον και σημαντικό για να θέσετε σε κίνδυνο τη ζωή σας και τη ζωή των συνεπιβατών σας.
Περισσότερες αληθινές ιστορίες εδώ.