Το κρίσιμο ερώτημα είναι για ποιο λόγο διαφοροποιήθηκαν και ξεκίνησαν να περπατούν με αυτό τον τρόπο.
Έρευνες του Πανεπιστημίου «Τζον Χόπκινς» των ΗΠΑ, που πραγματοποιήθηκαν σε μια περιοχή της Κένυας η οποία θεωρείται πυρήνας της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι επέλεξαν την όρθια στάση λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν στις σαβάνες.
Πατώντας στα δυο πόδια εξοικονομούσαν ενέργεια και η μεγαλύτερη επιφάνεια του σώματός τους δεν ήταν εκτεθειμένη στον ήλιο, με αποτέλεσμα να διανύουν ευκολότερα μεγαλύτερες αποστάσεις για την εκπλήρωση των καθημερινών τους αναγκών.
Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι τα χέρια τους ήταν πια ελεύθερα και έτσι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, αλλά και να εξελίξουν τα εργαλεία τους.
Ωστόσο, υπάρχουν και επιστημονικές μελέτες που αναφέρουν ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου άρχισαν να ισορροπούν επάνω στα δέντρα κρατώντας γερά τα ψηλότερα και πιο δυνατά κλαδιά.
Το 1974 η ανακάλυψη του σκελετού της «Λούσι», από τον παλαιοανθρωπολόγο Donald Johanson στην Αιθιοπία, έδωσε σαφείς απαντήσεις και τεκμηρίωσε θεωρίες που ήταν υπό αμφισβήτηση για πολλά χρόνια.
Ο αυστραλοπίθηκος του Αφάρ, έγινε γνωστός μέσα από το απολίθωμα της «Λούσι».
Είχε, όπως αποδείχθηκε, δίποδη βάδιση και το πόδι του είχε καμάρα.
Μια ακόμα απόδειξη πως το συγκεκριμένο είδος αυστραλοπίθηκου ήταν συγγενικό με τον άνθρωπο.
Δημοσιευμένη μελέτη του Πανεπιστημίου του Μισούρι που αφορά ένα μετατάρσιο απολιθωμένο οστό, το οποίο συνδέει το τέταρτο δάχτυλο του ποδιού με το υπόλοιπο πέλμα, τονίζει τη διαφορά που είχε η βάδιση του χιμπαντζή από αυτή του ανθρώπου.
Η επικεφαλής της μελέτης, Κάρολ Ουάρντ, σε παλαιότερη συνέντευξη της στο περιοδικό «Science» τόνισε πως οι πρόγονοι μας περπατούσαν όπως εμείς, δεν έσερναν το βάδισμα τους, περπατούσαν όρθιοι και αποτέλεσαν σημαντικό παρακλάδι στο δέντρο της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.
Γεγονός είναι πως οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των ανθρώπινων ειδών.
Η αφόρητη ζέστη ανάγκασε τους πρώτους ανθρώπους να χάσουν το τρίχωμά τους για να εξοικονομήσουν ενέργεια προκειμένου να μπορούν να αντεπεξέλθουν στην σκληρή τους καθημερινότητα.
Έρευνα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης αναφέρει πως οι πρόγονοι που βάδιζαν στα δυο πόδια θα είχαν μεγάλη δυσκολία αναπτύσσοντας γρήγορο βηματισμό με τόσο τρίχωμα επάνω τους.
Η σταδιακή απώλεια τριχώματος τους έκανε δραστήριους τις περισσότερες ώρες της ημέρας.
Επίσης απομάκρυνε σοβαρά τις πιθανότητες μετάδοσης κάποιας ασθένειας.
Η μείωση της εφίδρωσης τους έδινε ενέργεια για εργασίες που απαιτούσαν σωματική κόπωση, όπως η εύρεση της τροφής.
Περισσότερα επιστημονικά θέματα εδώ.