Ανώτερος δικαστικός και πολιτικός, ο πρώτος υπουργός του ελληνικού κράτους που καταδικάσθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο), μαζί με τον συνάδελφό του Ιωάννη Βαλασόπουλο. Είχε κατηγορηθεί από τη Βουλή για την υπόθεση των «Σιμωνιακών».
Ο Βασίλειος Νικολόπουλος γεννήθηκε το 1816 στην Καρύταινα της επαρχίας Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη γενέτειρά του και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τη βοήθεια του επισκόπου Καρύταινας, Ιγνάτιου. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας νομικός, που έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1846.
Όπως ήταν φυσικό, ο βασιλιάς Όθων εκτίμησε τις ικανότητές του και τον διόρισε πρωτοδίκη. Προήχθη αμέσως στη θέση του Προέδρου των Πρωτοδικών και μετά από λίγο έγινε Εφέτης. Το 1856 μεταπήδησε στην πολιτική και ανέλαβε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Το 1860 ο γάμος του με τη Σταματίνα Βούλγαρη εκτόξευσε την πολιτική του καριέρα. Η σύζυγός του δεν ήταν τυχαία γυναίκα, αλλά κόρη του Δημητρίου Βούλγαρη, γνωστού με το παρατσούκλι Τζουμπές, σημαίνοντος πολιτικού του 19ου αιώνα, που διετέλεσε κατ’ επανάληψη πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Μετά τη φυγή του Όθωνα, ο Βασίλειος Νικολόπουλος εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Γορτυνίας και τον ίδιο χρόνο ανέλαβε Υπουργός Εκκλησιαστικών στην κυβέρνηση του πεθερού του, ο οποίος για χάρη του διχοτόμησε το Υπουργείο Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εκκλησιαστικών. Στη συνέχεια ανέλαβε τα υπουργεία Εσωτερικών (1865-1866, 1871-1872) στις κυβερνήσεις Μπενιζέλου Ρούφου και Δημητρίου Βούλγαρη αντίστοιχα και Δικαιοσύνης (1874-1875) στην κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη.
Το 1875 το όνομά του κηλιδώθηκε, όταν κατηγορήθηκε ότι χρηματίστηκε από υποψήφιους για τις χηρεύουσες μητροπόλεις Πατρών, Μεσσηνίας και Κεφαλληνίας, προκειμένου να ασκήσει πίεση στην Ιερά Σύνοδο για την εκλογή τους. Η ίδια κατηγορία αποδόθηκε και στον Υπουργό Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εκκλησιαστικών, Ιωάννη Βαλασόπουλο. Η υπόθεση αυτή έμεινε στην ιστορία ως «Σιμωνιακά».
Η Βουλή, που ελεγχόταν από τους Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και Χαρίλαο Τρικούπη, παρέπεμψε στις 22 Δεκεμβρίου του 1875 τους Νικολόπουλο και Βαλασόπουλο στο Ειδικό Δικαστήριο, σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Η δίκη τους άρχισε στις 26 Ιανουαρίου του 1876 και τελείωσε στις 31 Μαρτίου του ίδιου χρόνου, με την καταδίκη των δύο υπουργών. Στον μεν Βασίλειο Νικολόπουλο επεβλήθη ποινή φυλάκισης 10 μηνών, στον δε Βαλασόπουλο φυλάκιση ενός έτους, τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και χρηματική ποινή 56.000 δραχμών. Η καταδίκη του Νικολόπουλου θεωρήθηκε από μερίδα του τύπου ως πολιτική δίωξη, με σκοπό να πληγεί το γόητρο του πεθερού του Δημητρίου Βούλγαρη.
Την ίδια άποψη φαίνεται ότι είχαν και οι συμπατριώτες του, που τον εξέλεξαν πανηγυρικά βουλευτή Αρκαδίας στις εκλογές της 4ης Ιανουαρίου του 1887. Κι ενώ αναμενόταν θριαμβευτική επάνοδός του στη Βουλή, ο Βασίλειος Νικολόπουλος πέθανε ξαφνικά στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου, σε ηλικία 71 ετών.
Περισσότερες βιογραφίες εδώ.