Το μέλλον του παιδιού χτίζεται από το παρόν του. Τα σημερινά εφόδια, η αγάπη αλλά και τα λάθη των γονιών διαμορφώνουν τον μελλοντικό χαρακτήρα του- τα ίδια στοιχεία «χτίζουν» την αυτοεκτίμησή του. Για να μπορέσει να σταθεί ένα παιδί γερά στα πόδια του όταν μεγαλώσει- αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος των γονιών- πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του, να τον «δοκιμάζει», να κάνει λάθη και συνεχώς να τον ανακαλύπτει- και όλα αυτά με τη βοήθεια και την παρότρυνση των γονιών. Για ν' αποκτήσουν τα παιδιά σας, ίσως χρειαστεί να «διώξετε» κάποιες κακές συνήθειες και να υιοθετήσετε κάποιες καινούργιες.
«Αγκαλιάστε» τα λάθη του
Μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε, όχι μόνο εμείς αλλά και τα παιδιά. Φυσικά, δεν εννοούμε να του πείτε μπράβο αν δεν τα πήγε καλά σε ένα τεστ στο σχολείο ή να κατηγορήσετε την δασκάλα του ότι έβαλε δύσκολα θέματα- πολλοί γονείς συνηθίζουν να μεταθέτουν αλλού την ευθύνη- ή πολύ απλά να το μαλώσετε γιατί δεν διάβασε αρκετά. Το σημαντικό είναι να «αγκαλιάσετε» τα λάθη του, χωρίς να το κάνετε να νιώσει τύψεις.
Ρωτήστε το , για παράδειγμα, τι πιστεύει ότι έφταιγε για τους χαμηλούς βαθμούς του και αν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικά. Δώστε του να καταλάβει ότι αναγνωρίζετε την προσπάθειά του και ότι, αν χρειαστεί βοήθεια, θα του τη δώσετε απλόχερα.
Ενθαρρύνετε τα ενδιαφέροντά του
«Γιατί να γραφτείς στο ποδόσφαιρο; Δεν θα σου προσφέρει τίποτα!» ή «Ο χορός είναι εντελώς άχρηστος, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο σ' αρέσει!» είναι φράσεις απαγορευμένες. Για να γίνει το παιδί ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, πρέπει να έχει τα δικά του ενδιαφέροντα, που θα μπορεί να εκφράζει ελεύθερα. Αν νιώθει ότι καταπιέζει τα «θέλω» του γιατί δεν είναι αποδεκτά από τους γονείς του, στην πραγματικότητα καταπιέζεται η αυτοεκτίμησή του.
Μην μεταδίδετε τα δικά σας όνειρα
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οι βλέψεις και τα όνειρά του επίσης. Ωστόσο, οι γονείς αρκετές φορές κάνουν το λάθος, να «περνούν» στα παιδιά, τα δικά τους «θέλω», για να καταφέρουν εκείνα όσα δεν μπόρεσαν να καταφέρουν οι ίδιοι, για να τα δουν και να τα θαυμάσουν όπως θέλουν εκείνοι και όχι όπως φαντάζονται τα ίδια τον εαυτό τους.
Αγκαλιάστε τις δεξιότητες και τα ταλέντα του, ενθαρρύνοντάς το να τα «χρησιμοποιήσει» όπως εκείνο θέλει.
Αγκαλιάστε τις δεξιότητες και τα ταλέντα του, ενθαρρύνοντάς το να τα «χρησιμοποιήσει» όπως εκείνο θέλει.
Μην κάνετε συγκρίσεις
... είτε θετικές είτε αρνητικές. Οι συγκρίσεις σε καμία περίπτωση δεν βοηθούν και το μόνο που καταφέρνουν είναι είτε να υπονομεύουν το παιδί, αν του λέμε: «Α κοίτα! Ο φίλος σου πήρε άριστα στα Μαθηματικά, ενώ εσύ πήρες μόνο τη βάση!» είτε να υπερ-εκτιμάμε τις δυνατότητές του, αν συνεχώς το επαινούμε: «Είσαι ο πιο έξυπνος μαθητής στην τάξη. Κανείς δεν μπορεί να σε φτάσει!». Και οι δύο περιπτώσεις είναι δίκοπο μαχαίρι.
Δείξτε του ότι θα είστε πάντα δίπλα
Ακόμα και τ' αυτονόητα, κάποιες φορές τα ξεχνάμε. Πόσες φορές παραπονεθήκατε στο σύντροφό σας ότι δε σας λέει αρκετά συχνά «σ' αγαπώ»; Σκεφτείτε ότι έτσι ακριβώς αισθάνονται και τα παιδιά όταν δεν τους εκφράζετε καθημερινά την υποστήριξή σας. Ένα πρώτο βήμα για να αισθανθεί το παιδί συναισθηματική ασφάλεια είναι να ξέρει πως ό,τι και αν γίνει, οι γονείς του θα είναι πάντα δίπλα του και θα το στηρίζουν σε ό,τι και αν χρειαστεί. Μην ξεχνάτε, λοιπόν, καθημερινά να του λέτε «σ' αγαπώ» και να του εκφράζετε την τρυφερότητά σας.
Μάθετε πώς να... υποχωρείτε
Για να «χτιστεί» η αυτοεκτίμησή του, θα πρέπει να μάθετε κάποιες φορές να κάνετε πίσω. Ο μοναδικός τρόπος για ν' αποκτήσει μία σχετική αυτονομία και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του είναι να μην του δείχνετε εσείς συνεχώς τι πρέπει να κάνει. Πρέπει να μάθετε πρώτα απ' όλα εσείς, ότι το να κάνει λάθη, να παίρνει ρίσκα και να παίρνει κάποιες αποφάσεις μόνο του, είναι σχεδόν «κανόνας» του παιχνιδιού.
Μην του «χρυσώνετε το χάπι»
Το να το επιβραβεύετε συνεχώς, περισσότερο κακό παρά καλό θα του κάνει. Σίγουρα τα καλά λόγια και το «μπράβο» λειτουργούν εποικοδομητικά για τα παιδιά, αλλά, στην υπερβολή τους, χάνουν την αξία τους. Όταν συνεχώς τα επαινούμε, λέγοντάς τους πόσο καλοί μαθητές είναι ή πόσο καλά τα καταφέρνουν ακόμα και στο παραμικρό, στην πραγματικότητα τους περνάμε υποσυνείδητα το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν άλλο.
Και τότε το παιδί βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο δεν ξέρουμε ποιο μονοπάτι θα επιλέξει: ή θα πιστεύει ότι κάνει τα πάντα σωστά και ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει άλλο για να κερδίσει την επιβράβευση των γονιών του ή, αντίθετα, θα νιώσει τόση πίεση που θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην αποτύχει, γιατί πολύ απλά δεν του έχει δείξει κανείς πώς είναι ο άλλος δρόμος.
Αφήστε τα να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού
Η αυτοεκτίμηση κερδίζεται ακόμα και μέσα από μικρές, καθημερινές συνήθειες, μέσω των οποίων το παιδί θα αισθάνεται ότι συμμετέχει ενεργά στο σπίτι και τις υποχρεώσεις της οικογένειας. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, το να μαζεύει μόνο του τα παιχνίδια του ή να βοηθά στο στρώσιμο του τραπεζιού είναι κάποιες απλές πράξεις που θα το βοηθήσουν να αισθανθεί χρήσιμος αλλά και να εμπιστευθεί τις δυνάμεις του, βλέποντας ότι καταφέρνει κάτι, έστω και τόσο μικρό.
Καλλιεργήστε τη δική σας αυτοεκτίμηση
Για να μεγαλώσετε παιδιά με αυτοεκτίμηση, πρέπει να έχετε μάθει να πιστεύετε οι ίδιοι στον εαυτό σας. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να τα βοηθήσετε να πιστέψουν στις δυνάμεις τους. Έτσι και εσείς, θα πρέπει ν΄αναγνωρίσετε ότι δεν είστε τέλειοι, ότι κάνετε- καθημερινά- λάθη, αλλά ότι προσπαθείτε πάντα για το καλύτερο. Με άλλα λόγια, ό,τι εφαρμόζετε για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, προσπαθήστε να το εφαρμόσετε και για τον εαυτό σας!
Περισσότερες συμβουλές εδώ.