Το όνομα αυτού του συμπαθητικού και μερικές φορές λίγο απλοϊκού και «γεροδεμένου» Γαλάτη προέρχεται από τη λέξη «οβελίσκος» και μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους:
1. Ο οβελίσκος (από την ελληνική λέξη οβολός, που σημαίνει μικρή σούβλα γιατί αυτή τη μορφή είχαν τα πρώτα νομίσματα και στα λατινικά είναι obeliscus) είναι μια ψηλή, λεπτή κολόνα που αρχικά συναντάμε στην Αίγυπτο και που συνήθως είναι χαραγμένη με ιερογλυφικά.
Ο οβελίσκος στεκόταν πάντα μόνος του και είχε θρησκευτική λειτουργία.
2. Η δεύτερη ερμηνεία είναι ότι ο Οβελίξ κουβαλάει συχνά στην πλάτη του ένα μενίρ. Λαξεύει αυτές τις πέτρες μόνος του και ασχολείται μονίμως με τη μεταφορά τους.
Τις πουλάει σε κατοίκους του χωριού ή τις κάνει δώρο για κάποια υπηρεσία που προσέφεραν.
Αυτοί οι λίθινοι κολοσσοί έχουν σε γενικές γραμμές τη μορφή οβελίσκου και από εκεί παίρνει το όνομά του ο Οβελίξ.
Η ύπαρξη των μενίρ στις ιστορίες του Αστερίξ αποτελεί ουσιαστικά και αναχρονισμό, αφού αυτά τα μεγαλιθικά μνημεία εμφανίζονται σε εποχή πολύ παλαιότερη απ’ αυτήν του κόμικς.
Χάρη σε σύγχρονες έρευνες και νέες τεχνικές χρονολόγησης, οι λίθοι αυτοί τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από το 3000 έως το 1000 π.Χ.
Κατά συνέπεια, δεν θα μπορεί να βρίσκονται σε συνάφεια με τον κέλτικο πολιτισμό, αλλά θα πρέπει να συσχετιστούν με κάποιο άλλο προϊστορικό λαό.
«Ο Γιος του Αστερίξ», σελ. 19
Ήδη από τον 17ο αιώνα οι επιστήμονες πίστευαν πως αυτά τα γιγανταία επεξεργασμένα κομμάτια πέτρας, που μπορεί να φτάσουν και τα 10 μέτρα ύψος, ήταν δημιουργίες των Κελτών.
Έτσι, ο Βρετανός επιστήμονας Τζον Όμπρι δημοσίευσε το 1649 μια πραγματεία με αφορμή τις αρχαιολογικές του δραστηριότητες στο Wiltshire της Αγγλίας.
Σ’ αυτό το κείμενο υποστηρίζει ότι αναγνώρισε το Στόουνχετζ ως λατρευτικό ναό των Κελτών.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί που συμμερίζονται τη γνώμη του.
Συσχετίζουν το Στόουνχετζ και τις μικρότερες συλλογές μεγαλίθων με την κέλτικη θρησκεία.
Στόουνχετζ
Μερικοί πραγματικά φανατικοί απ’ αυτήν την ομάδα, συναντώνται κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου ντυμένοι σαν δρυίδες, ένα είδος Κελτών ιερωμένων.
Σύμφωνα με τους μελετητές, σ’ αυτά τα μνημειώδη προϊστορικά οικοδομήματα τελούσαν τις κέλτικες τελετουργίες.
Τα «μενίρ» στο Carnac της Γαλλίας
Κι όμως, Γάλλοι επιστήμονες, τον 16ο αιώνα κι αργότερα, συσχέτισαν την προέλευση αυτών των ογκόλιθων με τον πολιτισμό των Κελτών, που φυσικά με τη δική τους πατριωτική οπτική, παρουσιάζονταν ως γνήσιοι Γάλλοι.
Και οι δημιουργοί του Αστερίξ θεωρούν ως δεδομένο ότι οι πέτρινοι κολοσσοί ανήκουν στους Γαλάτες.
Οι επιστήμονες βρήκαν στη Γαλατία, μεταξύ άλλων, κοντά στο χωριό Carnac της Βρετάνης ένα χωράφι με μενίρ που μοιάζει με το μέρος όπου έχει μαζέψει τις πέτρες του ο αγρότης Αππεντίξ στο τεύχος «Ο γιος του Αστερίξ».
Μεγάλα μνημεία όμως όπως το Στόουνχετζ δεν βρέθηκαν εκεί.
Στις ευφάνταστες ερμηνείες για τα μενίρ στη Γαλλία έπαιξε μεγάλο ρόλο και η περιορισμένη γνώση που έχουμε για την κέλτικη θρησκεία.
Η επιστημονική συζήτησε που διεξάγεται ήδη από τον 16ο αιώνα σχετικά μ’ αυτό το θέμα έχει καταλήξει μέχρι σήμερα μόνο σε ένα συμπέρασμα: δεν είμαστε ακόμη σε θέση να γνωρίζουμε τη χρησιμότητα αυτών των κολοσσιαίων λίθων.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.