Εάν αναζητήσει κανείς το πιο ιστορικό φάσκελο θα καταλήξει στη μούντζα με την οποία στόλισε κάποτε στη Bουλή τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη ο πρώην συνεργάτης του Δημήτριος Ράλλης. Το γεγονός που καθιστά εκείνο το φάσκελο ξεχωριστό είναι ότι δεν δόθηκε με το χέρι αλλά… ανακοινώθηκε με επιστολή! Ήταν στα 1886, όταν η Kυβέρνηση Θ. Δηλιγιάννη παραιτήθηκε λόγω κακών χειρισμών και εξήντα βουλευτές αποσκίρτησαν και προσχώρησαν στο κόμμα του Χαρ. Τρικούπη.
Σα να μην έφτανε που έφυγαν, αλλά θέλησαν να απογυμνώσουν τον αρχηγό τους ελέγχοντάς τον για αντεθνική διαχείριση των εξωτερικών ζητημάτων. Σε μία θυελλώδη συνεδρίαση εξαντλήθηκε το κοινοβουλευτικό υβρεολόγιο και εμπλουτίσθηκε με νέες λέξεις, ενώ ο Ράλλης αποκάλυψε ότι παρέδωσε στον Πρωθυπουργό επιστολή ενός εφέδρου, στην οποία ήταν σχεδιασμένη μία μούντζα! Ο έφεδρος προφανώς δεν υπήρχε, αλλά ήταν ένα τέχνασμα του Ράλλη για να μουντζώσει τον Πρωθυπουργό…
Το θέμα έσπευσε βεβαίως να σχολιάσει, με τον γνωστό του έμμετρο τρόπο, ο Γεώργιος Σουρής γράφοντας στο «Ρωμηό» του:
«Η μούντζα ως συνάλλαγμα παντού εκυκλοφόρει
και άρχισαν το μούντζωμα και άλλοι βουληφόροι,
ως που μετά συζήτησιν σφοδράν του Δεληγιάννη
εκόλλησε εις της Βουλής επάνω το ταβάνι,
και απ’ εκεί ανοίγουσα τα πέντε δάκτυλά της
τους άνδρας εχαιρέτιζε Βουλής ενδοξοτάτης».
«Η μούντζα ως συνάλλαγμα παντού εκυκλοφόρει
και άρχισαν το μούντζωμα και άλλοι βουληφόροι,
ως που μετά συζήτησιν σφοδράν του Δεληγιάννη
εκόλλησε εις της Βουλής επάνω το ταβάνι,
και απ’ εκεί ανοίγουσα τα πέντε δάκτυλά της
τους άνδρας εχαιρέτιζε Βουλής ενδοξοτάτης».
Πάντως, ο Ράλλης αδιαφόρησε για τις απειλές που δέχτηκε και συνέχισε λάβρος την επίθεσή του, ενώ ολόκληρη η συνεδρίαση εξαντλήθηκε με διαπληκτισμούς. Στο τέλος αποδείχτηκε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μόνον μούντζες που δίνονται με το χέρι αλλά και μούντζες που ανακοινώνονται με επιστολή…
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.