Πολλοί κάτοικοι πίστεψαν ότι ήρθε ακόμα και η συντέλεια, ότι ζούσαν από κοντά αυτά που επιφύλασσε στον κόσμο ο «Αρμαγεδδών». Για δέκα χρόνια αντιμετώπιζαν θύελλες βιβλικών διαστάσεων που όπως χαρακτηριστικά εξομολογήθηκαν οι επιζώντες: «Μπορούσε να μετακινήσει και βουνά, αφού το εύρος τους έφτανε τα 200 μίλια».
Εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τα αγροκτήματά τους
Ξεκίνησαν εισβολές από σμήνη ακριδών και επιθέσεις πεινασμένων κουνελιώνΗ ανισορροπία της φύσης ήταν δεδομένη πια και δεν μπορούσε να διαχειριστεί από τους κατοίκους των ΗΠΑ, οι οποίοι είχαν προσβληθεί από σοβαρές έως θανατηφόρες πνευμονίες και υποσιτισμό.
Η μετανάστευση ήταν μονόδρομος. Έτσι προκλήθηκε η μεγαλύτερη έξοδος που έχει καταγραφεί στην αμερικανική ιστορία αφού έγινε μαζικά και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Τρεισήμισι εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τα αγροκτήματά τους στην Οκλαχόμα, Αρκάνσας, Μιζούρι, Αϊόβα, Νεμπράσκα, Κάνσας, Τέξας, Κολοράντο, και το Νέο Μεξικό.
Ο άνθρωπος όμως -όπως αποδείχτηκε- μόνο τον εαυτό του μπορούσε να κατηγορήσει για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Το «Dust Bowl» δεν ήταν φυσική καταστροφή, αλλά η μεγαλύτερη τεχνητή – περιβαλλοντική καταστροφή στα αμερικανικά χρονικά. Ενώ μια σοβαρή ξηρασία και ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες αποτελούσαν αρχικά το σκηνικό της ταλαιπωρίας η ανθρώπινη επιθυμία για άμεση αντίσταση στην καταστροφή, ανάγκασε τους γεωργούς να χρησιμοποιήσουν ακατάλληλες τεχνικές με τις οποίες εξώθησαν τη φύση να εκδικηθεί, μετατρέποντας την ατμόσφαιρα σε πραγματική κόλαση.
Με τη μεγάλη ύφεση που επικρατούσε και τις τιμές του σιταριού να καταρρέουν κυριάρχησε ο πανικός της πείνας και έτσι πάρθηκαν οι λάθος αποφάσεις για την ακόμα πιο αποδοτική εκμετάλλευση των καλλιεργειών. Το αποτέλεσμα ήταν δέκα χρόνια ξηρασίας.
Αμέτρητες εκτάσεις έμειναν στείρες και ανεκμετάλλευτες με την ξηρασία που δημιουργήθηκε. Έτσι, με την πρώτη μεγάλη αλλαγή του ανέμου δημιουργήθηκε θύελλα άμμου και σκόνης.
Οι αγρότες έζησαν χωρίς αμφιβολία τα «δέκα χρόνια της Αποκάλυψης» όπως τα αποκάλεσαν.