Μια συμπεριφορά που χρειάζεται επειγόντως επιβολή ορίων αφορά την περίπτωση που το παιδί λέει ψέματα. Καλό είναι να του επιστήσουμε την προσοχή ότι όταν χρησιμοποιεί ψέματα σε μεγάλη συχνότητα δε θα μπορεί να γίνει πιστευτό τη στιγμή που εκείνο θέλει, κι αυτό συνεπάγεται ότι κανείς δε θα υπολογίζει την άποψή του. Αν πιάσετε το παιδί σας να λέει ψέματα, είναι πολύ σημαντικό εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή να του διευκρινίσετε ότι δεν μπορείτε να του έχετε εμπιστοσύνη και ότι θα ήταν καλό να αρχίσει να λέει την αλήθεια για να την αποκτήσει.
Βοηθήστε το παιδί σας να διακρίνει και τη διαφορά μεταξύ ψέματος και αλήθειας, φαντασίας και πραγματικότητας. Γιατί τα παιδιά αρέσκονται να πλάθουν ιστορίες εξυμνώντας τη γενναιότητα τους, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους («εγώ τελείωσα τα μαθήματα πρώτος στην τάξη και μου είπε η δασκάλα μπράβο»).
Από τα αθώα ψεματάκια στα οποία μπορεί να μη δώσουμε σημασία, γιατί μας φαίνονται και χαριτωμένα, υπάρχει πιθανότητα να φτάσουμε στα πιο μεγάλα και να γίνουν πάγια τακτική, που θα ακολουθεί το παιδί και στην ενήλικη ζωή του.
Μα, πάνω απ’ όλα, το καλό παράδειγμα το δίνουν οι γονείς λέγοντας πάντα την αλήθεια. Αν, για παράδειγμα, το παιδί σας ζητήσει να φάει σοκολάτα -που την έχει δει στο ψυγείο- πριν από το φαγητό, δεν είναι σωστό να απαντήσετε: «Δεν έχουμε σοκολάτα». Καλύτερα να του εξηγήσετε ότι όταν φάει το φαγητό του θα μπορέσει να έχει ένα γλυκάκι. Να του επισημάνετε ότι το γλυκό πηγαίνει καλύτερα μετά το φαγητό γιατί πριν θα του κόψει την όρεξη. Με αυτό τον τρόπο χτίζονται σχέσεις που βασίζονται στην ειλικρίνεια και εμείς ως γονείς γινόμαστε παραδείγματα κακής ή καλής συμπεριφοράς για τα παιδιά μας.
Από τη συγγραφέα Γιούλη Μιγγειρου. Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
Περισσότερες συμβουλές εδώ.