Ο χρυσοστόλιστος πάπας – ο οποίος λέγεται ότι πρότεινε στον Φραγκίσκο της Ασίζης, τον μεγάλο άγιο των φτωχών, να πάει να σκάψει σε κανένα χοιροστάσιο μαζί με τα άλλα γουρούνια – αυτοανακηρύχτηκε όχι μόνον κυρίαρχος της χριστιανοσύνης, αλλά και κυβερνήτης του κόσμου.
Η υποταγή του βασιλιά Ιωάννη
Όταν ο βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας είχε το θράσος να τον αψηφήσει σε μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του διορισμού του αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, αφόρισε τον αυταρχικό μονάρχη και του αφαίρεσε τον θρόνο του.
Επίσης έθεσε την Αγγλία σε απαγόρευση που κράτησε περισσότερο από έξι χρόνια.
Όλες οι εκκλησίες της Αγγλίας έκλεισαν, τα μωρά δεν βαφτίζονταν, οι νεκροί θάβονταν χωρίς τελετή και οι άνθρωποι δεν είχαν δικαίωμα στην παρηγοριά των Θείων Μυστηρίων.
Παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς Ιωάννης επωφελήθηκε από τη σκληρή ποινή που υπέμεινε το βασίλειό του, οικειοποιούμενος την εκκλησιαστιακή περιουσία και το εισόδημα, τελικά συνειδητοποίησε ότι ένας αφορισμένος μονάρχης ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος, όταν ο βασιλιάς Φίλιππος της Γαλλίας άρχισε να προετοιμάζει εισβολή στην Αγγλία με την ενθάρρυνση και ευλογία του πάπα.
Με τον θρόνο του να διακυβεύεται, ο Ιωάννης υπετάγη στον ποντίφικα.
Το 1213, υπέγραψε ένα έγγραφο με το οποίο παρέδιδε το βασίλειό του «στον Θεό και στον κύριό μας πάπα Ιννοκέντιο και στους
Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ
Η συμφωνία έκανε τον Ιωάννη έναν απλό υποτελή και αναγκάστηκε να πληρώνει ένα υπερβολικό ετήσιο ενοίκιο για το προνόμιο να κυβερνά τη νέα επικράτεια του Ιννοκέντιου.
Η Μάγκνα Κάρτα
Ο πάπας έγινε έξαλλος όταν δύο χρόνια αργότερα ο Ιωάννης αναγκάστηκε να βάλει την υπογραφή του στη Μάγκνα Κάρτα, που θεωρείται ότι είναι η εγκαθίδρυση της αγγλικής ελευθερίας.
Δεν μπορούσε να αφήσει ατιμώρητη αυτή την προσβολή και γι’ αυτό, καταδίκασε τη Μάγκνα Κάρτα ως «αντίθετη με τον ηθικό νόμο».
Ο βασιλιάς, εξήγησε, ήταν υπόλογος μόνο στον πάπα.
Σε ένα παπικό διάταγμα, ο Ιννοκέντιος, «από την πληρότητα της απεριόριστης δύναμης και εξουσίας του, την οποία του εμπιστεύτηκε ο Θεός για να δεσμεύει και να καταστρέφει βασίλεια, να φυτεύει και να ξεριζώνει», ακύρωσε τη Μάγκνα Κάρτα και αποδέσμευσε τον βασιλιά Ιωάννη από την υποχρέωση να την τηρήσει.
Επίσης προειδοποίησε ότι αφορισμός περίμενε «οποιονδήποτε συνέχιζε να υποστηρίζει τέτοιες προδοτικές και άδικες αξιώσεις».
Ο Ιννοκέντιος ΙΙΙ κυβέρνησε σε μια εποχή χριστιανικής μισαλλοδοξίας, που πλησίαζε στην πιο δολοφονική στιγμή της.
Στόχοι του ήταν οι άπιστοι και οι αιρετικοί.
Οι χριστιανοί είχαν κληθεί προ πολλού να κατασφάξουν τους μουσουλμάνους, από τότε που ο πάπας Ουρβανός ΙΙ ξεκίνησε την Πρώτη Σταυροφορία, το 1095, για να τους εκδιώξει από τους Αγίους Τόπους.
Περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι κατεσφάγησαν σ’ αυτήν την εκστρατεία, όταν πάρθηκε η Ιερουσαλήμ.
Οι πάπες που ακολούθησαν δελέαζαν το ποίμνια με υποσχέσεις για μια προνομιούχο θέση στον παράδεισο και την αυτόματη απαλλαγή από τις αμαρτίες στη γη, αν προσχωρούσαν στην ιερή υπόθεση.
Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης
Ο Ιννοκέντιος ΙΙΙ συνέχισε την παράδοση, προκαλώντας την Τέταρτη Σταυροφορία, το 1202.
Αυτή ειδικά η επιχείρηση σημαδεύτηκε από τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης και την καταστροφή της Αγίας Σοφίας.
Οι τάφοι των αυτοκρατόρων βεβηλώθηκαν, τα λείψανα κλάπηκαν και οι γυναίκες, ακόμη και οι καλόγριες, βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν.
Η Ορθόδοξη εκκλησία είχε χωριστεί από τη Ρώμη έναν αιώνα πριν, έτσι λοιπόν, από την οπτική γωνία της Ρώμης, πήραν αυτό που τους άξιζε.
Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης
Η Σταυροφορία των Παιδιών ήταν μία ιδιαίτερα εμπνευσμένη κίνηση ενάντια στους άπιστους, στη διάρκεια της βασιλείας του Ιννοκέντιου.
Δεκάδες χιλιάδες παιδιά ξεκίνησαν από όλη την Ευρώπη σε μια τεράστια, χωρίς επίβλεψη επιχείρηση να απελευθερώσουν την Ιερουσαλήμ.
Η πρώτη ομάδα από περίπου 30.000 παιδιά, υπό την αρχηγία ενός Γάλλου βοσκού με το όνομα Στέφανος, έπεσαν θύματα μιας συμμορίας κακόφημων εμπόρων πριν καν φύγουν από τη Γαλλία.
Στάλθηκαν σε σκλαβοπάζαρα στη βόρεια Αφρική.
Μια δεύτερη ομάδα από 20.000 κατάφερε να φτάσει μέχρι τις Άλπεις και την Ιταλία πριν αιχμαλωτιστούν και αυτά.
Μερικά σκοτώθηκαν, άλλα πουλήθηκαν.
Ο Ιννοκέντιος μεγαλόψυχα ελευθέρωσε τους λίγους επιζήσαντες από τους όρκους τους.
Η Σταυροφορία των Παιδιών
Αν και οι σταυροφορίες εναντίον των μουσουλμάνων δεν ήταν κάτι καινούριο, ο Ιννοκέντιος έγινε ο πρώτος πάπας, ο οποίος διέταξε μια σταυροφορία εναντίον άλλων χριστιανών.
Οι Καθαροί ή Αλβιγηνοί, όπως είναι επίσης γνωστοί, ήταν μια καλά εδραιωμένη αίρεση στη νοτιοανατολική γωνιά της Γαλλίας με διαφορετική αντίληψη του χριστιανικού δόγματος.
Ο Ιννοκέντιος τους μισούσε και ήθελε να τους ξεπαστρέψει.
«Θάνατος στους αιρετικούς», κραύγαζε εγκαινιάζοντας τον ιερό πόλεμο κατά των Καθαρών, προσφέροντάς στους σταυροφόρους την ίδια άφεση που είχε υποσχεθεί και στον πόλεμο κατά των μουσουλμάνων.
Εμπνευσμένοι από τον πάπα, οι πρόθυμοι στρατηγοί του ξεκίνησαν μια τερατώδη σφαγή.
Ο παπικός στρατός πρώτα επιτέθηκε στην πόλη Μπεζιέ, προπύργιο των Καθαρών.
Οι καθολικοί είχαν προειδηοποιηθεί να παραδώσουν κάθε αιρετικό ανάμεσά τους, αλλιώς θα πέθαιναν κι αυτοί.
Πολλοί αντισταθηκάν και πήραν τους Καθαρούς αδελφούς τους στο αρχαίο άσυλο της εκκλησίας.
Τότε ήλθε η διαταγή: «Σκοτώστε τους όλους. Ο Κύριος θα φροντίσει για τους δικούς του».
Μέσα στην εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής ήταν στριμωγμένοι χιλιάδες καθολικοί και Καθαροί, ενώ η πόλη τους έξω καταστρεφόταν.
Δύο ιερείς έψαλλαν τη Λειτουργία, όταν οι πόρτες παραβιάστηκαν και εισέβαλε ο παπικός στρατός.
Ούτε μια ψυχή δεν γλίτωσε. Ούτε καν οι παπάδες που τελούσαν τη θεία ακολουθία.
Με την Μπεζιέ σε ερείπια, ο παπικός απεσταλμένος έγραψε στον πάπα: «Σήμερα, Υψηλότατε, είκοσι χιλιάδες πολίτες πέρασαν από το σπαθί – ανεξάρτητα από ηλικία ή φύλο».
Το κυνήγι των Καθαρών
Στην πόλη της Μπραμ, όι άνδρες του έκοψαν τις μύτες των Καθαρών και τους έβγαλαν τα μάτια.
Σε έναν απ’ αυτούς ωστόσο επιτράπηκε να κρατήσει το ένα μάτι για να οδηγήσει τους τυφλωμένους και ματωμένους εναπομείναντες στο Καμπαρέ, ώστε να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για τους ανθρώπους εκεί.
Μετά ήλθε η σειρά της πόλης της Μινέρβ, όπου 140 θρησκευτικοί ηγέτες των Καθαρών οδηγήθηκαν σε ένα λιβάδι έξω από την πόλη.
Εκεί τους περίμενε μια γιγάντια νεκρική πυρά.
Όπως σημείωνε ένας χρονικογράφος πιστός στον πάπα; «Δεν υπήρχε ανάγκη να τους ρίξουν μέσα οι άνδρες μας. Όχι, ήταν τόσο αδιάλλακτοι στην ανομία τους, ώστε ρίχνονταν μέσα με τη δική τους ελεύθερη θέληση».
Έτσι, άρχισε η μεγάλη παράδοση του καψίματος των αιρετικών.
Για τον Ιννοκέντιο, δεν ήταν ειρωνεία το γεγονός ότι τώρα ήταν υπεύθυνος για περισσότερους μαζικούς θανάτους χριστιανών και από τον πιο κτηνώδη Ρωμαίο αυτοκράτορα.
Το αποτέλεσμα τον ευχαριστούσε.
Σε μια επιστολή προς ένα ιππότη στην υπηρεσία του, ο πάπας έγραφε «δόξα και ευχαριστίες στον Θεό γ’ αυτά που φιλεύσπαχνα επέτυχε μέσω αυτών των οποίων ο ζήλος για την ορθόδοξη πίστη φλογίστηκε από τον μόχθο Του ενάντια στον πλέον φθοροποιό εχθρό Του».
ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ, mixanitouxronou.gr
Περισσότερα θέματα για το Βυζάντιο εδώ.