Μέχρι και τον 20ο αιώνα, όταν ο ανθρώπινος νους άρχισε να ερευνάται με πιο επιστημονικές μεθόδους, οι ψυχασθενείς αντιμετωπίζονταν λίγο καλύτερα από τα ζώα! Εξαιτίας της συμπεριφοράς τους, θεωρούνταν άνθρωποι κατώτερης κατηγορίας και στις καλύτερες περιπτώσεις, κατέληγαν σε φρενοκομεία, όπου έμεναν μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Αρκετοί ασθενείς ήταν κατάδικοι, που είχε μεταφερθεί στο φρενοκομείο, επειδή δεν υπήρχε άλλος χώρος στη φυλακή. Ήταν μία συνηθισμένη πρακτική που συνηθιζόταν εκείνη την εποχή
Η φωτογραφία τραβήχτηκε ενώ οι ανειδίκευτοι φύλακες του φρενοκομείου προσπαθούσαν να κρατήσουν ακίνητο τον ασθενή, που είχε πάθει κρίση
«Παράλυση»
Τους έδεναν με αλυσίδες και τους κρατούσαν για δεκαετίες μέσα σε κελιά, όπου κοιμόντουσαν δίπλα στις ακαθαρσίες τους.
Το φαγητό που τους έδιναν ίσα που αρκούσε για να τους κρατήσει ζωντανούς.
Δεν υπήρχε θέρμανση και κατά τη διάρκεια του βαρύ χειμώνα, οι ασθενείς ξάπλωναν στο πέτρινο πάτωμα και έμεναν εκτεθειμένοι στο κρύο.
Ως «μανία» χαρακτήριζαν ακόμη την υπερένταση των γυναικών, που πολλές φορές είχε ορμονικά αίτια.
«Χρόνια μανία».
«Άνοια»
Ανήκε στους «Κουάκερους», μία χριστιανική αίρεση που θεωρούσε ότι υπήρχε θείο πνεύμα σε κάθε άνθρωπο.
Ο Γουίλιαμ αρνούνταν να αντιμετωπίσει τους ψυχασθενείς ως κατώτερους ανθρώπους και ήταν από τους πρώτους που προσπάθησε να τους θεραπεύσει ή έστω να βελτιώσει την καθημερινότητά, ειδικά στις ανίατες περιπτώσεις.
Με τον όρο «ηλιθιότητα» (imbecility) περιέγραφαν κάθε είδους διανοητικής καθυστέρησης
Στα αρχεία του βρέθηκαν χιλιάδες φωτογραφίες ασθενών, καθώς και περιγραφές της ασθένειάς τους.
«Γεροντική άνοια»
«Οξεία μελαγχολία»
Σήμερα η επιλόχεια κατάθλιψη είναι γνωστό σύμπτωμα και φυσικά δε χρειάζεται νοσηλεία.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.