Ο φόβος και το άγχος είναι οι λέξεις που φαίνεται να έχουν γίνει πολύ «κοινές» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, παρατηρώ ότι είναι το κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των ανθρώπων που έχουν «κολλήσει» σε μία δυσάρεστη καθημερινότητα, σε αυτό που ονομάζουν «τέλμα» και «αδράνεια». Από τη Life Coach Ελένη Χριστοδούλου.
Ωστόσο, πόσο αποτελεσματικό είναι, απλά, να συζητάς για το φόβο και το άγχος; Και ακόμη και αν σε ανακουφίζει να το συζητάς, γιατί έτσι νιώθεις ότι μοιράζεσαι το μέγεθος της ανησυχίας σου, πώς αυτό σε βοηθάει να μειώσεις την έντασή του ή να βρεις τον τρόπο να ξεπεράσεις αυτό που συμβαίνει και να προχωρήσεις; Αυτό με ενέπνευσε να μοιραστώ σήμερα μαζί σου, αποτελεσματικούς τρόπους για να σταματήσεις την ανησυχία και να ξοδέψεις τον πολύτιμο χρόνο σου…στο να ζεις.
1. Ρώτησε τον εαυτό σου, “Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί;”
Υπάρχει μια απλή τεχνική τριών βημάτων που μπορεί να βοηθήσει όταν το άγχος και ο φόβος μάς πολιορκούν.
Βήμα 1: Αναρωτήσου τι είναι το χειρότερο που θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί.
Βήμα 2: Προετοιμάσου να υποδεχτείς το χειρότερο.
Βήμα 3: Κάνε ένα πλάνο για να βελτιώσεις την κατάσταση, ώστε αυτή να ξεπεραστεί πιο σύντομα.
Όπως είπε ο Herbert E. Hawkes, πρώην πρύτανης του Columbia College “αν ένας άνθρωπος αφιερώσει το χρόνο του για να συγκεντρώσει τα πραγματικά γεγονότα, δηλαδή να αποκτήσει τη γνώση που χρειάζεται για μια κατάσταση, με όσο το δυνατόν, αμερόληπτο και αντικειμενικό τρόπο, οι ανησυχίες του, συνήθως, εξανεμίζονται.
Υπάρχουν δύο τρόποι για αποκτήσεις αυτή τη γνώση, αντικειμενικά:
– Προσποιήσου ότι το κάνεις για λογαριασμό κάποιου άλλου, ώστε να επενδύσεις πολύ λιγότερο συναισθηματικά.
– Παίξε το ρόλο ενός δικηγόρου, ο οποίος προετοιμάζεται να υπερασπιστεί την «άλλη» πλευρά του ζητήματος.
Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρεις να συγκεντρώσεις όλα τα στοιχεία που στρέφονται "εναντίον" σου. Στη συνέχεια, γράψε μία λίστα με τις δύο πλευρές του θέματος. Αυτό, θα σου δώσει μια σαφέστερη εικόνα για την κατάσταση και μια καθαρότερη εικόνα για την αλήθεια, γι’ αυτό που ισχύει πραγματικά.
3. Δημιούργησε τις πιθανές λύσεις στο πρόβλημα
Ο Leon Shimkin, ιδιοκτήτης της εταιρείας Simon και Schuster, βρήκε έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο να μειώσει κατά 75% το χρόνο που δαπανούσε σε διάφορες συναντήσεις. Είπε στους συνεργάτες του ότι κάθε φορά που θα ήθελαν να του επικοινωνήσουν ένα πρόβλημα σε μια συνάντηση, θα έπρεπε πρώτα να υποβάλουν μια μικρή αναφορά σε αυτόν, απαντώντας σε τέσσερα βασικά ερωτήματα:
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Ποια είναι η αιτία του προβλήματος;
Ποιες είναι όλες οι πιθανές λύσεις του προβλήματος;
Ποια λύση έχεις να προτείνεις;
Σύμφωνα με τον Shimkin, από τη στιγμή που καθιέρωσε αυτό το νέο σύστημα, οι συνεργάτες του όλο και πιο σπάνια ζητούσαν συνάντηση για να συζητήσουν κάποιο πρόβλημα. Αναφέρει, μάλιστα, ότι «ανακάλυψαν πως προκειμένου να απαντήσουν σε αυτές τις τέσσερις ερωτήσεις, έπρεπε να συγκεντρώσουν όλα τα πραγματικά γεγονότα και τις πληροφορίες και να δουλέψουν με αυτά στην κατεύθυνση της εύρεσης κάποιας λύσης. Μόλις το έκαναν αυτό, διαπίστωναν ότι η λύση ήταν κάπου εκεί, μπροστά τους».
Με άλλα λόγια, η δράση είναι ο καταλύτης για να κατασταλεί η ανησυχία και το άγχος και όχι η συζήτηση πάνω στο πρόβλημα.
Ο κανόνας του μέσου όρου αναφέρεται στην πιθανότητα να συμβεί ένα συγκεκριμένο περιστατικό, άρα και στο αν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του ή όχι.
Στην Αμερική, το Πολεμικό Ναυτικό χρησιμοποιεί αυτόν τον κανόνα, για να ενισχύσει το ηθικό των ναυτικών. Οι ναυτικοί που είχαν τοποθετηθεί σε δεξαμενόπλοια υψηλών οκτανίων, στην αρχή ανησυχούσαν ότι το δεξαμενόπλοιο θα ανατιναχτεί όταν κάποια δεξαμενή εκραγεί. Έτσι, το Ναυτικό τούς παρείχε ακριβή αριθμητικά στοιχεία: από τα 100 πλοία που επλήγησαν από τορπίλες, 60 δεν έπαθαν τίποτε και μόνο πέντε καταστράφηκαν και βυθίστηκαν σε λιγότερο από 10 λεπτά, δηλαδή σε επαρκή χρόνο για να εγκαταλείψει κάποιος το πλοίο και να διασωθεί.
Χρησιμοποίησε αυτόν τον κανόνα για να ελαττώσεις τα επίπεδα του άγχους. Αυτό που σκέφτεσαι ότι μπορεί να συμβεί, πόσο πιθανό είναι να συμβεί και πώς το τεκμηριώνεις;
5. Βάλε “όριο” στην απώλεια
Είναι μια στρατηγική που συχνά χρησιμοποιούν οι επενδυτές. Ορίζουν μια εντολή "stop-loss” σε κάθε αγορά που κάνουν. Έτσι, αν μια μετοχή φτάσει σε μια τιμή που σημαίνει "απώλεια", την πουλούν, χωρίς να περιμένουν να πέσει άλλο.
Αυτή η στρατηγική μπορεί να εφαρμοστεί και στη ζωή μας. Για παράδειγμα, ονειρεύεσαι να γίνεις συγγραφέας, αλλά μετά από δύο χρόνια εντατικής προσπάθειας και κόπου, διαπιστώνεις πως το εγχείρημά σου δεν έχει μεγάλη επιτυχία. Αποφασίζεις να μειώσεις τη ζημιά, δημιουργώντας ένα άλλο πλάνο και βρίσκοντας μία άλλη εργασία.
Ελένη Χριστοδούλου
Περισσότερα θέματα ψυχολογίας εδώ.