Κατά τη δεκαετία του 1790, δεκάδες πύργοι με αλλόκοτη εμφάνιση φύτρωσαν σε όλη τη Γαλλία. Αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά ενός νέου δικτύου επικοινωνιών, τελευταίας τεχνολογίας.
Καθένας από αυτούς είχε μηχανικούς βραχίονες που μπορούσαν να περιστραφούν σε ενενήντα διαφορετικές θέσεις, και ήταν ορατοί από δεκαπέντε χιλιόμετρα.
Ο χειριστής τοποθετούσε τους βραχίονες σε μια ορισμένη θέση.
Ο χειριστής του επόμενου πύργου τους έβλεπε μ” ένα τηλεσκόπιο και έβαζε τους βραχίονες του δικού του πύργου στην ίδια θέση.
Τα μηνύματα μεταφέρονταν με αυτόν τον τρόπο καλύπτωντας εκατόν πενήντα χιλιόμετρα την ώρα, κάτι εκπληκτικό για εκείνη την εποχή.
Ο Σαπ άρχισε τα πειράματά του στη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης πράγμα που του προκάλεσε ατελείωτα προβλήματα.
Ο εξοπλισμός του καταστράφηκε δύο φορές από τον θυμωμένο όχλο που υποψιαζόταν ότι προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τα φυλακισμένα μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Ο Σαπ ήθελε να ονομάσει την εφεύρεση του ταχυγράφο, δηλαδή «γρήγορο γραφέα».
Όμως, ένας φίλος του τον έπεισε να δώσει διαφορετικό όνομα που θα σήμαινε «μακρινό γραφέα».
Και έτσι την ονόμασε… τηλέγραφο.
Όταν ο Ναπολέων πήρε την εξουσία το 1799, κατάλαβε γρήγορα τη στρατιωτική σημασία της επικοινωνίας με υψηλές ταχύτητες. Έδωσε λοιπόν διαταγή να χτιστούν καινούργιες γραμμές πύργων από το Παρίσι προς κάθε κατεύθυνση.
Τελικά, πάνω από πεντακόσιοι πύργοι συνέδεσαν μεταξύ τους τις κυριότερες πόλεις της Γαλλίας.
Τη μέθοδο ακολούθησαν και άλλες χώρες και γραμμές πύργων απλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη, τη Ρωσία, ακόμη και στη βόρεια Αφρική.
Τελικά, ο τηλέγραφος του Σαπ αχρηστεύτηκε από τον ηλεκτρικό τηλέγραφο.
Όπως πολλούς εφευρέτες έτσι κυνήγησαν και τον Σαπ άλλοι διεκδικητές των ιδεών του. Στο τέλος απογοητεύτηκε τόσο πολύ που αυτοκτόνησε πέφτοντας σ” ένα πηγάδι. Σήμερα σώζονται μόνο λίγοι από τους εκατοντάδες πύργους, σιωπηλά μνημεία του πρώτου δικτύου υψηλής ταχύτητας στον κόσμο.
ΠΗΓΗ: Συναρπαστικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος, mixanitouxronou.gr
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.