Το καλοκαίρι του 2016 είναι εδώ!!! 
Οκ, μπορεί οι περισσότεροι να μη έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα με τις υποχρεώσεις μας (δουλειά, εξεταστική κλπ) όμως σιγά-σιγά θα γίνει κι αυτό. Έτσι, σύντομα, θα είμαστε έτοιμοι να πάμε διακοπές και να ξεκουραστούμε κάτι που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη. Όταν θα φτιάχνεις τις βαλίτσες σου, αγαπητή αναγνώστρια κι αγαπητέ αναγνώστη, εκτός από το μαγιώ σου και το αντηλιακό μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου κι ένα βιβλίο (και δύο και τρία μη σου πω) για να σου κρατά συντροφιά δίπλα στην άμμο τη χρυσή και το γαλάζιο κύμα! Κι αν δεν ξέρεις ποιο βιβλίο να διαλέξεις, μην μου προβληματίζεσαι! Δεκαεπτά bloggers που ασχολούνται με τα βιβλία, μας προτείνουν το αγαπημένο τους βιβλίο για το καλοκαίρι! Τις ευχαριστώ πάρα πολύ που ανταποκρίθηκαν όλες στην «πρόσκλησή» μου και πραγματικά ομολογώ πως οι επιλογές τους είναι μία και μία! Σας τις παραθέτω εδώ με αλφαβητική σειρά ανάλογα με το όνομα του blog. Ξεκινώ με αυτά που ο τίτλος τους είναι με ελληνικούς χαρακτήρες κι έπειτα με λατινικούς. Ελάτε λοιπόν! Let’s dive in…
<< Από τα πιο αγαπημένα! Δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι η πρόταση να παρουσιάσω ένα βιβλίο με έβαλες σε σκέψεις. Αρχικά σκέφτηκα να τρέξω σε ένα βιβλιοπωλείο, να βρω εκείνο το βιβλίο από τις νέες εκδόσεις που θα μου κάνει πιο πολύ εντύπωση και να το παρουσιάσω. Αλλά μετά σκέφτηκα να μιλήσω για ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο που δεν έχει τύχει να παρουσιάσω ξανά. Ένα βιβλίο που διάβασα μια φοιτητική βραδιά του Ιούνη, ξαπλωμένη μόνη στο διπλό κρεβάτι ενός τετράκλινου δωματίου με θέα τη θάλασσα καθώς οι κουρτίνες ανέμιζαν από το καλοκαιρινό αεράκι. Με μόνο φως το φως από το πορτατίφ του κομοδίνου, κρατώντας ένα μολύβι, ξεκίνησα την ανάγνωση όταν ο ήλιος έπεσε και δεν το άφησα παρά μόνο όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα. «Οι Λέξεις» του Ζαν Πωλ Σαρτ είναι ένα αυτοβιογραφικό κείμενο που αναφέρεται στην παιδική ηλικία του Γάλλου φιλοσόφου και στην καθοριστική στιγμή που διαμορφώθηκε η σκέψη του μέσα από την ανάγνωση. Διηγείται για την αγάπη του για τα βιβλία και την ανάγνωση σαν να ήθελε να αφιερώσει σε αυτά όλο το σκοπό της ύπαρξής του. Ένα βιβλίο που ο καθένας που αγαπά την ανάγνωση πρέπει να έχει διαβάσει. Κι αν δεν το έχετε διαβάσει ακόμη, τώρα είναι η πιο κατάλληλη εποχή. >>
<< Η 17χρονη κακομαθημένη Σεσίλ περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές παρέα με τον πατέρα της και την νεαρή κοπέλα του, την Έλσα, σε κάποιο μαγευτικό μεσογειακό ακρογιάλι. Όλα είναι ήρεμα και όπως ακριβώς της αρέσουν, ώσπου έρχεται να μείνει μαζί τους μια καλή τους οικογενειακή φίλη, η Άννα, και της αλλάζει όλα της τα σχέδια. Το πιο γνωστό βιβλίο της Σαγκάν έκανε τεράστια επιτυχία στη χώρα του και αλλού. Εκείνο που δε λείπει και πραγματικά απόλαυσα στην ανάγνωση του βιβλίου, είναι πως η Σαγκάν σε παίρνει από την καρέκλα σου και σε μεταφέρει σε μια ειδυλλιακή παραλία, κάποιο καλοκαίρι, σου μιλάει για χρυσές αμμουδιές και καταπράσινα νερά, για χρυσαφένιο μαύρισμα και αλμύρα της θάλασσας, για το ζεστό χάδι του ήλιου και το δροσερό αεράκι του καλοκαιρινού βραδιού, για τον κατάμεστο με αστέρια ουρανό και τον ήχο από τα τζιτζίκια που τρίζουν ολόγυρά σου, ένα ανάγνωσμα που μπορεί να διαβαστεί μόνο καλοκαίρι, σε διακοπές. >>
<< Τίτλος: «Κρομανιόν»
Συγγραφείς: Εσεκιέλ Ράττι, Φράνκα Τοσάτο
Εκδόσεις: Planeta
Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς του 2005, πλήθος κόσμου συρρέει στο κλαμπ “República Cromañón” του Μπουένος Άιρες για τη συναυλία που πρόκειται να πραγματοποιήσει εκεί το αργεντίνικο ροκ συγκρότημα “Callejeros”. Στην πλειοψηφία τους είναι νέοι 14 έως 25 ετών, ενθουσιασμένοι που το αγαπημένο τους συγκρότημα δίνει στην πρωτεύουσα την τελευταία συναυλία για το 2004. Η μπάντα βγαίνει στη σκηνή, ο κόσμος παραληρεί, μέχρι που κάποια στιγμή ένας από τους παραβρισκόμενους αποφασίζει να απογειώσει τη διάθεση του κοινού ανάβοντας ένα βεγγαλικό. Με ενθουσιασμό το ανάβει και το πετά προς τα πάνω, αγνοώντας πλήρως τρεις ανησυχητικές λεπτομέρειες: ότι το κλαμπ αριθμεί 3000 θεατές παραπάνω από την επιτρεπόμενη χωρητικότητά του, ότι η οροφή αποτελείται από ένα σκίαστρο επενδυμένο με αφρολέξ και ότι οι έξοδοι κινδύνου είναι σφραγισμένες προς αποφυγή εισχώρησης ατόμων χωρίς εισιτήριο. Το βεγγαλικό καρφώνεται πάνω στο πλαστικό σκίαστρο και μέσα σε 10 λεπτά προκαλεί μία από τις χειρότερες τραγωδίες που έχει βιώσει ποτέ η Αργεντινή.
Το βιβλίο «Cromañón – la tragedia contada por 19 sobrevivientes» («Κρομανιόν – Η τραγωδία διηγημένη από 19 επιζώντες») περιγράφει τα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο αργεντίνικο κλαμπ “República Cromañón” το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου του 2004. Τη βραδιά εκείνη έχασαν την ζωή τους 194 άτομα και τραυματίστηκαν 1432. Δύο από τους επιζώντες: ο Εσεκιέλ Ράττι και η Φράνκα Τοσάτο αποφάσισαν να πάρουν τη γενναία απόφαση να εκδώσουν αυτό το βιβλίο, καταγράφοντας τις στιγμές φρίκης που έζησαν μαζί με άλλα 17 άτομα, μέχρι καταφέρουν να βγουν ζωντανοί από τη μόνη είσοδο που ήταν ανοιχτή: την μπροστινή. Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά το αγαπημένο μου. Πρόκειται για ένα από το πιο σοκαριστικά και τα πιο ανατριχιαστικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Κι αυτό, γιατί μέσα σε μόλις 250 σελίδες περιγράφει με απλό και άμεσο τρόπο τις σκέψεις αλλά και τον τρόμο που βίωσαν 19 άνθρωποι, γνωρίζοντας ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα πεθάνουν. Πρόκειται για μαρτυρίες που θα κάνουν τον αναγνώστη να εξοργιστεί με την ανευθυνότητα όσων εγκληματούν εις βάρος της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής, να δακρύσει με τις μακάβριες περιγραφές μιας αγωνιώδους πορείας μέχρι τη σωτήρια έξοδο, αλλά και να νιώσει δέος μπροστά στην υπέρμετρη δύναμη που επιδεικνύει ένας άνθρωπος όταν βρίσκεται σε κίνδυνο. Σαφέστατο μειονέκτημα του συγκεκριμένου βιβλίου το γεγονός ότι δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, ούτε καν στα αγγλικά. Για όσους, όμως, γνωρίζουν ισπανικά και επιθυμούν να διαβάσουν μια διαφορετική ιστορία με δυνατές συγκινήσεις, θα τους το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Γιατί ένα είναι το σίγουρο: Ότι ολοκληρώνοντας το θα αισθανθείτε πραγματικά σαν να βγήκατε 19 φορές ζωντανοί μέσα από μια πύρινη κόλαση. >>
<< Cesare Paveze, “ Το ωραίο καλοκαίρι”
Όταν μου ζητούν να προτείνω ένα βιβλίο για το καλοκαίρι, σπάνια προτείνω κάτι καινούργιο, μια νέα κυκλοφορία ας πούμε ή, έστω, ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα. Συνήθως, ανατρέχω στις χρονιές που πέρασαν και προσπαθώ να σκεφτώ κάποιο βιβλίο που συντρόφεψε όμορφα ένα καλοκαίρι που ανήκει πια στο παρελθόν. Ένα τέτοιο βιβλίο ήταν το “Ωραίο καλοκαίρι” του Τσέζαρε Παβέζε.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Τορίνο, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’40. Ο πόλεμος έχει μάλλον τελειώσει και το Τορίνο εξελίσσεται σταδιακά σε μεγάλη βιομηχανική πόλη. Δεν κατονομάζεται πουθενά, αλλά περιγράφεται το τοπίο του, αναφέρονται τα εργοστάσια, οι βιοτεχνίες και τα ραφτάδικα στα οποία εργάζονται τα νεαρά κορίτσια που πρωταγωνιστούν. Στο κέντρο της ιστορίας τοποθετούνται δυο κοπέλες: η Τζίνια, που δουλεύει σ’ ένα μοδιστράδικο και ζει με τον αδερφό της, και η Αμέλια –λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία–, που βγάζει ψίχουλα κάνοντας το μοντέλο σε ανερχόμενους ζωγράφους. Κορίτσια που έχουν στερηθεί τους γονείς τους –τους έχασαν στον πόλεμο ή μεγάλωσαν χωρίς την ορμήνια τους– προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όπως όπως, ανακαλύπτουν το σώμα τους και τον έρωτα, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ή κοροϊδίας, τσαλαβουτούν απροστάτευτα σε θάλασσες ευτυχίας, σε νεανικές αυταπάτες, όνειρα και ψευδαισθήσεις.
Είναι μια γλυκιά ιστορία για τα νιάτα, για τα λάθη που όλοι οι νέοι επαναλαμβάνουν γιατί αγαπούν πολύ τον κόσμο αλλά ελάχιστα τον εαυτό τους, γραμμένη από έναν ευαίσθητο συγγραφέα που επηρέασε πολύ τη μεταπολεμική πεζογραφία της Ιταλίας. >>
<< Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει το «ένα βιβλίο για το καλοκαίρι», οπότε θα επιλέξω αυτό το οποίο, από τότε που το διάβασα, το έχω πάντα δίπλα μου στο κομοδίνο ανατρέχοντας κάπου-κάπου στις σελίδες του, όπως όταν έχεις καιρό να δεις έναν φίλο και τον έχεις πεθυμήσει.«Το βιβλίο της ανησυχίας» του Φερνάντο Πεσσόα, ο οποίος έχοντας υιοθετήσει περίπου 27 συγγραφικές προσωπικότητες, υπογράφει το συγκεκριμένο ως Μπερνάντο Σοάρες, είναι το ημερολόγιο ενός ταπεινού λογιστή. Εκεί, καταγράφονται οι σκέψεις του γύρω από την ζωή, την τέχνη, την ύπαρξη ολόκληρη με μία γραφή που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στην μελαγχολία μίας μοναχικής, μέτριας ζωής και την κοφτερή ειρωνεία ενός φλεγόμενου νου, μόνιμα καταδικασμένου να ζει μέσα στην πολλαπλότητά του. Σε κάθε σελίδα βρίσκεις κρυμμένες αλήθειες που κατά βάθος, μέσα σου τις ήξερες: «Ζούμε όλοι, σ’ αυτό τον κόσμο, πάνω σ’ένα πλοίο που έφυγε από ένα λιμάνι που δεν ξέρουμε προς ένα λιμάνι που αγνοούμε. Πρέπει να επιδεικνύουμε οι μεν προς του δε την ευγένεια που αρμόζει σε συνταξιδιώτες». >>
<< Η δική μου πρόταση για το φετινό καλοκαίρι είναι το βιβλίο του Χάρη Μαύρου “Μέχρι [τις] τέσσερις”. Γιατί; Γιατί όταν κάποιος με ρωτάει να του προτείνω βιβλία για την καλοκαιρινή περίοδο, συνήθως φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα ανθρώπων να διαβάζουν στην παραλία, στην αιώρα, στο μπαλκόνι τους. Συνήθως μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι δε διαβάζουν ιστορικά ντοκουμέντα ή πολιτικές αναλύσεις, μα επιλέγουν κάτι πιο “ανάλαφρο” να ταιριάζει με την καλοκαιρινή τους διάθεση. Το “Μέχρι [τις] τέσσερις” λοιπόν είναι εντελώς κατάλληλο για να διαβαστεί τα καλοκαιρινά απογεύματα ή τ’ ανήσυχα καλοκαιρινά βράδια. Ένα βιβλίο που μιλάει τόσο γλαφυρά για το πάθος και την αγάπη, αξίζει να διαβαστεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες που όλοι κατά βάθος θέλουν να ερωτευθούν! Όμως σας προειδοποιώ: Αν δεν τα πάτε καλά με τις αντι-συμβατικές σχέσεις, τότε αυτό το βιβλίο δεν είναι για εσάς, καθώς γράφτηκε γι’ ανθρώπους που μπορούν ν’ ανοίξουν την καρδιά και το μυαλό τους και να δεχτούν τη διαφορετικότητα. Αλλά τώρα μεταξύ μας: Αν δεν επιτρέψετε στον εαυτό σας να γνωρίσει το διαφορετικό τώρα που είναι καλοκαίρι, τότε πότε θα το τολμήσετε; >>
<< Βιβλίο: Η Καρδερίνα
Συγγραφέας: Dona Tartt
Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σελίδες: 992
Βαθμολογία (Goodreads): ☆ ☆ ☆ ★ (3.86)
Συγγραφέας: Dona Tartt
Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σελίδες: 992
Βαθμολογία (Goodreads): ☆ ☆ ☆ ★ (3.86)
Γενικά είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχουν «καλοκαιρινά» και «χειμωνιάτικα» βιβλία. Τα βιβλία, σαφώς, δεν είναι ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια. Υπάρχουν, όμως, κάποια βιβλία, τα οποία για να απολαύσεις χρειάζεσαι χρόνο, ηρεμία, ήλιο και το κύμα να παφλάζει βρέχοντας τα ακροδάχτυλα των ποδιών σου. Και ένα από αυτά τα βιβλία είναι Η Καρδερίνα της Dona Tartt.
Στα δεκατρία του, ο Θίο Ντέκερ, γιος μιας αφοσιωμένης μητέρας και ενός απερίσκεπτου, απόντα πατέρα, επιζεί ως εκ θαύματος από ένα τραγικό συμβάν που του ρημάζει τη ζωή.
Μόνος κι απροστάτευτος στη Νέα Υόρκη, τελικά θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου. Θαμπωμένος από το καινούριο του σπιτικό στη Λεωφόρο Παρκ, αγανακτεί από την αντιμετώπιση των συμμαθητών του, υποφέρει από νοσταλγία για τη μητέρα του και σταδιακά δένεται με αυτό που διατηρεί έντονη τη θύμισή της: έναν μικρό, σαγηνευτικό πίνακα που, εν τέλει, εξωθεί τον Θίο στην παρανομία.
Μόνος κι απροστάτευτος στη Νέα Υόρκη, τελικά θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου. Θαμπωμένος από το καινούριο του σπιτικό στη Λεωφόρο Παρκ, αγανακτεί από την αντιμετώπιση των συμμαθητών του, υποφέρει από νοσταλγία για τη μητέρα του και σταδιακά δένεται με αυτό που διατηρεί έντονη τη θύμισή της: έναν μικρό, σαγηνευτικό πίνακα που, εν τέλει, εξωθεί τον Θίο στην παρανομία.
Η Καρδερίνα είναι μια στοιχειωμένη οδύσσεια μέσα στη σύγχρονη Αμερική, ένα δράμα εκπληκτικής έντασης. Σασπένς και άριστα σκιαγραφημένοι, ζωντανοί χαρακτήρες αποτελούν τα βασικότερα στοιχεία του βραβευμένου αυτού με Pullitzer (2014) καθηλωτικού μυθιστορήματος. Η ιστορία του Θίο- εθιστική, αγγίζει θέματα όπως την απώλεια, την προσκόλληση, την επιβίωση, τον έρωτα, τον αυτοπροσδιορισμό και το πεπρωμένο.
Εν κατακλείδι (κι αν δεν το καταλάβατε ακόμα), σας προτείνω ανεπιφύλακτα την Καρδερίνα, όχι μόνο για το καλοκαίρι, αλλά για οποιαδήποτε εποχή του χρόνου αποφασίσετε να την απόλαυσετε. Δεν θα το μετανιώσετε! >>
<< Τρυποκάρυδος/ Τομ Ρόμπινς
Περίληψη από τον εκδότη:
Ο «Τρυποκάρυδος» είναι ένα είδος ερωτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται μέσα σ’ ένα πακέτο τσιγάρα Κάμελ. Αποκαλύπτει το σκοπό της σελήνης, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στους κακοποιούς και τους παράνομους, εξετάζει τη διαμάχη ανάμεσα στο δεσμευμένο σοσιαλιστή και το ρομαντικό ατομικιστή, ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας σύγχρονης κοινωνίας με ζάπλουτους Άραβες, εξόριστους βασιλιάδες και εγκυμονούσες μαζορέτες. Τέλος, ασχολείται και με τα μυστήρια των πυραμίδων.
Ο «Τρυποκάρυδος» είναι ένα είδος ερωτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται μέσα σ’ ένα πακέτο τσιγάρα Κάμελ. Αποκαλύπτει το σκοπό της σελήνης, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στους κακοποιούς και τους παράνομους, εξετάζει τη διαμάχη ανάμεσα στο δεσμευμένο σοσιαλιστή και το ρομαντικό ατομικιστή, ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας σύγχρονης κοινωνίας με ζάπλουτους Άραβες, εξόριστους βασιλιάδες και εγκυμονούσες μαζορέτες. Τέλος, ασχολείται και με τα μυστήρια των πυραμίδων.
Πρέπει οπωσδήποτε μια φορά στην ζωή σου να διαβάσεις ένα βιβλίο του Ρόμπινς, προτιμότερα κατά την διάρκεια των νεανικών σου χρόνων (κατά την ταπεινή μου άποψη γύρω στα 20-25 είναι υπέροχα) αλλά μπορείς να απολαύσεις κάποιο μυθιστόρημα του και αργότερα, σε μια μεγαλύτερη ηλικία.
Λοιπόν όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως δεν συμπαθώ τις ιστορίες αγάπης. Εδώ όμως δεν έχουμε μια απλή ιστορία αγάπης, εδώ έχομεν ένα έπος μιας περίεργης αγάπης ανάμεσα σε έναν 45χρόνο (περίπου) κοκκινοτρίχη οίκο-τρομοκράτη και μια εξόριστη κοκκινομάλλα εικοσάχρονη πριγκίπισσα. Μην σε αποθαρρύνει η διαφορά ηλικίας, το βιβλίο είναι εξαιρετικό! Σου δείχνει με πολύ έξυπνο τρόπο πως η αγάπη μένει και σε περιμένει ακόμα και αν πρέπει να απαρνηθεί την ελευθερία της γιατί δεν θα είναι ούτε το ταίρι του ελεύθερο… CIA, πυραμίδες γεμάτες με σαμπάνια και τούρτα, γυμνές ηλικιωμένες υπηρέτριες και βατράχια γεμάτα κοκαΐνη. Λατρεύω! >>
Λοιπόν όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως δεν συμπαθώ τις ιστορίες αγάπης. Εδώ όμως δεν έχουμε μια απλή ιστορία αγάπης, εδώ έχομεν ένα έπος μιας περίεργης αγάπης ανάμεσα σε έναν 45χρόνο (περίπου) κοκκινοτρίχη οίκο-τρομοκράτη και μια εξόριστη κοκκινομάλλα εικοσάχρονη πριγκίπισσα. Μην σε αποθαρρύνει η διαφορά ηλικίας, το βιβλίο είναι εξαιρετικό! Σου δείχνει με πολύ έξυπνο τρόπο πως η αγάπη μένει και σε περιμένει ακόμα και αν πρέπει να απαρνηθεί την ελευθερία της γιατί δεν θα είναι ούτε το ταίρι του ελεύθερο… CIA, πυραμίδες γεμάτες με σαμπάνια και τούρτα, γυμνές ηλικιωμένες υπηρέτριες και βατράχια γεμάτα κοκαΐνη. Λατρεύω! >>
<< Πώς γίνεται μια ολόκληρη πόλη να γνωρίζει για τον φόνο που πρόκειται να διαπραχθεί πολύ σύντομα και, παρ’ όλα αυτά, να μη βρέθηκε κανείς να τον εμποδίσει; Αυτό αναρωτιέται ο αφηγητής στο “Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου” του Gabriel García Márquez, μιας ψευδο-δημοσιογραφικής αναζήτησης των τελευταίων γεγονότων πριν τη δολοφονία του Σαντιάγο Νασάρ. Μέσα από την αντι-γραμμική αφήγηση ο συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι που καλύπτει τη στυγερή πράξη: ένα γυναικείο ψέμα, η αδελφική υποχρέωση για αποκατάσταση της τιμής και μια κοινωνία που με τη στάση της φαίνεται να επικροτεί τον φόνο υπό προϋποθέσεις… Αποπνικτική, σαν τα καλοκαιρινά βράδια στην πόλη, αποτελεί την ιδανική νουβέλα για όσους αρέσκονται να απολαμβάνουν τη νωχελικότητα που φέρνει το θέρος. >>
<< Διαβάζω τώρα ένα βιβλίο, το οποίο είναι συναρπαστικό αλλά και φιλοσοφικό, έχει αναπάντεχες ανατροπές αλλά και απολαυστικές αφηγήσεις. Έχει ζωντανούς διαλόγους και ατμοσφαιρικές περιγραφές τοπίων.
Το κακό είναι ένα: Διαβάζω αυτό το βιβλίο εν τω μέσω εξαντλητικών ταξιδιών με τη δουλειά, λίγο στο αεροπλάνο, στο γραφείο, στο μπαλκόνι κατάκοπη, στο κρεβάτι νυσταγμένη. Δεν του αξίζει.
Η Μυστική Ιστορία της Ντόνα Ταρτ αξίζει να διαβαστεί σε κάποια ξαπλώστρα κάτω από ένα σκιερό αρμυρίκι, με το κύμα να σκάει στα πόδια σου. Κι αυτό, διότι προσφέρει αυτή τη μοναδική απόλαυση που σπάνια προσφέρει ένα βιβλίο τόσο απλόχερα. Για΄αυτό, όχι μόνο την προτείνω για αυτό το καλοκαίρι, αλλά ζηλεύω και όσους θα τη διαβάσουν απερίσπαστοι, συγκεντρωμένοι και ξεκούραστοι. >>
Το κακό είναι ένα: Διαβάζω αυτό το βιβλίο εν τω μέσω εξαντλητικών ταξιδιών με τη δουλειά, λίγο στο αεροπλάνο, στο γραφείο, στο μπαλκόνι κατάκοπη, στο κρεβάτι νυσταγμένη. Δεν του αξίζει.
Η Μυστική Ιστορία της Ντόνα Ταρτ αξίζει να διαβαστεί σε κάποια ξαπλώστρα κάτω από ένα σκιερό αρμυρίκι, με το κύμα να σκάει στα πόδια σου. Κι αυτό, διότι προσφέρει αυτή τη μοναδική απόλαυση που σπάνια προσφέρει ένα βιβλίο τόσο απλόχερα. Για΄αυτό, όχι μόνο την προτείνω για αυτό το καλοκαίρι, αλλά ζηλεύω και όσους θα τη διαβάσουν απερίσπαστοι, συγκεντρωμένοι και ξεκούραστοι. >>
<< Εγώ θα προτείνω το 1Q84 του Χαρούκι Μουρακάμι. Το διάβασα κι εγώ καλοκαίρι και το είχα απολαύσει πάρα πολύ. Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι έχει μία αρκετά μελαγχολική ατμόσφαιρα και μπορεί να σε ταξιδέψει. Γενικά εγώ δεν προτιμώ τα πολύ «καλοκαιρινά», ανάλαφρα βιβλία για το καλοκαίρι. Θέλω να υπάρχει μία αντίθεση, γι’ αυτό νομίζω μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο, πέρα από το γεγονός φυσικά ότι λατρεύω τον Μουρακάμι. Επίσης είναι ένα τεράστιο βιβλίο στα Αγγλικά, στα Ελληνικά είναι 3 βιβλία, που θα σου κρατήσει αρκετό καιρό παρέα. Ο λόγος του δεν είναι δύσκολος, άρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη συγκέντρωση σε περίπτωση που το πάρεις μαζί στην παραλία και γενικά διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα. >>
<< Το διάβασα ένα καλοκαίρι και για καλοκαίρι το προτείνω…
Η όμορφη γαλλίδα Μαρίνα, ένα κορίτσι που προσπαθεί να αφήσει πίσω το παρελθόν της,
γνωρίζει έναν ναυτικό, τον Γιάννη Ρείζη. Αποφασίζει έτσι να πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα
του, την Σύρο. Εκεί ζει με την αυστηρή πεθερά της, την Ρέζαινα. Η διαφορετικότητα της
καθεμίας θα κάνει δυσκολότερη την συμβίωσή τους. Ο συγγραφέας διεισδύει στα μύχια
της ψυχής της δείχνει στον αναγνώστη τις σκέψεις της Μαρίνας και έτσι φτιάχνει το
πορτραίτο μιας συμπαθητικής ηρωίδας . Η πλήξη έρχεται σιγά σιγά για να στοιχειώσει την
Μαρίνα στο κλειστό κοινωνικό περιβάλλον της Σύρου. Η οικονομική κατάρρευση κάνει την
ζωή της οικογένειας δυσκολότερη. Η μόνη της διαφυγή είναι ο κουνιάδος της Μηνάς, η
έλξη των οποίων θα είναι αναπόφευκτη. Η Μαρίνα κάνει ένα κοριτσάκι, την Αννούλα. Η
αδιαφορία της Μαρίνας για την Αννούλα την οδηγεί στο θάνατο. Όταν αποκαλύπτεται η
μοιχεία της, η ίδια αυτοκτονεί. Τραγική μοίρα για μια τραγική ηρωίδα. Θυμίζει Φλωμπέρ
και αγαπημένη Μαντάμ Μποβαρύ. >>
<< When we collided, της Emery Lord, ed. Bloomsberry
Γιατί σε κάνει να θέλεις να δεις πώς είναι το Verona Cove και το να ζεις πάντα καλοκαίρι, να δουλεύεις σε ένα κατάστημα με κεραμικά και να μένεις σε μια τεράστια δανεική έπαυλη.
Για τις μικρές στιγμές που αποτελούν τη ζωή μας.
Και τα panic attacks, την κατάθλιψη, την απώλεια, τις ανθρώπινες σχέσεις. Τον έρωτα, την οικογένεια.
Και τα panic attacks, την κατάθλιψη, την απώλεια, τις ανθρώπινες σχέσεις. Τον έρωτα, την οικογένεια.
Μπορεί να μην είναι το πιο «βαθύ» βιβλίο του κόσμου αλλά διαβάζεται πολύ ευχάριστα και σε ταξιδεύει στο πολύχρωμο γεμάτο ενέργεια σύμπαν της Βίβι και σίγουρα σε κάνει να σκεφτείς κάποια πράγματα όταν το κλείνεις και αν αυτό δεν είναι αρκετό για ένα βιβλίο για το καλοκαίρι τότε τι είναι; 
>>
>>
<< Giant Days, δεν ξέρω πώς συνδυάζεται ο συγκεκριμένος τίτλος με ένα comic που μιλά για καθημερινές εικοσάχρονες και τις ζωές τους στο πανεπιστήμιο αλλά είναι ότι πιο έξυπνο και αστείο μπορείς να διαβάσεις αυτό το καλοκαίρι. Είτε αγοράσεις ολόκληρο τον τόμο ή τα ανεξάρτητα τεύχη, ακόμη κι αν το διαβάσεις on line, είναι σίγουρο ότι θα σου φτιάξει τη διάθεση, θα σε κάνει να γελάσεις και να ταυτιστείς με τις κοπέλες που περνούν ότι περνά κάθε μικρός ενήλικας σε αυτή τη δεκαετία. Είναι γεμάτο με pop αναφορές, έχει το χαρακτηριστικό βρετανικό χιούμορ και είναι πολύ πιο ελεύθερο και αυτοσαρκαστικό απ’ότι θα περίμενες. Το απόλυτο summer read. >>
<< Σε λίγες μέρες οι οπαδοί της ροκ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν σε δύο φανταστικές συναυλίες την Patti Smith στην Αθήνα. Για τους βιβλιόφιλους το όνομα της μεγάλης αυτής καλλιτέχνιδας είναι συνδεδεμένο με ένα από τα καλύτερα βιβλία της περασμένης χρονιάς, το Πάτι και Ρόμπερτ. Ποιητικό, ατμοσφαιρικό μα πάνω από όλα αληθινό, το βιβλίο αναφέρεται στην γνωριμία των Patti Smith και Robert Mapplethorpe και στα πρώτα κοινά τους βήματα στον μποέμ νεοϋορκέζικο τρόπο ζωής. Από τις σελίδες του θα παρελάσουν μυθικές προσωπικότητες, μέρη και καταστάσεις που αποτελούν σημεία αναφοράς για τους σημερινούς καλλιτέχνες. Η Πάτι και ο Ρόμπερτ ήταν μπροστά στη γέννηση μιας νέας εποχής και μέσα απ τα μάτια τους γινόμαστε και εμείς κοινωνοί αυτής της κοσμογονίας. Διαβάστε το και αδράξτε την ευκαιρία να συναντήσετε από κοντά την Patti Smith στα Public Συντάγματος το Σάββατο 25 του μηνός! >>
<< «Επιστροφή στη ζωή – ένα παιδί στρατιώτης θυμάται» – Ισμαήλ Μπεά
Ίσως ο τίτλος δεν σε πείσει, μπορεί το εξώφυλλο σου φανεί αδιάφορο αλλά από τις πρώτες σελίδες το βιβλίο αυτό σε καθηλώνει. Η αληθινή ιστορία ενός από τα αμέτρητα παιδιά στη Σιέρρα Λεόνε που στρατολογήθηκαν πριν καν μπουν στην εφηβεία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου το 1993, θα σε εξοργίσει, θα σε κάνει να κλάψεις και ενδεχομένως θα σου ανοίξει τα μάτια. Το «Επιστροφή στη ζωή – ένα παιδί στρατιώτης θυμάται» του Ισμαήλ Μπεά δεν είναι το σύνηθες ελαφρύ, καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Είναι ένα βιβλίο-γροθιά στους υποτιθέμενους προβληματισμούς της καθημερινότητας μας, μια ευκαιρία να δεις τον κόσμο αλλιώς και να παλέψεις για έναν καλύτερο. >>
<< Τι θέλει ο κόσμος να διαβάσει το καλοκαίρι; Στο μυαλό μου έρχεται κάτι με θάλασσα, όχι πολύ μεγάλο και ίσως λίγο «πικάντικο». Στο παραθαλάσσιο «Ξενοδοχείο Ίρις» (της Yoko Ogawa, εκδόσεις Άγρα) στην Ιαπωνία, η 17χρονη Μαρί και η μητέρα της ζουν ήρεμα (και βαρετά;) φροντίζοντας τους πελάτες τους. Ένα βράδυ ξεσπά φασαρία ανάμεσα σε έναν ηλικιωμένο άντρα και μία πόρνη. Η Μαρί νιώθει μια ασυνήθιστη έλξη γα τον ηλικιωμένο άντρα, τον επισκέπτεται συχνά στο απομονωμένο νησί που μένει και μια ιδιαίτερη σχέση αναπτύσσεται ανάμεσά τους. Το «Ξενοδοχείο Ίρις» δεν είναι ένα ελαφρύ ανάγνωσμα: θα σας σοκάρει και θα σας προβληματίσει. Υπάρχουν όρια και κοινωνικοί κανόνες στον έρωτα; >>
Με τόσες φανταστικές επιλογές, πέρα από τα βιβλία που είχα ήδη βάλει σκοπό να διαβάσω το καλοκαίρι, προστέθηκαν κι άλλα πολλά! Εσείς τι σκοπεύετε να διαβάσετε αυτό το καλοκαίρι;
Περισσότερα θέματα για βιβλία εδώ.